Həzrət Fatimeyi-Zəhranın (ə) şəhadəti

Bismilləhir-Rahmənir-Rahim

Hicri-qəməri cumadəl-ula ayının 13-ü, fevral ayının 22-si ilə mütabiq gündə bir rəvayətə əsasən, həzrət Fatimeyi-Zəhranın (əleyhasalam) şəhadət günüdür. Bu müsibət gününü ilk öncə əziz övladı hezret Sahib əz-Zaman əleyhissəlama və daha sonra bütün müsəlmanlara, xüsusən Əhli-beyt (əleyhimussəlam) məktəbinin davamçılarına və məxsusən böyük din alimlərimizə və təqlid mərcələrinə böyük hüznlə başsağlığı və təsəlli deyirik.

Həzrət Əli (əleyhissəlam) Fatimeyi-Zəhranı (əleyhasalam) dəfn edərkən onun qəbrinin yanında Peyğəmbərə (sallallahu əleyhi və alih) xitab edərək dedi:

قَالَ اميرالمؤمنينA عِنْدَ دَفْنِ سَيِّدَةِ النِّسَاءِ فَاطِمَةَJ كَالْمُنَاجِي بِهِ رَسُولَ اللَّهِ6 عِنْدَ قَبْرِه‏: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّي وَ عَنِ ابْنَتِكَ النَّازِلَةِ فِي جِوَارِكَ وَ السَّرِيعَةِ اللَّحَاقِ بِكَ قَلَّ [يَا رَسُولَ اللَّهِ] عَنْ صَفِيَّتِكَ صَبْرِي وَ رَقَ‏ عَنْهَا [فيها]تَجَلُّدِي إِلَّا أَنَّ فِي التَّأَسِّي [لِي] بِعَظِيمِ [بعِظَم] فُرْقَتِكَ وَ فَادِحِ مُصِيبَتِكَ مَوْضِعَ تَعَزٍّ فَلَقَدْ وَسَّدْتُكَ فِي مَلْحُودَةِ قَبْرِكَ وَ فَاضَتْ بَيْنَ نَحْرِي وَ صَدْرِي نَفْسُكَ [فَـ] (إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‏) فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِيعَةُ وَ أُخِذَتِ الرَّهِينَةُ أَمَّا حُزْنِي فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَيْلِي فَمُسَهَّدٌ إِلَى أَنْ يَخْتَارَ اللَّهُ لِي دَارَكَ الَّتِي أَنْتَ بِهَا مُقِيمٌ [وَ يَنْقُلُنِي مِنَ الْإِكْدَارِ وَ التَّأْثِيمِ] وَ سَتُنَبِّئُكَ ابْنَتُكَ [بِتَضَافُرِ أُمَّتِكَ عَلَى هَضْمِهَا] فَأَحْفِهَا السُّؤَالَ‏ وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ‏ هَذَا وَ لَمْ يَطُلِ الْعَهْدُ وَ لَمْ يَخْلُ مِنْكَ الذِّكْرُ وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمَا سَلَامَ مُوَدِّعٍ لَا قَالٍ وَ لَا سَئِمٍ فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلَالَةٍ وَ إِنْ أُقِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِين‏

“Salam olsun sənə, ey Allahın Rəsulu – mənim tərəfimdən və sənin qonşuluğuna enən, sənə qovuşmaqda tələsən qızın tərəfindən! Ya Rəsuləllah! Sənin səfiyyən (seçilmiş bəndələrdən olan qızın) Fatimənin ayrılığında səbrim azaldı, taqətim üzüldü. Amma sənin çox kədərli fərağının və müsibətinin ağırlığı (Fatimənin müsibətində) təskinliyin yerini verir. Çünki mən öz əllərimlə səni torpağın ağuşuna təhvil verdim, başın mənim sinəmdə olan bir halda pak ruhun bədənindən çıxıb pərvaz etdi. Biz hamımız Allah tərəfindənik və Allaha doğru qayıdacağıq. Həqiqətən, mənə tapşırdığın əmanət geri qaytarıldı. Amma mənim qəm-qüssəm əbədi, gecələrim səhərə qədər oyaqlıqla yanaşı olacaqdır, o zamana qədər ki, Allah sənin iqamət seçdiyin bir məqamı mənə də qismət etsin. Tezliklə qızın səni agah edəcəkdir ki, ümmətin ona zülm etməkdə necə əlbir oldular. Fatiməni sorğu-suala tut, bizim qəmli-kədərli vəziyyətimizi ondan xəbər al, çünki hələ o dövran keçib getməmiş və sənin xatirən unudulmamışdır. Mənim salamım sizin hər ikinizə olsun! Elə bir salam ki, nida edən bir şəxs qəlbinin xoşhal və ya yorğun olmasından elə salam verməz. Əgər sənin hüzurundan qayıdıramsa, yorğunluq səbəbi ilə deyil; əgər qəbrinin yanında otururamsa, Allahın səbir edənlərə verdiyi vədəyə bədgümanlıq üzündən deyildir.” “Nəhcul-bəlağə”, xütbə 202; "Rovzətul-vaizin", Fətal Nişapuri, səh. 152; “Mənaqibu Ali Əbi Talib”, 3-cü cild, səh. 139

(Iltimas dua)