متاسفانه امسال تعطيلي زياد شد، ولي همانطوري كه مكرر عرض كرديم، ما طلبه‎ها نبايد درس، مقوم علمي ما باشد، آن كه مقوم علمي ما است، كار كردن خود ما است، يعني مطالعه كردن، تحقيق كردن، دنبال كردن مطالب، نوشتن مطالب، اينها مقوم علمي ما است. قوام علمي ما به اينهاست. حضور در درس، يك نقش كمتري را دارد.
واقعاً از اين وقت و اوقات بايد خيلي استفاده كنيم. انسان هر چه سنش زياد مي‎شود، مشكلاتش زيادتر مي‎شود، اشتغالاتش فراوان مي‎شود. تا سن شما بيست و چهار، پنج سال است، يك اولاد داريد، به سي و پنج مي‎رسيد، دو تا، سه تا، خوب اين بچه‎ها و زندگي، مخصوصاً با اين اقتضائات و شرائطي كه وجود دارد، واقعاً دست و بال انسان را براي خيلي از اين كارها مي‎بندد. يعني آن كسي كه يك اولاد دارد، نمي‎تواند بفهمد كه، دو اولاد چقدر از اوقات او را بيشتر مشغول مي‎كند، مگر كسي باشد كه وجود اين اولاد، برايش كالعدم باشد، يكي، دوتا، ده تا، ‌فرقي نكند. ولي واقعاً وقتي كسي كه احساس مسئوليت مي‎كند، كه يك روحاني هم واقعاً در درجه اول، بايد در اين جهت خيلي احساس مسئوليت داشته باشد، مشكلات و اشتغالاتش زياد مي‎شود، شرائط كلي، هميشه يكسان نيست، واقعاً تا مي‎توانيم و فراغتي داريم، اين مسائل علمي را دنبال كنيم و اين تعطيلات نبايد براي ما، يك توقف علمي را ايجاد كند.