بعضي از بزرگان مي گويند که در شرايط فعلي، نام بردن اشخاص صدر اسلام در حين لعن کردن به جهت حفظ وحدت بين مسلمين و جلوگيري از فتنه ميان شيعه و سني خوب و مناسب نيست. از طرفي ما مي‌‌دانيم که تبري يکي از فروع دين ماست که تولي را نيز در باطن خود نهفته دارد. لذا خواهشمند است که به سوالات حقير که در ذيل آمده پاسخ دهيد:
1- اسم بردن از خلفا و اشخاص صدر اسلام در حين لعن کردن، به نظر حضرت عالي آيا جايز است يا خير؟
2- اگر لعن را به صورتي بگوييم که نام اشخاص در آن برده نشود، مانند مواردي که در زير آمده است، آيا جايز است:
بر قاتلين حضرت زهرا لعنت، بر منکرين صاحب الزمان لعنت، بر قاتلين أباعبدالله لعنت و ...
3- در صورت جايز نبودن لعن در اين زمان، پس تکليف لعن هاي زيارت عاشورا و قرآن کريم چه مي شود؟
4- همچنين در هيئات مذهبي شاهد هستيم که عزاداران ، هر کدام مقلد يکي از مراجع بزرگوار هستند که بعضي مي گويند مرجع ما جايز مي داند و برخي مي گويند که مرجع ما جايز نمي داند و لذا ديده شده است که در همين مورد، در ميان عزادران، بحث و گفتگو و گاهي تنش رخ مي دهد، نظر حضرت عالي و توصيه شما در اين گونه موارد چيست؟ آيا با وجود چنين مشکلاتي ، لعن را جايز مي دانيد يا خير؟
پاسخ :
1. لعن کردن اشخاص مورد احترام مذاهب و هر نوع گفتار و کرداری که موجب تفرقه بین مسلمین و سبب به خطر افتادن جان دیگر شیعیان می شود حرام است.
2. لعن کردن قاتلان اباعبدالله الحسین(ع) و یا به طور کلی بر قاتلان حضرت زهرا (سلام الله علیها) اشکال ندارد و موجب اختلاف و تفرقه نیست ولی لعن‌‌های دیگر اگر طوری باشد که سبب اختلاف و تفرقه شود حرام است.
3. در لعن های زیارت عاشورا اسم کسانی که اختلاف بر انگیز باشد ندارد.
4. هیچ مرجعی، لعن و دشنامی را که سبب اختلاف و تفرقه بین مسلمین باشد و جان و مال کسی به خاطر ٱن به خطر بیافتد جایز نمی داند. به جای لعن و ناسزا به افرادی که سبب فتنه می شود، باید مومنین به ذکر فضیلت اهل بیت و بیان احکام دین بپردازند.
حکم لعن بر دشمنان و ایجاد فتنه و اختلاف
۰۴ آذر ۱۳۹۲ ساعت ۱۱:۲۷
بعضي از بزرگان مي گويند که در شرايط فعلي، نام بردن اشخاص صدر اسلام در حين لعن کردن به جهت حفظ وحدت بين مسلمين و جلوگيري از فتنه ميان شيعه و سني خوب و مناسب نيست. از طرفي ما مي‌‌دانيم که تبري يکي از فروع دين ماست که تولي را نيز در باطن خود نهفته دارد. لذا خواهشمند است که به سوالات حقير که در ذيل آمده پاسخ دهيد: 1- اسم بردن از خلفا و اشخاص صدر اسلام در حين لعن کردن، به نظر حضرت عالي آيا جايز است يا خير؟ 2- اگر لعن را به صورتي بگوييم که نام اشخاص در آن برده نشود، مانند مواردي که در زير آمده است، آيا جايز است: بر قاتلين حضرت زهرا لعنت، بر منکرين صاحب الزمان لعنت، بر قاتلين أباعبدالله لعنت و ... 3- در صورت جايز نبودن لعن در اين زمان، پس تکليف لعن هاي زيارت عاشورا و قرآن کريم چه مي شود؟ 4- همچنين در هيئات مذهبي شاهد هستيم که عزاداران ، هر کدام مقلد يکي از مراجع بزرگوار هستند که بعضي مي گويند مرجع ما جايز مي داند و برخي مي گويند که مرجع ما جايز نمي داند و لذا ديده شده است که در همين مورد، در ميان عزادران، بحث و گفتگو و گاهي تنش رخ مي دهد، نظر حضرت عالي و توصيه شما در اين گونه موارد چيست؟ آيا با وجود چنين مشکلاتي ، لعن را جايز مي دانيد يا خير؟
پاسخ :
1. لعن کردن اشخاص مورد احترام مذاهب و هر نوع گفتار و کرداری که موجب تفرقه بین مسلمین و سبب به خطر افتادن جان دیگر شیعیان می شود حرام است.
2. لعن کردن قاتلان اباعبدالله الحسین(ع) و یا به طور کلی بر قاتلان حضرت زهرا (سلام الله علیها) اشکال ندارد و موجب اختلاف و تفرقه نیست ولی لعن‌‌های دیگر اگر طوری باشد که سبب اختلاف و تفرقه شود حرام است.
3. در لعن های زیارت عاشورا اسم کسانی که اختلاف بر انگیز باشد ندارد.
4. هیچ مرجعی، لعن و دشنامی را که سبب اختلاف و تفرقه بین مسلمین باشد و جان و مال کسی به خاطر ٱن به خطر بیافتد جایز نمی داند. به جای لعن و ناسزا به افرادی که سبب فتنه می شود، باید مومنین به ذکر فضیلت اهل بیت و بیان احکام دین بپردازند.
کلمات کلیدی :
۲,۵۸۴