توصيه من خدمت شما آقايان اين است كه واقعاً از اوقاتتان استفاده كنيد.

هميشه به خودتان بگوييد در چه سنّي هستيد؟ تا به حال چكار كرديد؟ و هميشه فرض كنيد روزهاي آخر عمرتان است.

واقعاً من اين فرض را براي خودم بحمد الله دارم و الآن اگر از خودم سؤال كنم كه در اين مدّت چكار كردم؟ واقعش اين است كه نمي‌‌‌توانم بگويم يك كار درستي و يك قدم علمي‌‌‌ روشني كه واقعاً چيزي باشد، برداشته باشم.

نمي‌‌‌خواهيم ناشكري كنيم، الحمد لله مشغول بوديم؛ ولي اگر انسان دلش را خوش كرد به اينكه يك اصطلاحاتي را ياد گرفته و كافي است؛ من عقيده‌ام اين است كساني كه واقعاً به يك مرحله‌اي مي‌رسند و مي‌‌‌گويند همين مقدار كافي است، اينها بدترين كفران نسبت به نعمت وجودي خودشان دارند. شما حساب كنيد الآن سي سال چهل سال داريد؛ تا حالا چكار مي‌‌‌توانستيد بكنيد؟ خيلي كارها مي‌شد انجام شود؛ چقدر تحقيق، چند کتاب مي‌شد نوشت و چه اندازه‌اي مي‌شد با قرآن آشنا باشيم و با خداوند ارتباط داشته باشيم.

عِلماً، معنوياً و عملاً آدم بايد بگويد كاري نكرده است. لذا، اين اوقات را واقعاً خيلي استفاده كنيد. يک مرتبه ديگر هم عرض کردم که اگر انساني به ارزش وجودي خودش واقف باشد، شب وقتي مي‌‌‌خواهد بخوابد، حتي اگر بتواند نيم ساعت مطالعه كند، بايد بگويد اين نيم ساعت را هم غنيمت بشماريم و مطالعه كنيم. اين است كه آن وقت خداوند هم به انسان عنايت مي‌‌‌كند.

وجود ما امانتي است كه خدا در اختيار ما قرار داده است و بايد بهره‌برداري كامل كنيم. مي‌‌‌بينيد هر روزي كساني از دنيا مي‌‌‌روند؛ روحاني، غير روحاني، مرجع، مجتهد، مسؤل و ... زمان به سرعت مي‌‌‌گذرد. آدم بايد اين احساس را بكند كه نوبت بعدي، نوبت اوست. انسان بايد هميشه اين احساس را داشته باشد.

آن وقت، از جهت علمي‌‌، انسان چقدر براي خودش ذخيره كرده است؛ علمي‌‌‌كه بتواند همراه خودش ببرد؟ ظهور اصلي علم بعد از فوت انسان است؛ ظهور اصلي و بروز اصلي دانشمند بعد از اين دنياست. در اين دنيا، عالم خيلي ظهور ندارد؛ فوقش اين است که كتابي مي‌‌‌نويسد و كلامي مي‌‌‌گويد؛ براي افرادي صحبت مي‌‌‌كند؛ يك عده مي‌‌‌فهمند و عده‌اي هم نمي‌‌‌فهمند. اما اگر اين علم را همراهش نبرد؛ آن دنيا جاهل و بلكه بدتر از جاهل محشور مي‌شود. بايد واقعاً اخلاص داشته باشيم. قصد قربت داشته باشيم.

بگوييم آن روزي كه از اين دنيا مي‌‌‌خواهيم برويم، چه همراه خودمان ببريم؟ در قيامت كه مي‌‌‌خواهيم قرآن را بخوانيم و ترقي كنيم، آيا همين سوره حمدي را كه هر روز خوانديم، آنجا مي‌‌‌توانيم بخوانيم يا نه؟! نسبت به اينها دغدغه داشته باشيم و دلمان را خوش نكنيم.

حالا ده روز تعطيلي است؛ برنامه‌ريزي كنيم. البته بايد براي بچه‌ها و خانواده فكر کرد و برنامه داشت، آنهم وظيفه انسان است؛ ولي بيشتر براي خودتان توجه داشته باشيد و برنامه علمي داشته باشيد؛ برنامه معنوي داشته باشيد؛ و در هر دو مسير كمال، انشاء الله، قدم‌هايي را به لطف و عنايت خدا برداريد.