عدم فهم صحیح دین؛ عامل بدعت‌گزاری‌ها

امروز هشتم شوال و مصادف با سالروز تخریب مراقد مطهره ائمه بقیع(علیهم‌‌السلام) است.

این عمل غیر عقلائی، غیر شرعی و بی‌منطقی که حدود صد سال پیش در 13 فروردین سال 1305 شمسی واقع شد، ابعاد مختلفی دارد که یک بُعدش اینستکه چرا این حادثه واقع شد؟ آیا قدرت طلبی وهابیت و خاندان سعود و اهداف دنیوی عامل این قضیه بود، یا اینکه ریشه‌ی اصلی این حادثه عدم فهم صحیح از دین بود؟ 

البته همین عدم فهم صحیح از دین و تشکیل فرقه ضاله وهابیت هم عوامل بیرون از اسلام دارد.

اساس فرقه ضاله وهابیت بر این است که دین را به نحو دیگری خلاف آنچه که کتاب و سنت مطرح کرده، در جامعه القا کنند. ریشه این تخریب  هم به این مسئله برمی‌گردد. 

نخست فتوا دادند ایجاد بنا بر قبور حرام است یا زیارت قبور شرک است و بر اساس آن فتوا این حادثه بسیار دلخراش را به وجود آوردند.

این هتک حرمت بر مرقد پیشوایان معصومی که از اول تا آخر خلقت، موجودی با ارزش‌تر و عزیزتر از آنها نداشته و نخواهیم داشت، اگر همه علما و فقهای عالم را در یک کفه ترازو قرار بدهند با تار موی‌ یکی از امامان معصوم ما برابری نمی‌کند. هتک حرمتی به این بزرگی انجام دادند و همه ما را  تا الان عزادار کردند. ریشه یابی این حادثه غمبار باید مورد توجه همه ما قرار بگیرد.

اینکه می‌بینیم دشمنان اسلام این فرقه جعلی و ضاله وهابیت را به وجود آوردند تا به اسم اسلام جنایاتشان را علیه مسلمانان و شیعیان انجام دهند، همانگونه که آمریکا و اسراییل، داعش جنایتکار را بر اساس همین افکار انحرافی وهابیت بوجود آوردند آیا نباید سبب شود که فکر ‌کنیم ریشه اینها چه بوده؟ 

ممکن است همان ریشه که عدم فهم صحیح دین است در یک حد محدودی در خود ما ایجاد و موجب انحراف ما از مکتب اهلبیت(علیهم السلام) و بدعتگزاری در دین شود. لذا باید به این مسئله  خیلی توجه داشته باشیم.

در سوره مبارکه اعراف خدای تبارک و تعالی می‌فرماید «‌فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ» عرب به فرزند ناصالح خَلْف وبه فرزند صالح خَلَف می‌گوید، عالمان ناصالح آمدند وارثان کتاب تورات و انجیل شدند «يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَذَا الْأَدْنَى» متاع این دنیای پست را گرفتند و دین و کتاب خدا را فروختند و کنار گذاشتند، «وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا» بعد هم می‌گویند ما زود بخشیده می‌شویم «وَإِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ» در حالی‌ که اگر باز هم یک متاع چرب و نرم دنیایی گیرشان آید با وجود اینکه از رفتارگذشته خود توبه کرده‌اند دوباره سراغ دنیا می‌روند.

آنگاه خداوند در مقام مؤاخذه‌شان برآمده و می‌فرماید: «أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ» اینها چه می‌کنند؟ آیا نسبت به کتاب از اینها میثاق گرفته نشده؟ به دلالت التزامی یا اقتضا یا به هر نحو دیگر، از باب «‌تعلیق الحکم علی البعث مشعرٌ بالعلیة»، معنای آیه این است که از هر عالم دینی در مورد کتاب میثاق گرفته شده، یعنی هر کسی که مدعی دین شد و گفت من دین‌شناسم فکر نکند که یک ادعایی می‌کند و بس. با همین ادعا یک اعتباری برای او به وجود می‌آید، هر کسی که سر سفره دین نشست یک عهد و پیمان بین او و کتاب الهی بسته می‌شود واین اختصاص به علمای یهود ندارد، در علمای اسلام هم همین‌طور است که در رأس‌شان پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و ائمه معصومین(علیهم‌السلام) قرار دارد و بعد هم عالمان دین.

افرادی که در صدا و سیما و رسانه‌ها خودشان را به عنوان کارشناس دین مطرح می‌کنند ولو ثبوتاً هم این صلاحیت را نداشته باشند! باید بدانند چه بار سنگینی را با همین عنوان بر دوش خود قرار می‌دهند. بین عالم دین و کتاب الهی یک عهدی هست، اینجا تعبیر به عهد بین عالم و خدا نیست، عهد بین عالم و کتاب خداست، یعنی هر عالمی با آنچه که در کتاب خدا آمده و با دانه دانه احکام خدا پیمان بسته، تک تک دستورات و آیات خدا یک عهد و پیمانی است با او، این چقدر وظیفه را سنگین می‌کند؟ 

میثاق با کتاب، یعنی عهد بسته‌ام ملتزم به اول تا آخر کتاب باشم و سر سوزنی از آن تخطی نکنم، من تعهد دارم کتاب الهی را ترویج کنم نه امیال شخصی خود را، نه آنچه افرادی از من انتظار دارند و این انتظار انسان را وادار به تحریف دین خدا کند.

 اگر انسان ببیند کسی معروفی را انجام نمی‌دهد باید به او امر کند. ببینید چگونه معنای آیات خدا را تحریف می‌کنند؟ می‌گویند امر به معروف یعنی ترویج معروف، شما حق ندارید به انسان دیگر امر و نهی کنید! این توهین به اوست و معنایش این است که من می‌فهمم و تو نمی‌فهمی. این کار فضولی کردن در کار دیگران است. باید به این فرد گفت مگر ما به میل شخصی خودمان امر و نهی می‌کنیم؟ خداوند ما را موظف به امر و نهی کرده است تا آنچه که  نزد خدا و دین معروف است را بگوئیم، اگر به کسی بگوییم نماز بخوان، آیا فضولی در کار دیگران است؟ 

متأسفانه چنین مطالبی را مطرح می‌کنند که بدترین تحریف است و اسمش را می‌گذارند بازخوانی. از چه زمانی اسم تحریف، بازخوانی شده است؟ اگر این باشد پس تمام تحریف‌گران تاریخ بازخوانی جدید کرده‌اند.

بعد می‌فرماید «‌أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ أَنْ لَا يَقُولُوا عَلَى اللهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ»، یک معنای درس تکرار است به چیزی که پی در پی باشد درس می‌گویند، همین درس و بحث‌ها که مطالعه و گفتن و نوشتن دارد را دَرس می‌گویند، معنای دیگر درس کهنگی و اندراس است. به چیزی که ‌بر‌ اثر بارش پی‌درپی باران یا تابش مستمر آفتاب پوسیده شده می‌گویند مندرس، قرآن می‌فرماید این عالمان ناصالح که نسبت غیر حق به خدا می‌دهند دنبال اندراس و تضییع دین هستند. 

می‌گویند امر به معروف و نهی از منکر نداریم، حجاب نداریم! جهاد نداریم، آیا امروز مسلمانان در برابر دشمنی به نام اسرائیل وظیفه‌ای ندارند که درصدد از بین بردن همه مکاتب آسمانی است؟ حتی برخی از خود علمای یهود می‌گویند صهیونها می‌خواهند یهودیت را هم از بین ببرند. آیا در مقابل این همه ظلم و جنایت و کشتار که در کمتر از یک روز یک روستا را با تمام ساکنینش از بین بردند، قرآن ما را موظف به مقابله نمی‌کند؟ نمی‌گوید سکوت نکنیم؟ در مقابل چنین ظلمی بایستیم؟ بیان عدم مقابله با دشمن و سکوت در برابر ظالم یک نوع تحریف دین است.

از جاهایی که به همین آیه در روایات ائمه ما(علیهم‌السلام) تمسک شده، روایت امام سجاد(علیه‌السلام) است که می‌فرماید «فَانْظُرْ لِنَفْسِكَ فَإِنَّهُ لاَ يَنْظُرُ لَهَا غَيْرُكَ» نفس ‌خود را مورد محاسبه و سؤال قرار بده، غیر تو کسی‌ صلاحیت این کار را ندارد، چون «بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ»، خودت ببین چکاره‌ای؟ «وَ حَاسِبْهَا حِسَابَ رَجُلٍ مَسْئُولٍ وَ اُنْظُرْ كَيْفَ شُكْرُكَ لِمَنْ غَذَّاكَ بِنِعَمِهِ صَغِيراً وَ كَبِيراً»، ببین نسبت به آن کسی که نعمتهایش را کم یا زیاد به تو داده چگونه شکر می‌گذاری؟ خوف آن دارم مشمول این آیه باشی که می فرماید «فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا اَلْكِتابَ».

یعنی یکی از موارد تضییع نعمت این است که یک طلبه درس دین بخواند و بداند خدا چه می‌گوید اما به خاطر مطامع دنیوی و به خاطر اغراض سیاسی شکر این نعمت را به جا نیاورد و حق آن را تضییع کند.

و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته