شخصي يک باب منزل مسکوني را به موجب نامه‌اي به مبلغي معين از شوهرش خريداري مي‌کند(در حالي که در همين خانه ساکن بوده است). در مبايعه نامه تصريح مي‌‌گردد که ثمن بابت مهريه و نفقه و کسوه محاسبه گرديد. سپس دو سال بعد با توافق بر طلاق خلع، زوجه کليه حقوق خود را از جمله مهريه و... را به زوج بخشيده و طلاق خلع جاري مي‌گردد(بدون اينکه در خصوص اين معامله سخني گفته شود). حال آيا زوج حق مراجعه به زوجه جهت استرداد خانه يا إبطال مبايعه نامه را دارد؟ يا باتوجه به اينکه قبلا مهريه دريافت شده و در واقع زوجه طلبي نداشته تا بذل کند، آيا طلاق صورت گرفته رجعي است؟ لطفا حکم مسأله فوق را بيان کنيد.

زنى به دروغ، ادعاى مجهول المكان بودن شوهر كرده و تقاضاى طلاق مى‌‌كند و پس از طلاق و اجراى صيغه خلع، ازدواج مى‌‌كند آيا طلاق او و بذل او صحيح است؟

احتراماً، بدينوسيله از شما به عنوان يک فقيه و مجتهد عاليقدر خواهشمند است به سؤال بنده که ذيلاً به استحضار مي‌‌‌رسانم، پاسخ دهيد. اگر فردي همسرش را از صميم قلب دوست داشته باشد، تمام وسايل و امکانات زندگي را براي او فراهم نموده باشد، مهريه اش را تسويه نموده باشد، هيچ اختلافي با ايشان نداشته باشد و به هيچ عنوان حاضر به جدايي و طلاق دادن هم نباشد، با توجه به قاعده فقهي «الطلاق بيد من أخذ بالساق» و نص صريح قانون و ذکر اين نکته که شرعاً و قانوناً طلاق، حق مسلم زوج است، صرف اينکه همسرش بگويد او را دوست ندارد، از او متنفر است و نسبت به او کراهت يک طرفه دارد، با توجه به اينکه در حالت نشوز قطعي به سر مي‌‌‌برد(با گذشت چند سال از اين کراهت و با توجه به اينکه شوهرش به هيچ عنوان ايشان را به حال خود و بلاتکليف رها ننموده و از هر طريقي سعي در جلب رضايت ايشان براي شروع زندگي، چه از طريق محاکم قضايي و چه مردم داري داشته است)، آيا دليلي براي طلاق مي‌‌‌باشد؟ آيا فقط صرف داشتن کراهت يک طرفه توسط زوجه، دليلي بر طلاق است؟ لازم به ذکر است که بنده سني و حنفي مذهب مي‌‌‌باشم، اما با توجه به مقام علمي و اجتهادي بالاي حضرتعالی، سوال را از محضر شما پرسيده‌‌ام. خدا به شما عمر با عزت و برکت بدهد.