انبياء آمدند براي اينكه بشر بتواند از وجود خود، از حيات و زندگی خود بهره كامل و صحيح ببرند

بسم الله الرحمن الرحيم

بعثت پيامبر اكرم، حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و آله وسلم) را به همه‌ي مسلمانان و به همه‌ي انسان‌ها تبريك عرض مي‌كنم.

از اين آيه معلوم مي‌شود كه در زمين كه الآن موجود عاقلش انسان است، اگر هر موجود عاقل ديگري در روي اين زمين فرض مي‌شد بايد بين آسمان و زمين، بين خدا و زميني‌ها يك واسطه‌اي باشد، يك موجودي باشد كه اين موجود كاملاً بتواند زميني‌ها و موجودات زمين و انسان‌ها را به سوي خداي تبارك و تعالي دعوت كند چون عقل انسان توان فهم بسياري از مطالب را ندارد. بسياري از معارفي كه از طريق وحي براي ما آمده، ما از طريق عقل نمي‌توانيم درك كنيم.

اگر بشر بداند اعمال او را يك موجودي از جنس خود او ثبت مي‌كند ديگر هيچ دغدغه‌اي نمي‌تواند در او به وجود بيايد، پيامبر ما عنوان شاهد را بر امّت خودش دارد و حتّي بر حسب آيات قرآن شاهد بر همه‌ي انبياء گذشته است «و جئنا بك علي هؤلاء شهيداً» اين خصوصيت اول است. «شاهداً و مبشراً و نذيراً» بايد اين پيامبر مبشّر باشد، به انسان‌ها بشارت بدهد كه اي انسان اگر به سمت خداي تبارك و تعالي حركت كني، اگر اطاعت خدا داشته باشي، چه آثاري در دنيا و آخرت در انتظار تو است.

همچنين بايد نذير باشد، به او بگويد اگر دنبال شرك و جهل و خرافه‌پرستي و ظلم و تعدّي بروي، اگر در صدد پايمال كردن حقوق انسان‌ها باشي چه عذابي در انتظار تو است. اساساً اگر پيامبر نبود ما بشارت را نمي‌توانستيم درك كنيم، يكي از جاهايي كه عقل زانو مي‌زند و قدرت فهم ندارد این است كه اين بشارت‌ها و اين انذارها كه پيامبر اكرم به وسيله‌ي قرآن كريم داده، عقل توان درك آن را ندارد.

«و داعياً إلي الله بإذنه» نكته‌ي بعد در اين آيه اين است كه پيامبر، دعوت كننده مردم به سوي خداست آن هم به اذن خدا. در اوايل سوره‌ي مباركه هود ما مي‌توانيم اصولي را به عنوان دعوت همه‌ي انبياء استفاده كنيم، مي فرمايد «الر كتابٌ أحكمت آياته ثم فصّلت من لدن حكيمٍ خبير أن لا تعبدوا إلا الله» جهت اول دعوت همه‌ي انبياء و غايت مهم انزال كتب آسماني و در رأس همه‌ي آنها قرآن كريم، دعوت به توحيد است.

شما ببينيد تمام مشكلات اجتماعي، سياسي، اخلاقي و اقتصادي ما به مسئله‌ي شرك منتهي مي‌شود، اگر انسان موحد واقعي باشد هيچ گونه اختلاف‌ به وجود نمي‌آيد، اگر محوريّت همه‌ي امور خداي تبارك و تعالي باشد ديگر بشر به دنبال منازعه نمي‌رود و اين در رأس دعوت همه‌ي انبياء بوده، أن لا تعبدوا إلا الله و بعد مي‌فرمايد «إنني لكم منهُ نذيرٌ و بشيرٌ‌ و إن استغفروا ربّكم ثم توبوا إليه يمتعكم متاعاً حسناً» از اين آيات شريفه استفاده مي‌شود كه انبياء براي يك زندگي پسنديده، يك زندگي سعادتمند، يك زندگي پربار فرستاده شدند، ما وقتي آيات بعثت را در قرآن كريم ملاحظه مي‌كنيم هدف اصلي و فايده اساسي بعثت خود بشر است.

انبياء آمدند براي اينكه بشر بتواند از وجود خود، از حيات و زندگيِ خود بهره كامل و صحيح ببرند، يك زندگي با برنامه داشته باشند و در همه‌ي امورشان بر طبق ميزان عمل كنند.

باز در يكي ديگر از آيات شريفه مي‌فرمايد «لَقَد أَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَيِّناتِ وَأَنزَلنا مَعَهُمُ الكِتابَ وَالميزانَ لِيَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ» فلسفه‌ي آمدنِ انبياء و نازل شدن كتب آسماني، این است كه خود بشر، عدالت‌گستر و دنبال قسط و عدل باشد.

آيا اگر بشر در زندگي خود عدالت ايجاد كرد، نفعش براي خدا و انبياست يا اينكه براي خود بشر است؟ اگر ظلم باشد، تمام ضرر و زيان‌ها و مشكلات بر روي خود بشر سرريز مي‌شود و اگر عدالت باشد نفعش را خود بشر مي‌برد «ليقوم الناس بالقسط».

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته