دروس طلبگی از مصادیق حکمت الهی است

اما فراز مهم‌تر، قسمت دوم روایت است «و علی معرفتها دارت القرون الاولی»، همه قرون گذشته تا قیامت برمحورمعرفت صدیقه طاهره می‌‌گذرد.

در روایت دیگر فرموده‌‌اند: مقام نبوت هیچ پیامبری کامل نشده مگر با اقرار به معرفت و محبت حضرت زهرا(سلام الله علیها)، «ماتکاملت النبوة لنبیّ حتی أقرّ بفضلها و محبتها» یعنی اقرار به معرفت این بانو یکی از مراتب و شرط نبوت همه انبیای گذشته بوده، یا اینکه هر نبی‌ای مقارن با نبوتش این اقرار را داشته و هر طور که بگوئیم خارج از فهم معمولی ماست!

قبل از پیروزی انقلاب دین به عنوان یک امر محدود که بعضی از امور فردی بشر را تنظیم می‌کرد مطرح بود، از قبیل خواندن نماز و گرفتن روزه رفتن به حج و دروغ نگفتن، غیبت نکردن، دزدی نکردن و یکسری عناوین این چنینی. 

اما امروز به برکت افکار نورانی و مجاهدتهای امام خمینی(رضوان الله تعالی علیه) و به برکت انقلاب اسلامی، اولاً از دین یک معنای بسیار وسیع‌تر مطرح شده، البته این معنا از قدیم بوده اما نه حوزه‌های علمیه به آن توجه داشتند و نه محققین.

شما ببینید در قضایای عاشورا سؤالهایی به ذهن انسان می‌آید از جمله اینکه امام حسین(علیه السلام) که می‌دانست خانواده‌اش اسیر می‌شوند چرا آنها را به کربلا آورد؟ می‌فرمود شما بروید مکه یا مدینه بمانید من با جمعی از مردان به سوی کوفه می‌‌روم، ولی دست زن و بچه‌اش را گرفت و با خود به کربلا آورد با اینکه می‌دانست اسیر می‌شوند. یا آن لحظه آخر که علی اصغر را برای وداع در آغوش گرفت، امام حسین(ع) می‌دانست علی اصغر را که به میدان بیاورد شهید می‌شود، اصلاً نیازی به علم امامت هم نداشت و معلوم بود که دشمن او را به شهادت می‌رساند، ولی آن طفل را می‌آورد و به شهادت می‌رسد. 

این سؤالات در پرتو توجه به جهاد ذبی قابل توجیه است و حل می‌شود. جهاد ذبی یعنی دفاع از کیان اسلام. زمان حسین بن علی(علیهما السلام) زمانی بود که خود حضرت فرمود «وعلی الاسلام السلام اذ قد بلیت الامة براع مثل یزید»، اینطور بود که از اسلام چیزی باقی نمانده بود.