امروز روز هيجدهم ماه مبارك رمضان و امشب مصادف با اولين شب از شبهاى قدر
است.
به نظر من شب قدر هر قشرى بايد كيفيت مخصوص خودش را داشته باشد؛ شب
قدر ما طلبه ها هم بايد چنين باشد و يك كيفيت مخصوص به روحانيت را داشته
باشد و نبايد با كيفيت سايرين از نظر خواسته و تقاضا يكسان باشد.
آنچه كه
واقعاً براى ما طلبه ها مهم است، اين است كه حال كه يك روزنه هايى از دين و
احكام دين به ما نشان داده شده و به قول امروزى ها چشمه هایی را به مان
نشان داده‌اند، بايد شاكر باشيم. گاه مريض شدن و دورى از درس، نفهميدن
مطلبى، يك منشأ مهمش ناشكرى است؛ يعنى نمى‌‌فهميم خداوند چه نعمتى به ما
عنايت كرده و چه بابي را براي ما مفتوح كرده است؟!.
وقتى مى‌‌گوييد امير المؤمنين(ع) در نهج البلاغه دارد كه جهاد باب من ابواب الجنة فتحه اللَّه لخاصة اوليائه
، وقتى در مورد جهاد چنين تعبيرى داريم، و از آن طرف هم مى‌‌گوييم قلم
علما و قلم مدافعين از دين، از جهاد در راه خدا بالاتر است، اين را
مي‌فهميم که باب فهم دين هم بايد اخص الخواص باشد؛ و ما بايد قدر اين را
بدانيم؛ نمي‌توان گفت که ما تصادفاً سر سفره دين و علم نشسته‌ايم؛ نه،
اينها يك عنايت خاصی است كه خداوند به ما كرده است و در درجه اول بايد شاكر
باشيم؛ شكر هم به اين است كه خودمان را لايق ندانيم؛ اگر كسى بگويد من
استعداد دارم، زحمت مى‌‌كشم، شب ها بيدار هستم، مشغول نوشتن و تحقيق هستم،
بزرگترين آفت براي انسان مى‌‌شود؛ بلکه بايد اين درس و بحث‌ها را از عنايات
خداوند بدانيم و دائماً اين مطلب را حديث نفس كند و بداند که خودش چيزى
نمي‌داند و خداوند است که عنايت مي‌کند.
بدبختى انسان از جايى شروع
مى‌‌شود كه خودش را چيزى بداند و بگويد که در مراتب علمى و تقوائي داراي
جايگاه ويژه‌اي است.
بعد از مسأله شكر، بايد اين را بفهميم كه خداوند از هزاران خزينه علم، يك
صدم و يک هزارمش را به ما داده است؛ و اگر بخواهيم بالاتر رويم، خود اوست
که بايد دستمان را بگيرد و به ما عنايت کند؛ همين جاست که ما بايد واقعاً
فراتر از ديگران، در شب قدر، يك مقدرات عجيبى را براى خودمان رقم بزنيم؛ نه
اين كه همان مطالبي را که مردم معمولى هم از خدا مى‌‌خواهند و جزء
مقدراتشان است را ما نيز همان ها را از خداوند طلب کنيم که براي ما نيز قرار
دهد؛ كه البته آنها هم لطف بزرگ خداست و احتياج به شكر بسيار دارد که
قدرت شکر آنها را هم نداريم؛ ولى بايد سطح خواسته‌هايمان را بالا ببريم و
هميشه يكى از دعاهايمان اين باشد كه خداوند عمر ما را در مسير دين و خدمت
به دين قرار دهد؛ مبادا ما يك زماني مضرّ براى دين شويم، واقعاً اين را از
خدا بخواهيم.
انسان چه مى‌‌داند که چند سال ديگر چه مي‌شود و ممکن
است که يك دفعه روى قدرت طلبى و هوا پرستى وشهوت و شهرت طلبى، يك‌سرى از
مسلمات را انكار كنيم؛ در تاريخ بودند افرادى كه متأسفانه به اين بلا
گرفتار شدند.
در روايت نيز آمده است که ائمه ما عليهم‌السلام
مى‌‌فرمودند: خدايا عمر ما را مرتع براى شيطان قرار نده؛ يكى از دعاهاي ما
بايد همين باشد که دين را به عنوان شغل خودمان قرار ندهيم؛ ترويج دين را
به عنوان كاسبى خودمان قرار ندهيم؛ اين خيلى مهم است و حسن عاقبت در اين
جهت بسيار مهم است و از خداوند متعال بخواهيم كه در اين مسير استقامت كنيم و
با نور خودش ما را حفظ كند؛ و آنچه كه را که خودش بدان راضى است، بر زبان و
دست و قلب و دل ما جارى كند؛ و اگر قيامت بپرسد که عمرتان را در چه
گذرانديد؟ بتوانيم بگوييم در ترويج و فهم دين. بايد اين شبها واقعاً اين
ذخاير را حسابى فراهم كنيم و بسيار هم مهم است. ما نيز از همه آقايان
التماس دعا داريم.
اهمیت شب های قدر
۰۶ اسفند ۱۳۹۴ و ۱۵:۵۵
وقتى مى‌‌گوييد امير المؤمنين(ع) در نهج البلاغه دارد كه جهاد باب من ابواب الجنة فتحه اللَّه لخاصة اوليائه ، وقتى در مورد جهاد چنين تعبيرى داريم، و از آن طرف هم مى‌‌گوييم قلم علما و قلم مدافعين از دين، از جهاد در راه خدا بالاتر است، اين را مي‌فهميم که باب فهم دين هم بايد اخص الخواص باشد؛ و ما بايد قدر اين را بدانيم؛ نمي‌توان گفت که ما تصادفاً سر سفره دين و علم نشسته‌ايم؛ نه، اينها يك عنايت خاصی است كه خداوند به ما كرده است و در درجه اول بايد شاكر باشيم؛ شكر هم به اين است كه خودمان را لايق ندانيم؛ اگر كسى بگويد من استعداد دارم، زحمت مى‌‌كشم، شب ها بيدار هستم، مشغول نوشتن و تحقيق هستم، بزرگترين آفت براي انسان مى‌‌شود؛ بلکه بايد اين درس و بحث‌ها را از عنايات خداوند بدانيم و دائماً اين مطلب را حديث نفس كند و بداند که خودش چيزى نمي‌داند و خداوند است که عنايت مي‌کند.
بدبختى انسان از جايى شروع مى‌‌شود كه خودش را چيزى بداند و بگويد که در مراتب علمى و تقوائي داراي جايگاه ويژه‌اي است. بعد از مسأله شكر، بايد اين را بفهميم كه خداوند از هزاران خزينه علم، يك صدم و يک هزارمش را به ما داده است؛ و اگر بخواهيم بالاتر رويم، خود اوست که بايد دستمان را بگيرد و به ما عنايت کند؛ همين جاست که ما بايد واقعاً فراتر از ديگران، در شب قدر، يك مقدرات عجيبى را براى خودمان رقم بزنيم؛ نه اين كه همان مطالبي را که مردم معمولى هم از خدا مى‌‌خواهند و جزء مقدراتشان است را ما نيز همان ها را از خداوند طلب کنيم که براي ما نيز قرار دهد؛ كه البته آنها هم لطف بزرگ خداست و احتياج به شكر بسيار دارد که قدرت شکر آنها را هم نداريم؛ ولى بايد سطح خواسته‌هايمان را بالا ببريم و هميشه يكى از دعاهايمان اين باشد كه خداوند عمر ما را در مسير دين و خدمت به دين قرار دهد؛ مبادا ما يك زماني مضرّ براى دين شويم، واقعاً اين را از خدا بخواهيم.
کلمات کلیدی :
۱,۵۲۵ بازدید