اينها سؤالات همسر بنده از من است، لطف كنيد با سند جواب دهيد، خيلي برای من مهم است. سؤال من‌، در مورد «مقام زن در اسلام» است‌. گر چه پس از اسلام، زن مقام والايي در خانواده و اجتماع بدست آورد، و از منجلاب فساد جاهليت بيرون آمد و اسلام به او حيثيت داد، ولي از جهاتي ديگر او را در تنگنا قرار داده و مقامش را پست‌تر نمود. احاديث زيادي داريم که زن را موجودي احمق‌، بي‌وفا و عامل فساد ناميده‌اند. چرا حضرت علي(ع) مخالف حقوق زن بودند؟! من که شيعه هستم و قلبي مالامال از عشق به اهل بيت(ع) دارم‌، چه کنم وقتي مي‌بينم هم جنسان من در تمام اديان الهي ارزش چنداني ندارند؟! من از زن بودن خود احساس شرمندگي مي‌کنم‌. وقتي حتي قرآن هم‌، مردان را بر زنان برتري داده است‌، و فرموده‌: مردان بر زنان سرورند و ما گروهي را بر گروهي ديگر سرور و رهبر قرار داديم‌. حضرت علي(ع) خطاب به فرزند خود امام حسن‌(ع) مي‌فرمايند: از مشورت با زنها پرهيز کن‌، زيرا نظر آنها به نقص و عيب است و تصميم آنها به سستي و....! رسول اکرم(ص) مي‌فرمايند: زن چون پيش آيد مانند شيطان است و باز چون پشت کند مثل شيطان خواهد بود. و به هر صورت‌، راهزن ايمان و فريبنده انسان و منحرف کننده دلهاي مردم مي‌باشد. نيز روايت است که پيامبر روزي در وقت صبح به جانب زنها رو کرد و مقابل ايشان توقف نموده و فرمود: اي جماعت زنان‌! نديده‌ام مانند شما افرادي را که از جهت عقل و دين ضعيف باشند و در عين حال دلهاي صاحبان خرد را جلب کرده و مفتون خود نمايند. من بيشتر اهل آتش را از شما ديدم‌. در حديثي ديگر مي‌فرمايند: شما زنها اکثريت اهل جهنم را تشکيل مي‌دهيد. زني پرسيد يا رسول‌الله براي چه‌؟ فرمود: شما بدگويي‌ بسيار و طرد و لعن زيادي به ديگران مي‌نماييد و در مقابل شوهر و افراد فاميل کفران نموده و خوبيهاي آنها را ناديده مي‌گيريد. و در عين حال‌، رأي شما کوتاه و دين شما ضعيف است‌. زنها گفتند: کوتاهي فکر و ضعف دين ما از کجاست‌؟ فرمود: دليل نقصان فکر شما اين است که‌: پروردگار متعال‌، شهادت دو نفر از شما را به جاي شهادت يک مرد قرار داده است‌. اما نقصان دين شما به اين دليل است که‌ هر ماه روزها و شبهايي مي‌گذرد، بي‌آنکه مقابل پروردگار سجده کرده و عبادت او را انجام دهيد. اين مسايل براي من مبهم است که چرا شهادت دو زن در برابر يک مرد است‌؟ چرا عادت ماهيانه‌، دليل ضعف دين تلقي شده‌؟ آيا خدا عادت ماهيانه را براي تمسخر زن قرار داده‌؟! يا براي اين که در اين چند روز اذيت و آزار ببيند؟! يا اين که به مصلحت زن است و موجب پاکيزگي جسم‌؟! يا نويسنده‌اي در کتابش پس از ذکر حديثي از اميرالمؤمنين(ع) به اين مضمون‌: «پرهيز کنيد از ضررهاي زنهاي بد و از زنهاي خوب بر حذر باشيد. و هر گاه به کار نيکويي شما را امر کردند، اطاعت نکنيد، تا در برآوردن منکرات و اطاعت امور ناشايست از شما توقع نداشته باشند»، نوشته بود: «اگر مرد در امور خود تحت تأثير خواسته‌هاي زن قرار گرفته و رعايت رضايت او را کند از پيشرفت و موفقيت محروم خواهد ماند». حضرت علي(ع) در اين حديث بطور کلي نظر زنها و حضورشان را مردود مي‌داند، يا او را فقط براي بقاي نسل و ارضاي شهوت لازم مي‌داند. آيا کسي نبود به اين آقاي مؤلف بگويد: کسي که نه ماه زحمت بارداري و بزرگ شدن شما را کشيد، مرد بود يا زن‌؟ رسول اکرم(ص) مي‌فرمايند: زنها را در غرفه‌هاي بالا جاي ندهيد و به آنان کتابت ياد نداده‌، و ريسندگي و تفسير سوره نور را به ايشان بياموزيد. آري‌! زن بايد از حق دانش‌، اظهار نظر، تصميم و... محروم باشد و تماماً دنباله‌رو باشد! رسول اکرم‌ ((ص) در حديثي ديگر مي‌فرمايند: زنها از جهت گفتن ناقص و منطق آنها ضعيف بوده‌، و وجودشان پوشيدني است‌. پس آنها را در خانه‌ها محفوظ نگه داريد، و ضعف گفتارشان را با سکوت جبران کنيد. حديثي ديگر: اگر ممکن بود دستور دهم کسي غير از پروردگار سجده شود، سفارش مي‌کردم زنها در مقابل شوهرانشان سجده کنند. سوگند به خداوند، زن نتواند حقوق مربوط به پروردگار را بجا آورد، تا هنگامي که حقوق شوهرش را انجام نداده است‌. يعني زن عيب بشريت است‌. او را پنهان کنيد تا موجب خجالت شما نشود. چون احمق است‌، در مقابل سؤالاتش سکوت کنيد. آيا حديثي داريم که بگويد عبادت مرد قبول نيست‌، مگر آنکه آسايش همسرش را تأمين کرده باشد؟! يا حتي با او مهربان باشد؟! آه خدايا! آيا اين عدالت توست‌؟ مگر نه اين است که قرآن فرموده‌: برتري به تقواست‌؟ پس چرا مرد را موجود برتر ناميده‌اند؟ آيا تبعيض نيست اگر زني شب را به صبح رساند و شوهرش از او ناراضي باشد، تمام فرشتگان تا صبح او را لعن خواهند نمود؟!(گر چه حق با او باشد؟) يعني اي زن‌، تو بايد غلام حلقه بگوش مرد باشي و دم بر نياوري‌؟! زيرا در آن صورت ملعون پروردگار و فرشتگان خواهي بود؟ آيا اين ضعف اسلام نيست‌؟ آيا اين عدل است‌؟! آيا فقط مردان ايمان پايدار دارند؟ من از وقتي اين مسايل را فهميدم نماز نمي‌خوانم‌، زيرا در شرايطي که در مقايسه با برادرانم نماز آنها مقبول‌تر است‌، گر چه ايمان من قوي‌تر باشد، چرا نماز بخوانم‌؟ و تا وقتي اين مسايل برايم روشن نشود، هرگز سر بر سجده نخواهم گذاشت‌.

آيا با انجام کاشت مژه (در صورت وجود مژه) مي‌‌توان نماز را بجا آورد؟

منظور از علم لدني چيست؟

دليل اين همه سختي و مشکلاتي که در زندگي براي انسان پيش مي‌‌آيد چيست و چه سودي براي انسان دارد؟ اگرآفرينش طوري بود که سختي‌ و رنجهايش اين قدر گسترده نبود، چه مشکلي پيش مي‌‌آمد؟

من دختري هستم 23 ساله، با اعتقاد به مسائل ديني، مشکل من اين است که: در دوران کودکي استمناء مي‌کردم و نمي‌‌دانستم کار اشتباهي است. دوران دبيرستان متوجّه خطا و گناه بودن آن شدم. تصميم به ترک اين کار گرفتم؛ با نماز خواندن، قرآن خواندن، روزه گرفتن و هر کاري که فکر مي‌کردم من را از اين کار وا مي‌‌دارد. ولي متأسفانه انگار اعتقادات من محکم نبود، هر بار که انجام مي‌دادم با ناراحتي و تنفّر از کارم بود. به خدا قول مي‌‌دادم که ديگر همچين خطايي نکنم، براي خود حدود تعيين مي‌‌کردم که اگر در اين زمان اين کار را کردم خدايا فلان بلا را سرم بياور، ولي هيچکدام فايده‌‌اي نداشت. بعضي اوقات تا يکسال و نيم انجام نميدادم، ولي دوباره خلف وعده مي‌‌کردم و دوباره روز از نو روزي از نو. خيلي سعي مي‌‌کردم ترک کنم ولي نمي‌‌شد. عهد شکني مي‌‌کردم. هر دفعه بعد از انجام، در همان ثانيه اول، پشيمان مي‌شدم، از خدا عجز و خواهش ميکردم بختم را بفرستد تا بتوانم از اين کار دست بکشم، ولي انگار اين اشتباه من سدّي براي رسيدن به خوشبختي بود. حالا خيلي ناراحتم. دائما قول مي‌دهم که اين دفعه واقعا ترکش ميکنم ولي فايده‌‌اي ندارد، دوباره به اين سمت کشيده مي‌‌شوم. حالا بيشتر نگران اين هستم که بعد از هزاران بار قول دادن و بی وفایی به عهد، خدا ديگر مرا مورد رحمت و آمرزش خود قرار ندهد و از من روي بگرداند و مرا جزو کافرين قرار دهد. به خداوندي خدا خيلي دوست دارم آن را ترک کنم که مورد رحمت خداوند قرار گيرم ولي انگار فايده‌‌اي ندارد. هميشه اميد به بخشش خداوند دارم ولي اکنون احساس مي‌‌کنم ديگر کار از کار گذشته و ديگر حکم انساني را دارم که نمي‌‌تواند به وعده خود عمل کند و ديگر راهي برايش باقي نمانده است. البته من مي‌‌دانم خدا خيلي بزرگتر از آن چيزي است که ما فکر مي‌‌کنيم، ولي هر چيزي حد و حدودي دارد. حالا سؤال من اين است که آيا امکان دارد خدا مرا مورد رحمت خود قرار دهد و منت بر سر من بگذارد و من را ببخشد؟ خواهش مي‌‌کنم راهنمايم باشيد، سخت ناراحت و غمگين و ترسناک از روي گرداندن خداوند، من بجز خدا هيچ کس را ندارم و در اين دنيا بدون خدا، پوچ و نابودهستم. کمکم کنيد.

در مورد حديث حضرت علي(ع) در مورد ناقص العقل بودن زن، در خطبه‌‌ي80(در برخي نسخه‌‌ها خطبه‌‌ي 79) نهج البلاغه، چنين آمده: «بَعدَ فَراغِهِ مِن حَربِ الجَمَل، فِي ذَمِّ النِّسَاءِ: مَعَاشِرَ النَّاسِ، إِنَّ النِّسَاءَ نَوَاقِصُ الاِِْيمَانِ، نَوَاقِصُ الْحُظُوظِ، نَوَاقِصُ الْعُقُولِ: فَأَمَّا نُقْصَانُ إِيمَانِهِنَّ فَقُعُودُهُنَّ عَنِ الصَّلاةِ وَالصِّيَامِ فِي آيامِ حَيْضِهِنَّ، وَأَمَّا نُقْصَانُ عُقُولِهِنَّ فَشَهَادَةُ امْرَأَتَيْنِ مِنْهُنّ كَشَهَادَةِ الرَّجُلِ الْوَاحِدِ، وَأَمَّا نُقْصَانُ حُظُوظِهِنَّ فَمَوَارِيثُهُنَّ عَلَى الاََْنْصَافِ مِنْ مَوارِيثِ الرِّجَالِ؛ فَاتَّقُوا شِرَارَ النِّسَاءِ، وَكُونُوا مِنْ خِيَارِهِنَّ عَلَى حَذَرٍ، وَلاَتُطِيعُوهُنَّ فِي المَعْرُوفِ حَتَّى لاَ يَطْمَعْنَ فِي المُنكَرِ»؛ قسمتي از كلام حضرت علي(ع) بعد از پايان جنگ جمل: اى مردم، بدانيد كه زنان را ايمان ناقص است و بهره‏منديهايشان ناقص است و عقلهايشان ناقص است. اما ناقص بودن ايمانشان از آنروست كه در ايام حيض از خواندن نماز و گرفتن روزه معذورند و ناقص بودن عقلهايشان،بدان دليل است كه شهادت دو زن برابر شهادت يك مرد است و نقصان بهره‏منديشان در اين است كه ميراث زنان نصف ميراث مردان است. از زنان بد بپرهيزيد و از زنان خوب حذركنيد و كار نيك را به خاطر اطاعت از آنان انجام مدهيد، تا به كارهاى زشت طمع نكنند. لطف كنيد و در مورد این کلام توضيح دهيد. آيا درست است كه حضرت علي بعد از شهادت حضرت زهرا(ع) قبل از چهل روز ازدواج كرده؟ دليل این کار ایشان چه بوده است؟ آيا درست است حضرت فاطمه زهرا(س) دوران ماهانه زنانه نداشته؟ چرا؟ خواهشا جواب قاطع و محكمي به اين سوالات بدهيد.