İMAMƏTİN SƏKKİZİNCİ PARLAQ ULDUZU İMAM RZANIN (Ə) ANADAN OLMA MÜNASİBƏTİ İLƏ BAYRAMINIZI TƏBRİK EDİRİK.

ƏZİZ MÜSƏLMANLAR BAYRAMINIZ MÜBARƏK!

İMAMƏTİN SƏKKİZİNCİ PARLAQ ULDUZU İMAM RZANIN (Ə) MÖVLUDU MÜNASİBƏTİ İLƏ BAYRAMINIZI TƏBRİK EDİRİK!

Elə bu əziz gün münasibəti ilə siz hörmətli oxucuların nəzərini həzrət Rzadan (ə) nəql olunan dəyərli bir rəvayətə cəlb edirəm.

قَالََ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى الرِّضَا(ع): «لَا يَتِمُّ عَقْلُ امْرِئٍ مُسْلِمٍ حَتَّى تَكُونَ فِيهِ عَشْرُ خِصَالٍ الْخَيْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ يَسْتَكْثِرُ قَلِيلَ الْخَيْرِ مِنْ غَيْرِهِ وَ يَسْتَقِلُّ كَثِيرَ الْخَيْرِ مِنْ نَفْسِهِ لَا يَسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْحَوَائِجِ إِلَيْهِ وَ لَا يَمَلُّ مِنْ طَلَبِ الْعِلْمِ طُولَ دَهْرِهِ الْفَقْرُ فِي اللَّهِ أَحَبُّ إِلَيْهِ مِنَ الْغِنَى وَ الذُّلُّ فِي اللَّهِ أَحَبُّ إِلَيْهِ مِنَ الْعِزِّ فِي عَدُوِّهِ وَ الْخُمُولُ أَشْهَى إِلَيْهِ مِنَ الشُّهْرَةِ ثُمَّ قَالَ ع الْعَاشِرَةُ وَ مَا الْعَاشِرَةُ قِيلَ لَهُ مَا هِيَ؟ قَالَ(ع): لَا يَرَى أَحَداً إِلَّا قَالَ هُوَ خَيْرٌ مِنِّي وَ أَتْقَى إِنَّمَا النَّاسُ رَجُلَانِ رَجُلٌ خَيْرٌ مِنْهُ وَ أَتْقَى وَ رَجُلٌ شَرٌّ مِنْهُ وَ أَدْنَى فَإِذَا لَقِيَ الَّذِي شَرٌّ مِنْهُ وَ أَدْنَى قَالَ لَعَلَّ خَيْرَ هَذَا بَاطِنٌ وَ هُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ خَيْرِي ظَاهِرٌ وَ هُوَ شَرٌّ لِي وَ إِذَا رَأَى الَّذِي هُوَ خَيْرٌ مِنْهُ وَ أَتْقَى تَوَاضَعَ لَهُ لِيَلْحَقَ بِهِ فَإِذَا فَعَلَ ذَلِكَ فَقَدْ عَلَا مَجْدُهُ وَ طَابَ خَيْرُهُ وَ حَسُنَ ذِكْرُهُ وَ سَادَ أَهْلَ زَمَانِهِ».

وَ سَأَلَهُ رَجُلٌ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ «وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ»؟ فَقَالَ(ع): التَّوَكُّلُ دَرَجَاتٌ مِنْهَا أَنْ تَثِقَ بِهِ فِي أَمْرِكَ كُلِّهِ فِيمَا فَعَلَ بِكَ فَمَا فَعَلَ بِكَ كُنْتَ رَاضِياً وَ تَعْلَمَ أَنَّهُ لَمْ يَأْلُكَ خَيْراً وَ نَظَراً وَ تَعْلَمَ أَنَّ الْحُكْمَ فِي ذَلِكَ لَهُ فَتَتَوَكَّلَ عَلَيْهِ بِتَفْوِيضِ ذَلِكَ إِلَيْهِ وَ مِنْ ذَلِكَ الْإِيمَانُ بِغُيُوبِ اللَّهِ الَّتِي لَمْ يُحِطْ عِلْمُكَ بِهَا فَوَكَلْتَ عِلْمَهَا إِلَيْهِ وَ إِلَى أُمَنَائِهِ عَلَيْهَا وَ وَثِقْتَ بِهِ فِيهَا وَ فِي غَيْرِهَا.

وَ سَأَلَهُ أَحْمَدُ بْنُ نَجْمٍ عَنِ الْعُجْبِ الَّذِي يُفْسِدُ الْعَمَلَ؟ فَقَالَ(ع): الْعُجْبُ دَرَجَاتٌ مِنْهَا أَنْ يُزَيَّنَ لِلْعَبْدِ سُوءُ عَمَلِهِ فَيَرَاهُ حَسَناً فَيُعْجِبُهُ وَ يَحْسَبُ أَنَّهُ يُحْسِنُ صُنْعاً وَ مِنْهَا أَنْ يُؤْمِنَ الْعَبْدُ بِرَبِّهِ فَيَمُنُّ عَلَى اللَّهِ وَ لِلَّهِ الْمِنَّةُ عَلَيْهِ فِيه.

(تحف العقول عن آل الرسول:443)

İmam Rza (ə) buyurur: “Hər bir müsəlmanda on xislət (xüsusiyyət) olmazsa onun ağlı kamil olmaz:

·Ondan yaxşılıq gözlənilsin;

·Ondan şər və təhlükə gözlənilməsin;

·Başqalarının yaxşı əməlini çox görər;

·Özünün etdiyi yaxşılıqları az və dəyərsiz sayar;

·Ehtiyacı olan şəxslərin müraciətindən yorulmaz;

·Ömründə heç zaman elm və bilik ardınca olmasından yorulmaz;

·Allah yolunda kasıb olması onun üçün Allah yolundan kənarda varlı olmasından daha sevimlidir;

·Allah yolunda zəlil (təvazökar) olmaq onun üçün düşmən yolunda izzətli olmaqdan sevimlidir;

·Onun üçün tanınmamaq məşhurluqdan daha sevimlidir.”

Sonra Həzrət(ə) buyurdu: “Onuncu, siz nə bilirsiniz onuncu nədir?”

Sual olundu: “O nədir?”

İmam Rza (ə) buyurdu: “Gördüyü hər bir kəsin haqqında – o məndən təqvalı və yaxşı adamdır – deyər.

İnsanlar bu şəxsin yanında və fikrində iki dəstəyə bölünərlər:

1).Bir dəstəsi ondan təqvalı və yaxşı. 2).Digəri isə ondan pis və aşagı.

Özündən aşağı dəstədən olan adamlarla qarşılaşdıqda, öz-özünə deyər: Ola bilsin onun yaxşılıq və xeyir işləri daxilində gizlidir və belə xeyir işlər isə onun üçün faydalıdır. Amma mənim etdiyim yaxşılıqlar göz qabağındadır. Bu da mənim zərərimədir.

Özündən təqvali və yaxşı dəstədən olan insanlarla üz-üzə gəldikdə isə onların qarşısında təvazökarlıq edir kı, onlardan sayılsın.

Belə edən halda isə daha da əzəmətlənər, xeyir əməlləri təmizlənib ürəyə yatar və adı gözəlləşərək ucalar. Beləliklədə öz zamanında insanların ən yaxşısı və zəmanəsinin adamlarına rəhbər sayılar.”

Sonra bir kişi Həzrətdən (ə) “Kim Allaha təvəkkül etsə, (Allah) ona kifayət edər!” – ayə haqqında soruşdu.

İmam (ə) buyurdu: “Allaha təvəkkül etməyin dərəcə və mərtəbələri var:

·Sənə aid olan tamam işlərdə sənə hər nə etsə, Ona inanasan. Başına hər nə gəlsə ona razı olasan. Sənin haqqında olan yaxşılıqlara Allah taalanın laqeid olmamasına inanasan. Həmçinin bu haqda hökm və  göstərişin yalnız Onun öhdəsinə və Onun tərəfindən olmasına etiqad edəsən. Beləliklə tamam işlərini Onun öhdəsinə qoymaqla yalnız Ona təvəkkül et!

·Sənin bilik və elminin qüdrəti çatmayan Qeyb və Allah taalanın gizlində olan işlərinə etiqad edib inanmaq; Deməli onun elmini Allah taalanın özünə və onun əminlərinin öhdəsinə qoyub onlara tapşırasan. Bu və bu kimi gizli məsələlrin haqqinda Ona inanasan.”

Sonra Əhməd ibn Nəcm həzrət Rzadan (ə) soruşdu: “İnsanın əməlini puç edib aradan aparmasına səbəb olan – özün bəyənmək – nədir?”

İmam (ə) buyurdu: “Özünü bəyənməyin dərəcə və mərtəbələri vardır:

·Bəndənin çirkin əməlinin ona gözəl görünməsidir. Öyünüb və yaxşı əməl etdiyini güman etməsidir.

·Allah-taalaya iman gətirə və bu iman gətirməsini Allaha minnət qoya. Halbuki onun bu imanında Allah-taala ona minnət qoymalıdır.”

İstifadə olunan mənbə: “Tuhəful-uqul ən Ali-Rəsul (ə)”, s.443.