Bir kişi həyat yoldaşına, uşağına qarşı laqeyd davranır, uzun müddətli səfərlərdən (1 aylıq) sonra iki həftə evdə olanda da ailəsi ilə qalmaq əvəzində gecələri çayxanalarda dostları ilə, gündüzləri isə yatmaqla keçirir. Həmçinin ailəsi ilə ünsiyyətdən qaçır və yalnız şəhvani ehtiyaclarına görə xanıımı ilə ünsiyyətdə olur. Başqa qadınlarla da əlaqə saxlayır, – səbəbini başqa qadinlarla dostluğa, ünsiyyətə ehtiyacı olduğunu bildirir. Səfərdə olan zaman isə ailəsi ilə zəif, demək olar ki, heç əlaqə saxlamır. (Qadın artıq boşanmaq haqqında fikirləşir, ancaq Allahın qəzəbinə və övladına görə qorxur. Hətta bir dəfə ər evini tərk edib ancaq heç bir gün keçməyib barışıblar.) Bu təqdirdə qadın ərini islah etmək niyyətilə ümumiyyətlə onu özünə yaxın buraxmaq istəmir. (ərinin şəhvani ehtiyaclarını ödəməkdən boyun qaçırsın). Bu məsələnin hökmü nədir?