اتفاقاً یکی از شاهکارهای این نظریه‌ی امام(رضوان الله علیه) در همین است. قبلا توضیح دادم به نظر من یک بابی برای انسان باز می‌شود. الآن به شما می‌گویند این قانونی که شهادت دو تا زن به اندازه‌ی یک مرد است مال زمانی است که زن در خانه بوده و اصلاً با اجتماع ارتباطی نداشته اما حالا که زنها بیرون خانه با اجتماع ارتباط دارند این قانون نباید باشد، جواب این است که این حرف در جاییست که ما ملاک‌ها را روی اشخاص در نظر بگیریم، مثلاً بگوئیم شارع که می‌گوید نفقه‌ی زن بر مرد واجب است در جایی است که خود زن کار نکند و نداشته باشد، پس اگر جایی زن کار کرد و داشت نفقه واجب نیست! وقتی اشخاص و اصناف و خصوصیّات را در نظر بگیرید همه‌ی این اشکالات و شبهات پیش می‌آید اما اگر گفتید شارع که می‌گوید شهادت دو زن به اندازه‌ی یک مرد است نمی‌اید اشخاص زن را در نظر بگیرد، نمی‌اید زن‌های موجود در عربستان را در نظر بگیرد که در خانه بودند، می‌آید زن‌ها را تا روز قیامت در نظر می‌گیرد، حالا فهم یک زن قوی‌تر از مرد است کاری به آن ندارد، درایت و عقل یک زن بیشتر از مرد است عرض می‌شود اگر حسن ظن داشته باشد، شارع کاری به اینها ندارد بلکه می‌آید می‌گوید من این قانون را جعل کردم و ملاک را به حسب نوع قرار می‌دهد، ولو اینکه اینها در کلمات امام نیست ولی آثاری است که از فرمایش امام می‌توانیم در اینجا بگوئیم. البته داخل پرانتز عرض کنم که ما خودمان هنوز اظهار نظر نکردیم که این فرمایش را قبول داریم یا نه؟ اشکالات دیگران را یکی یکی بررسی می‌کنیم، انصاف این است که اصل این نظریه خیلی مهم است، آثار فراوانی دارد. عرض کردم مرحوم حاج آقا مصطفی(رضوان الله علیه) در کتاب تحریرات می‌فرمایند این نظریه‌ی والد ما یک بارقه‌ی ملکوتیّه است که خدا در قلب پدر ما وارد کرده و از اوّل فقه تا آخر فقه مؤثر است و مرحوم حاج آقا مصطفی کسی است که به این زودی حرف قبول نمی کند! اساساً جنبه‌ی نقّادی اصل اولیه در او است، خیلی از چیزهایی که دیگران قبول دارند را منکر است ولی به این نظریه که می‌رسد اینطوری خاضعانه در مورد این نظریه حرف می‌زند.

وصلی محمد و آله الطاهرین