Həzrət Fatimeyi-Zəhranın (əleyhasalam) mehvər olması

[1] Dahi mərcəyi-təqlid mərhum həzrət Ayətullah əl-uzma Mər`əşi Nəcəfinin vəsiyyət­na­mə­sinin bir hissəsi (səh. 14): “Tövsiyə edirəm ki, bu şərif duanı həmişə vacib namazların qu­nut­larında oxuyasınız. Mən onu Əllamə atamdan və saliklərin camalı Şeyx Məhəmməd Hü­seyn Şirazidən nəql edirəm. Bu iki böyük şəxs də öz ustadlarından – saliklərin çırağı mərhum Se­yid Mürtəza Rəzəvi Kəşmiridən, o da öz sənədləri ilə “İqbal” kitabının müəllifi Seyid Rəzi­yəd­din Əli ibni Tavus Həsənidən nəql edir. Belə ki, o, bizim mövlalarımızın səhabələrinin hü­zu­runa çatmış və bizim rəhbərlərimizlə əlaqədə olmuşdur. O, həmin duanı belə rəvayət edir:

اَللَّهُمَّ اِنِّي اَسْألُکَ بِفَاطِمَةَ وَ أبِيهَا وَ بَعْلِهَا وَ بَنِيهَا وَ السِّرِّ المُسْـتَودَعِ فِيهَا أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأْنَ تَفْعَلَ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَلاَتَفْعَلَ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ

“Pərvərdigara! Həqiqətən, mən Səndən istəyir və Səni and verirəm Fatimənin özünün, onun atasının, onun ərinin, onun övladlarının və onda əmanət qoymuş sirrin haqqına! Muhəmməd və Ali-Muhəmmədə salavat göndər, mənim barəmdə Sənin Özünə layiq olan şəkildə əməl et, mənim layiq olduğum şəkildə yox.”

Müəllif “Seyidimiz ustad Mə`rəşi Nəcəfinin həyatından qəbəsatlar” kitabında (səh. 124) yazır: “Bu duanı Seyid Mər`əşi özünün mühüm vəsiyyətlərində demişdir, onu imam Məhdi əleyhissəlamın hüzuruna yetişdiyi görüşlərindən birində həzrət ona öyrətmişdir.”