اگر مردي در ازدواج اولش به طور شفاهي به همسرش قول داده باشد و شرط كند كه با هيچ زن ديگري ازدواج نمی‌‌كند، آيا نمي‌‌تواند همسر دومي را عقد دائم كند؟

اخیرا در سایتی مطلبی بیان شده که «ازدواج سفید»، همان «نکاح معاطاتی» است و امثال حضرت امام خمینی(رحمة الله علیه) و آقای خویی(رحمة الله علیه) نیز این نوع نکاح را صحیح می‌‌دانند. پس به عقیده‌‌ی برخی از فقها، ازدواج سفید صحیح است. آیا این سخن صحیح می‌‌باشد؟

اينجانب از سال 78 نزديک به 13 سال با همسرم زندگي مشترک را ادامه دادم، تا اينکه از سال 89 با پايان يافتن دوران تحصيل دانشگاهي همسرم، با همکاري مادرش سر ناسازگاري را شروع و روز بروز تنشها را زياد و زيادتر کردند و زندگي را به کام من و فرزند 13 ساله‌ام تلخ و با حيله‌ و فريبکاري از تمکين اينجانب سر باز زده و با تهمت و فحاشي و بردن آبروي من حدود دو ماه پيش منزل را ترک و به منزل پدرش رفته و حتي چندين مرتبه اقوام را واسطه قرار دادم، ولي باز همان آش و همان کاسه، و به هيچ عنوان حاضر به ادامه زندگي با بنده نيست و فقط فکر آزار و اذيت من مي‌باشد تا با گرفتن قيافه حق به جانب و دروغ‌‌هاي مداوم و فريبکاري، حق طلاق را از آن خود کند. ايشان در دادگاه دادخواست نفقه و مهريه و أجرت المثل ايام زناشويي را مطرح و سوگند دروغ ايشان به جهت مزد ايام زناشويي(با عدم وجود قراردادي)، بنده محکوم به پرداخت اجرت شدم که اين سوگند تنفر فرزندم را نسبت به مادرش زياد کرد، تا حدي که حاضر به ديدن ايشان نمي‌‌‌باشد و حتي بنده نسبت به زندگي دلسرد شده‌‌‌ام و ايشان با اين سوگند و انجام اعمال ناشايست بالا به من فهماند که در زندگي قبل ما عشق و محبتي وجود نداشته است. هم‌اکنون در يک بحران روحي و جسمي قرار گرفته‌‌‌‌ام. با توجه به عشق و علاقه شديدي که نسبت به ايشان داشتم و هر کاري را براي ايشان انجام دادم، ولي ايشان با دروغ و تهمت‌هاي فراوان سعي در فروپاشي اين زندگي که سعي فراواني براي آن کشيده‌ام را دارد و هم‌اکنون چنين سرنوشتي برايم رقم خورده و نااميدي تمام زندگي‌ام را فرا گرفته است. هميشه در زندگي‌ام به خدا توکل کرده‌ام و هم‌اکنون نمي‌دانم با اين شرايط چکار کنم و ترس از اين دارم که خداي ناکرده با يک تصميم اشتباه، از درگاه خدا نيز رانده و مرتکب گناه شوم. لطفا مرا راهنمايي و کمک کنيد.

بنده انساني متأهل و مقيد به رعايت حد و حدود شرعي هستم، لکن در حال حاضر با مشکلي مواجه شده‌ام که راه چاره آن را نمي‌دانم. به لطف خدا همسر بنده باردار هستند، و به علت جوانب احتياط، دکتر ايشان رابطه جنسي را منع کرده‌‌اند. اکنون پس از گذشت 5 ماه خودداري، به حالت عصبي رسيده‌ام. همچنين با توجه به اينکه انواع رابطه‌هاي غير شرعي پيرامون شغل من موجود مي‌باشد، ترس از آن دارم که مبادا به دام گناه کشيده شوم. با توجه به اينکه در اوج جواني هستم و ميل جنسي‌ام بسيار قوي و سرکش است، چه راهنمايی می‌‌فرماييد؟

شخصي به قصد لذت بردن با زوجه حلال خود از طريق گفتگو و يا نگاه کردن با وبکم ـ webkam ـ استمتاع می‌‌کند. اگر از مرد، مني خارج شود، اين عمل مشکل شرعي دارد يا نه؟ البته معلوم است که استمناء حرام است،‌ ولي بحث ما فرق مي‌کند، اينجا استمنا نيست، فقط به قصد لذت بردن از زوجه‌اش، خارج شدن مني مورد سؤال است.

حکم نگاه به زن نامحرم چيست؟