«وجود» از مقوله تشکيک (از مباحث فلسفی) است، يعني داراي مراتب مي‌‌باشد، همان طور که نور اين چنين است، مثلا به نور خورشيد، نورگفته مي‌‌شود، به نور لامپ هم اطلاق نور مي‌‌شود و به نور ضعيف شمع نيز نور گفته مي‌‌شود، اما تفاوت بين نور خورشيد و نور شمع زياد است و در حقيقت نورهاي ضعيف، برگرفته از همان نور خورشيد است.

وجود نيز اين چنين است و مرتبه قوي و ضعيف دارد. وجود خداوند، وجود کامل و وجود مطلق است، ولي وجود موجودات ديگر و وجود عالم، مرتبه ضعيفی از مراتب وجود هستند و در حقيقت سايه و تجلي وجود خداوند هستند و هيچ وجودی بدون وجود خداوند دوام نمي‌‌آورد.

وجود خداوند متعال، منزّه از مکان و زمان است، ولی موجودات دیگر وابسته به زمان و مکان می‌‌باشند. جایگاه موجودات دیگر در پرتو تجلّی رحمت خداوند، در قالب زمان و مکان خاص می‌‌باشد و موجودات دیگر وابسته به وجود مطلق خداوند هستند.

 بر همین اساس موجودات دیگر تا زمان معین در مکان خاصی زندگی می‌‌کنند ولی وجود خداوند بدون مکان و زمان همیشه باقی است. «كُلُّ شَيْ‏ءٍ هالِكٌ إِلاَّ وَجْهَهُ»(قصص:88)