آنچه اسلام از زن می‌خواهد، اين است که حرمت، عظمت و جوهر اصلی زن محفوظ بماند، و حتّي الامکان در معرض آسیب قرار نگیرد

از اینکه این حوزه در آن منطقه رونق داشته و منشأ آثار است واقعاً خدا را شاکر هستیم و این از الطاف خداوند است. از ابتدا انقلاب امام خميني رضوان الله تعالی علیه عنایت ویژه‌اي داشتند که خواهران هم‌دوش برادران در ميدان‌هاي مختلف خصوصاً عرصه‌هاي علمي و معرفتي حضور پیدا کنند نه فقط در عرصه سیاست.

در همان اوایل امام عده‌ای را به عنوان هیئت امنا برای آموزش خواهران در حوزه علميه معین کردند از مرحوم والد ما(رضوان الله تعالی علیه) هم خواستند به‌عنوان یکی از اعضای هیئت امنا حضور داشته باشند من از خاطرم نمي‌رود که ایشان چقدر برای این مجموعه وقت گذاشت. جمعه شب‌ها معمولاً جلسات مربوط به حوزه‌های خواهران با جدّیت دنبال مي‌شد و بحمد الله امروز ما شاهد رشد حوزه‌های علميه خواهران در کل کشور هستيم و این یکی از موفقیت‌های حوزه علمیه است. امروز بيان یکی از شاخصه‌های رشد حوزه علمیه به مردم ايران و دنیای شیعه همین تشکل حوزه‌های علمیه خواهران در قم و ساير استان‌هاست.

یعنی از منظر فقهی در اين مسئله دو دیدگاه مطرح است: یک این که زن جهت خروج از منزل و تحصیل علم باید از شوهرش اذن بگیرد، دیدگاه ديگر این است که نه نیازی به اذن ندارد چون تحصيل علم فريضه است حقّ او هست، البته نمی‌خواهیم بگوئیم اين فريضه مثل نماز است ولی مسئله‌ای مسلّم است، بله مرد می‌تواند هنگام عقد شرط کند برای تحصیل علم از منزل بیرون نروید، اگر زن اين شرط را قبول کند در حقيقت از حق خودش رفع ید می‌کند، این دیدگاه امروز مورد توجه است و به نظر ما قضیه همین است از نظر فقهی موضوع تحصیل علم چون به عنوان یک واجب کفایی هم بر مردان و هم زنان لازم است شوهر نمی‌تواند با آن مخالفت کند، حتی به صورت شرط ضمن عقد هم قابل تأمل است چه بسا چنين شرطي باطل باشد ولو صورت شرط ضمن عقد را خیلی‌ها پذیرفته‌اند.

ولی از دیدگاه فقهی وقتی تحصيل علم بر یک زن واجب کفایی است مخصوصاً در بعضی مناطق مثل منطقه شما که پيروان مذاهب دیگر حضور دارند، حفظ شیعه به این است که ما خواهرانی براي حفظ مکتب اهلبيت عليهم السلام تربیت کنیم در اين صورت تحصيل علم بر شما واجب عینی می‌شود. وقتی واجب عینی شد مرد حق مخالفت ندارد حتی اگر در عقد ازدواج هم شرط کرده باشد چون در فرض وجوب عینی این شرط باطل است، اگر واجب کفایی هم باشد باز این شرط باطل است، مگر به قدر کفايت این علوم را خواهران تحصیل کرده باشند در اين صورت این شرط صحیح است و مرد می‌تواند مخالفت کند.

لازم است همین جا اين نکته را گوشزد کنم خواهران عزیز خیلی خوب درس بخوانید، نگويید حال اگر فقیه شدم بعدش چی؟ خصوصاً آنکه اکثر فقهاء می‌گویند از زن نمي‌توان تقلید کرد. اين کلام ولو اينکه محل بحث است، ولی آن کسی که بخواهد در حوزه درس بخواند به قصد اینکه مرجع شود یا از او تقلید کنند این فرد بی‌خود در حوزه است چه مرد باشد و چه زن؟ ما که درس نمیخوانیم کسی از ما تقلید کند! ما درس می‌خوانیم تا اسلام را بشناسیم و از اسلام دفاع کنیم، حالا بگذریم از بعضی حرف‌های نابخردان که به دروغ مطالبی علیه حوزه‌ها در تریبون‌ها می‌گویند و بعد هم وقتی مراجع و بزرگان اعتراض می‌کنند با وقاحت تمام می‌گویند هنگامي که به خود اینها اعتراض و یا انتقاد کنی برنمی‌تابند ولی وقتي به دین هزار اشکال وارد بشود سکوت می‌کنند، من به آنها خطاب مي‌کنم یک مورد را بیاورند که جایی به دین اهانت شده باشد و حوزه سکوت کرده باشد؟ از اول انقلاب تا حالا یک مورد را بیاورید.

علما در هيچ زمانی نسبت به اهانت به دين ساکت ننشسته‌اند. در زمان حيات والد ما(رضوان الله عليه) یکی از نمایندگان زن مجلس به عنوان اسلام شناسی در مجلس یک اظهارنظر کرده بود در آن زمان آن نماینده هم اعتباری در کشور داشت، مرحوم والد ما در درس خود برخورد بسيار تندي کردند و فرمودند تو چکاره‌ای که خودت را اسلام شناس می‌دانی؟ من که بیش از 50 سال است اسلام را می‌خوانم و از اسلام می‌گویم جرأت نمی‌کنم بگویم من اسلام شناسم!

لذا من یاد ندارم در یک زمانی برخلاف اسلام حرفی زده شده باشد اما حوزه علمیه سکوت کرده باشد چرا اين افراد بی‌تقوایی می‌کنند؟ تا چه زمانی می‌خواهند این بی‌تقوایی و بی‌اطلاعي از حوزه را ادامه بدهند؟ تریبون در اختیارشان هست همینطور این حرفهای غیرصحیح را مطرح می‌کنند، حوزه همیشه از اسلام دفاع کرده. من موردی سراغ ندارم که یک مرجع تقلید، یک فقیه در حوزه‌های علمیه به خاطر اینکه به شخص خودش اهانت شده باشد فریاد زده باشد، شما ببینید این فضاهای مجازی را که هر روز پر است از اهانت به پیامبر، ائمه، مراجع، رهبری و بزرگان روحانيت بالأخره عده‌اي در این فضای مجازی مشغول تخريب دين و روحانيت هستند.

وقتی انسان تقوا نداشته باشد و خود را در قیامت پاسخ‌گو نداند دهانش را باز مي‌کند و عليه دين و پيامبر و بزرگان اسلام حرف می‌زند، ولی بدانيد هر جا پای دين و احکام اسلام بوده، پای مسئله حجاب، پای مسئله ربا، حتي پای حمايت از قشر مستضعفین بوده مراجع فریاد زده‌اند، حال بعضی از کساني که خودشان را انقلابی می‌دانند از این تریبون‌ها طوری تلقین می‌کنند که گويا مراجع و حوزه‌ها نه به فکر اسلامند نه به فکر شیعه‌اند و نه به فکر مردم، بلکه فقط به فکر خودشان هستند، این بزرگترین هدف اسرائیل و آمريکا و انگلیس است، آنها دنبال القاء این مطلب هستند اگر میلیاردها دلار خرج کنند که مراجع را اینطور که امروز در کشور ما انجام می‌شود بکوبند، موفق نمي‌شوند.

از تربيون‌هاي عمومي حرف‌های دروغ می‌زنند، وقتي مراجع موضع‌گیری می‌کنند باز به دروغ مي‌گويند وقتي به علماء انتقاد کنيد نقد را برنمي‌تابند. می‌گویند حوزه‌ها با 40 سال پیش فرقی ندارد، مراجع به اين افراد مي‌گويند به حوزه بياييد ببينيد حوزه چه کرده است؟ یک نمونه‌اش همین حوزه‌‌های خواهران است؛ 40 سال پیش چه تعداد حوزه خواهران در کشور داشتیم؟ چقدر خواهران فاضله در کشور داشتیم؟

الآن هر کدام از شما خواهران که در دبستان‌ها و دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها و مراکز فرهنگي کشور مشغول فعاليت هستيد مگر از همین حوزه قم و این مرکز مديريت حوزه‌هاي خواهران و جامعة الزهرا نيستيد که مشغول مسائل علمی حوزوی هستند، اکنون چقدر در مجموعه‌های علمی از اینها استفاده می‌کنند، آيا این کار نبوده؟! چرا چشم خودشان را می‌بندند همين‌طور بي‌اطلاع حرف مي‌زنند، می‌گویند آنچه ما می‌گوييم و ما معتقدیم شما نمی‌فهمید، شما چه کسی هستید که اسلام را بفهمید؟ اسلام را رهبری و مراجع باید برای ما بیان کنند.

من نمی‌خواستم وارد این مسائل بشوم؛ خواهران محترم خواهش من از شما همین است که خوب درس بخوانید، معارف اسلام آنچنان دقیق و منطقی است که تمام احکامی که مربوط به زنان دارد اگر فقیهانه و عالمانه تحلیل گردد کاملاً مورد قبول واقع مي‌شود. منتهی گاهي یک فرد حکمی را همینطور بیان می‌کند و به سایر اقسام و جهات دیگرش توجه ندارد لذا مورد پرسش قرار مي‌گيرد که چرا اسلام این حرف را زده؟ امّا اسلام وقتی یک حکمی را برای زن قرار می‌دهد، مثل آنکه ‌زن جهت خروج از منزل اذن شوهر را لازم دارد. این حکم بيان تکریم مرد نیست، بلکه تکریم زن است، چرا؟

برای اینکه به مرد می‌گوید مسئوليت حفظ این زن با توست. چنانچه بيرون از خانه اتفاقی برای او بیفتد تو مسئولی، پس اگر می‌خواهد از خانه بیرون برود باید با حمایت تو برود، خب این حکم را ما درست نمی‌فهمیم بد جوری معنا می‌کنیم آنگاه به ما ايراد مي‌گيرند اين چه اسلامی است؟ يا در مورد شهادت زن که در بعضی موارد شهادت يک زن کافي نيست به‌جهت آن است که اسلام نمي‌خواهد زن خیلی در معرض شهادت و دادگاه و حضور در نزاعات قرار گيرد.

شما ببینید یک شاهد مرد گاهی اوقات جرأت نمی‌کند در دادگاه شهادت بدهد می‌گوید اگر من شهادت دهم می‌آیند پدرم را در می‌آورند، پس این حکم تکریم زن است و معنایش اين نیست که خدای ناکرده زن از جهت عقل و درک، فهمش از مرد کمتر است! نه، در شهادت که عقل و درک معنا ندارد، در شهادت حس بينايي و شنوايي لازم است  شما دیدی این فرد کسي را کُشت يا شنيدي فلان حرف را زد عقل نمی‌خواهد فقط دیدن و شنيدن است و در این مسئله هم فرقی بین زن و مرد وجود ندارد ولی اسلام نمی‌خواهد زن در معرض اينگونه امور قرار بگیرد یعنی آنچه اسلام از زن می‌خواهد، اين است که حرمت، عظمت و جوهر اصلی زن محفوظ بماند، و حتّي الامکان در معرض آسیب قرار نگیرد، حالا مرد اگر در معرض آسیب قرار گيرد بالأخره یک قوه‌ی دفاعی دارد ولی زن اين چنين نيست.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته