خیمه امام حسین(ع) بهترین جا برای سیر و سلوک إلی الله است

قبل از هر چیز بر خود لازم می دانم یادی کنیم از پدران، بزرگان و پیرغلام‌‌های امام حسین(ع) که در مکان مقدس و نورانی و بسیار پرسابقه تکیه‌ی آسید حسن بودند و برای ما این مجلس و بزم را به وراثت باقی گذاشتند.

همه‌ی کسانی که از بدو تأسیس این تکیه حضور داشتند، از دویست سال پیش تا به حال، هر کسی که به هر نحوی در برپایی و برپا داشتن این خیمه‌ی امام حسین(ع) مؤثر بوده است اعم از امام جماعت منبری و مداح و کسی که امور اینجا را مدیریت می‌کرده و خدمتگزاران آن، کسی که در قهوه‌‌خانه اش چای می‌ریخته و آن کسی که کفش‌های زائرین امام حسین را جفت می‌کرده خوشا به حال همه ‌شأن چه توشه‌ گرانبهایی که اینها برگرفتند و برای خود به آن عالم بردند.

ما هم باید از فرصت استفاده بکنیم و خدا را شکر که تکیه‌ی آسید حسن شخصیت‌ها، جوانان و پیرغلامان و  معتمدانی دارد که بحمدالله در شهر و استان ما همگی نمونه هستند.

اینکه چندشب مانده به محرم به خانه‌ی امام حسین بها می‌دهید و آنرا سیاه‌پوش می‌کنید علمات و علم را آماده و این پارچه‌های مشکی و سبز را بر آن می پوشانید همه خدمت به امام حسین(ع) است.

برای من تردیدی نیست که بدون اراده‌ی امام حسین کسی نمی‌تواند در مجلس امام حسین(ع) خدمت‌گزار باشد، حتی آن عده‌ای که حضور پیدا می‌کنند و از منبر و مداحی استفاده می‌کنند اما آن کس که مسئولیتی در این خیمه دارد حالا هر مسئولیتی که باشد بدون اراده‌ی امام حسین(ع) نمی‌شود، این توشه را برای خودتان حفظ کنید و برای نسلتان باقی بگذارید، حتما به فرزندانتان سفارش مجالس امام حسین را بسیار داشته باشید. بحمدلله همه مردم از پیر و جوان، بزرگ و کوچک، زن و مرد مسلمان و غیرمسلمان، در این مجلس زانو می‌زنند برای اینکه به یک مراتبی برسند و مقاماتی را کسب کنند.

به خوبی می‌دانید خداوند چه مراتب و مقاماتی برای عزاداران امام حسین برای همین اشکی که برای حضرت جاری می‌شود قرار داده است. آنقدر در روایات برای این اشک آثار ذکر کرده اند که انسان مبهوت می‌ماند.

خیمه‌ی امام حسین بهترین جا برای سیر و سلوک الی الله و تقرب به خدا است. خداوند فرمود: «أحب الله من أحب حسینا»، اگر ما بخواهیم محبوب خدا شویم باید حب و علاقه خود را به امام حسین(ع) بیشتر کنیم و بگوییم آقا جان دستم به دامنت، آقا جان یک نگاهی به من کن، آقا جان از خدا بخواه محبت خودت را در قلب ما و نسل ما بیشتر کند؛،آقا جان ما را به خودت نزدیک کن.

هر چه به حقیقت امام حسین(ع) نزدیک شویم به خدا نزدیک شده‌‌ایم، چنین رابطه‌ای که از این حدیث به خوبی استفاده می‌شود به مراتب از هزاران چله نشینی و ذکر اذکار و اوراد برای رسیدن به مقامات قرب الهی بالاتر است. البته اگر درست معرفت داشته باشیم و در خیمه امام حسین(ع) با طهارت و با وضو شرکت کرده و زبان و نگاه و فکر و همه‌ی وجودمان را حسینی کنیم.

این سینه‌زدن‌ها و این عرض ارادت‌ها برای چیست؟ برای اینکه اقرار کنیم آقاجان ما حسینی هستیم اگر ما در روز عاشورا بودیم زیرسایه‌ی شما انجام وظیفه‌ می‌کردیم، پس باید الآن ببینیم چه چیزی مطلوب امام حسین است تا در گفتار و رفتار و کردار ما امام حسین اثر بگذارد. دهه‌ی محرم برای این است که وجود ما یک وجود نورانی حسینی ‌شود تا بتوانیم به خدای تبارک و تعالی تقرب پیدا کنیم.

خدایا امام حسین(ع) را هنگام مردن به فریاد همه‌ی ما برسان.

خدایا هنگام حشر و در آن روزی که مشکلات بسیار بزرگی گریبانگیر همه است امام حسین را به فریادمان برسان، و شفیع همه‌ی ما قرار بده.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته