نقش حضرت ابوطالب در تحقق اسلام و زمینه‌سازی رسالت پیامبر(صلی الله علیه و آله) بسیار نقش بزرگی است

حرکتی که مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) در معرفی حضرت ابوطالب به دنیای اسلام و جهان بشریت آغاز کرده یک حرکت بسیار مهم است که ابعاد مختلفی هم دارد. مهم‌ترین بُعد آن ارتباطی است که با خود پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) پیدا می‌کند. اینکه ما می‌بینیم در نوشته‌جات و تحقیقات و حتی به اعتراف مورخین اهل‌سنت آنها که خواستند ایمان ابوطالب را انکار کرده تا بدین وسیله شرافت، کرامت و مراتبی را از امیرالمؤمنین(علیه السلام) کم کنند، به نظر من این کار آنها ناخودآگاه ضربه و اهانت به خود پیامبر(صلی الله علیه و آله) است.

حضرت ابوطالب کسی بوده که پیامبر در دامن او و در خانه او بزرگ شد و تربیت پیدا کرد. تصریح کلام پیامبر در فوت ابوطالب با تعبیر «فیا حزناه» که حاکی از اظهار تأسف شدید حضرت است به خوبی دلالت بر ایمان ابوطالب می‌کند چون امکان ندارد بگوییم پیامبر، به خاطر فوت یک فرد مشرک این چنین اظهار تأسف کرده است. همین‌طور تعابیر بعدی که وقتی من کوچک بودم او مرا بزرگ و تربیت کرد و زمانی هم که بزرگ شدم او مرا اجابت کرد. این تعبیر پیامبر(صلی الله علیه و آله) بر حسب نقل خود اهل‌سنت است که فرموده: «یَا مَن رَبَّیتَنی صَغیراً و أجَبتَنِی کَبیراً» وقتی بزرگ شدم او دعوت مرا اجابت کرد.