پاسخ اول: این‌گونه نیست که اکثر محرمات حرجی باشد، مثلاً در مورد ترک شراب خوردن چه کسی گفته حرجی است؟! دروغ گفتن، غیبت کردن، دزدی، خیلی از محرمات داریم که با نفس و با فطرت انسان ناسازگار است و شارع هم با یک تحریمی سبب شده که انسان بیشتر خودش را کنترل کند. پس این‌گونه نیست که بگوئیم اکثر محرمات عنوان حرجی را دارد. بله، ممکن است ترک یک حرامی برای انسان حرجی باشد اما اکثر محرمات اینطور نیست. همچنین شما که قبول دارید «لاحرج» در واجبات جریان پیدا می‌کند، پس باید بگویید این همه واجب داریم وقتی «لاحرج» جریان پیدا می‌کند موجب لغویتش باید بشود و حال آن‌که کسی این حرف را نمی‌زند.

پاسخ دوم: در باب حرج اگر مسئله را حرج نوعی قرار بدهیم، ممکن است یک حرامی بر یک شخصی ترکش حرجی باشد، اما بر نوع حرجی نباشد، یا عکس آن؛ بر نوع حرجی باشد و بر شخص حرجی نباشد. لذا این‌که مستدل می‌گوید: اکثر محرمات ممکن است بر شخصی حرجی باشد، ولی بر نوع حرجی نیست.

پاسخ سوم: اگر ترک حرام برای غالب اشخاص حرجی بود تحریم لغو می‌شود، مثل اینکه شما بگوئید شارع اگر یک حکمی را جعل کرد از صد نفر 99 نفر انجام نمی‌دهند، بعد این حکم را بر همه جعل می‌کند که ‌این لغو می‌شود، اما در اینجا اینطور نیست، می‌گوئیم اگر بر غالب اشخاص حرجی بود، از آن طرف هم «لاحرج» برمی‌داشت پس اینجا تحریم لغو می شد، اما اگر بر یک نفر حرجی باشد و «لاحرج» هم حکم همان یک نفر را بردارد، این تحریم بر هزاران نفر دیگرحرجی نیست و سر جای خودش باقی است. پس در اینجا لغویت لازم نمی‌آید.

یکی از قواعدی که در فقه پزشکی باید کار شود قاعده «لاحرج» است و خصوصاً در جریان حرج در محرمات، الآن یک زنی هست که می‌خواهد پیش دکتر برود، یک دکتر نزدیکش هست که مرد است، یک دکتری خیلی فاصله دارد باید چند ساعت برود تا پیش طبیب زن برسد، عرفاً برایش حرجی است، مانعی ندارد بیاید پیش دکتر مرد، اینجا «لاحرج» نمی‌آید این محرم را بردارد.