امام خمینی(ره)، الگوی فقیهان و عارفان

در این جلسه با عظمت باید مسائل بسیار مهمی منقح شود که به نحوه اشاره خدمت شما سروران عرض خواهم کرد. 

اولاً حادثه انقلاب و پانزدهم خرداد چه حادثه‌ای بود؟ آن‌طور که خود امام(رضوان الله تعالی علیه) راجع به پانزدهم خرداد فرمودند، پانزدهم خرداد آغاز تحولات بزرگ در ایران بود. پانزدهم خرداد یک عنایتی از خدای تبارک و تعالی به مردم ایران بود که مبدأ تحولات از آن زمان تاکنون و تا آینده خواهد شد. خدای تبارک و تعالی که انبیای خود را برای هدایت بشرفرستاده می‌فرماید‌ «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآياتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ»، خدا به وسیله ارسال رسل در درجه اول به فکر هدایت مردم است، به فکر این است که جامعه بشری را از ظلمات به نور رساند، به فکر سعادتمند شدن و تکامل انسان است.

گاهی ما خیلی سطحی و ضعیف فکر می‌کنیم ارسال رسل برای این بود که خدا بشر را به یک سری امور ظاهری مکلف کند، در حالی که ارسال رسل برای این بود که خدا انسان را از میان همه موجودات عالم برتری بخشیده و او را خدایی کند.  در «أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ»، ظلمات جمع و نور مفرد است، یعنی اگر فرستاده شدن انبیاء نبود انسان نه در یک ظلمت بلکه در ظلمات به سر می‌برد، در بدبختی‌ها وآلودگی‌ها به سر می‌برد، که یک بیان از آن آلودگی‌ها این است انسان به قدری تنزل پیدا می‌کند که از حیوان هم پست‌تر می‌شود.

خدا پیامبران را برای این فرستاد که بگوید ای بشر تو لایق این هستی که از ملائکه بالاتر بروی، لایق این هستی که به اسماء و صفات خدا برسی، تو لایق این هستی که مظهر اسماء  الهی شوی، نور یعنی اسماء الله، همان که وقتی خدا آدم علی نبینا و آله و علیه السلام را خلق کرد به ملائکه فرمود سجده بر آدم کنید، چرا؟ چون آدم مظهر اسماء خداست. «عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا»، شناسنامه‌ی واقعی بشراست، شناسنامه حقیقی بشر این است که خداوند در وجود هر انسانی حتی آنان که به حسب ظاهر کافرهستند یک نفسی قرار داده که بالقوه اسماء و صفات الهی را دارد. 

پانزدهم خرداد و رهبری امام(رضوان الله تعالی علیه) شبیه همان رسالت الهی است و مبدأ انقلاب ما گردید. این انقلاب ریشه در قرآن وسنت پیامبر(ص)و کلمات اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) دارد، ریشه در عاشورا و مهدویت دارد. انقلاب ما نه ربطی به تفکرات سرمایه‌داری غرب و نه ربطی به تفکرات سوسیالیستی شرق داشت. آنها که با تاریخ آشنا هستند هیچ نمونه‌ای از این انقلاب را در انقلاب‌های بشر نمی‌توانند پیدا کنند تا بگویند انقلاب اسلامی ما شبیه فلان انقلاب صد سال یا پانصد سال پیش است! هنر بزرگ امام این بود که نگاهش به خدا بود، نگاهش به قرآن و دستورات ائمه معصومین(ع) و رسول خدا(ص) بود و می‌خواست با الگوگیری از آنها دین را پیاده کند، این معنای شناخت انقلاب است. 

چرا رهبری معظم انقلاب حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای(حفظه الله) مکرر در صحبت‌هایشان می‌فرمایند این انقلاب پیر شدنی و تمام ‌شدنی نیست، اینطور نیست که بگوئیم زمان مصرفی دارد «لکل قوم اجل» و این زمان تمام خواهد شد! البته ما قبول داریم در تکوین خدا هر قومی یک پایانی دارد اما اسلام اجل پذیر نیست، اراده و سنت خدا بر این است که اسلام حفظ گردیده و روز به روز در دنیا توسعه و گسترش پیدا کند، انسان‌ها را تحت چتر خود قرار بدهد تا برسند به حکومت جهانی حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف).

آنگاه این نکته را بیان فرموده‌اند که برای من بسیار عجیب است؛ می‌فرماید هر چه محبت در میان مردم را زیادتر کنید ایمان‌تان به خدا بیشتر می‌شود و این از خصوصیات اهل‌بیت(علیهم السلام) بوده است. امام هم که آمد محبت، برادری و ارتباط صمیمی بین فرد فرد مردم ایران به یکدیگر را تحقق بخشید از این رو تحریم انتخابات، تهمت و افترا و نسبت‌های عجیب و غریب به یکدیگر برای خارج کردن رقیب از میدان جهت دو روز تصدی یک صندلی آن هم در فضای آلوده مجازی، با مبانی دینی سازگاری ندارد! 

امروز مردم ایران در آستانه امتحان بزرگی قرار دارند، هر کسی که خود را داوطلب می‌کند هدفش خدمت به مردم باشد، امام در یکی از جملاتشان (نقل به مضمون) می‌فرمایند مسئول محترم بنگر به این مسئولیتی که داری، ببین پست و مقام را بیشتر دوست داری یا خدمتگزاری به مردم را؟ اساساً در حکومت مورد نظر امام حاکم اسلامی خدمتگزار است، رئیس جمهور یعنی خدمتگزار، رئیس مجلس یعنی خدمتگزار، چه رسد به مدیران، استانداران و ... هر کسی که در این نظام اسلامی مسئولیتی دارد.

انقلاب ما از پانزده خرداد 1342 یا با آن یادداشتی که امام در کتابخانه مرحوم وزیری در سال 1323 نوشتد آغاز شد و خداوند ایده‌های بلندی هم به این مرد داد؛ من در این 60 سالی که خدا به من عنایت فرموده، حدود 47 سال است که در مورد آراء بزرگان حوزه‌های علمیه کار می‌کنم، امام در میان درگذشتگان نظیر نداشت، ما اگر بخواهیم الگویی را در فقه معرفی کنیم امام الگوی فقیهان است. چون فقه را به میدان جامعه آورد، دیدگاه‌های امام در حکومت، در فقه اجتماعی، در فقه سیاسی، در فقه بین الملل، دیدگاه‌های تازه‌ای است که باید فقها آن را منقح کنند که مشغول منقح کردن هستند، امام الگوی فقیهان و الگوی عارفان بود، در اوج عرفان بود ولی نمی‌گذاشت کسی از وجود عرفانی‌اش سوء استفاده کند و برای خودش دار و دسته‌ای درست کند.

امام الگویی برای عبادت کننده‌ها بود، سیمای جمهوری اسلامی لحظات آخر عمر شریف امام را به تصویر کشیده که به هر دو دست مبارکش سرم وصل است، ولی نماز شب می‌خواند، من این جمله را از داماد امام مرحوم آیت الله اشراقی(رضوان الله علیه) در اوایل انقلاب شنیدم که می‌گفت این مرد 70 سال است نماز شبش ترک نشده است. امام الگوی اهل عبادت است، الگوی برای انسان‌های شجاع و مبارز و قیام کنندگان است، مصداق آیه‌ای که اول سخن خواندم امام است، «الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا» امام تنها از خدا می‌ترسید و فقط برای خدا رسالت خودش را انجام داد.