بيانات حضرت آيت الله حاج شيخ محمّدجواد فاضل لنکراني «دام‌ظلّه» پيرامون محرم و درسهاي نهضت حسيني در پايان درس فقه (1388/9/21)
۱۹ شهریور ۱۳۹۰
۱۴:۳۹
۳,۶۰۱
خلاصه خبر :
اولين نکته اين است كه واقعاً در اين دهه محرم، خود ما در حقيقت اين حماسه حسيني بيشتر رسيدگي كنيم، بيشتر به آن معرفت پيدا كنيم. خود روحانيت از اين حركت الگو بپذيرد.
آخرین رویداد ها
محرم و درسهاي نهضت حسيني
در آستانه ماه محرم الحرام؛ ماه عزاداري اباعبدالله الحسين(عليه السّلام) واقع شديم. گرچه خود آقايان از ما بيشتر احاطه داريد، اما به عنوان تذكر چند نكته را عرض مي‌كنم.اولين نکته اين است كه واقعاً در اين دهه محرم، خود ما در حقيقت اين حماسه حسيني بيشتر رسيدگي كنيم، بيشتر به آن معرفت پيدا كنيم. خود روحانيت از اين حركت الگو بپذيرد. يعني قبل از آنكه دنبال اين باشيم كه جامعه و نوع مردم از اين حركت الگو بگيرد، نهضت حسيني و نهضت اباعبدالله الحسين(سلام الله عليه) بايد الگويي براي روحانيت باشد و روحانيت در هر زماني به اين الگو بيش از هر الگوي ديگري احتياج دارد.
شما حركت امام(رضوان الله تعالي عليه) و ايجاد اين نظام جمهوري اسلامي را اگر در غير از تأثير پذيري و در غير از الگوپذيري از نهضت اباعبدالله(ع) تفسير كنيد، يك تفسير باطلي است. امام(رض) با آن درك عميقي كه از حركت امام حسين(عليه السلام) پيدا كرده بود اين نهضت را آغاز كرد و اين حركت و اين قيام را ايجاد كرد.
امام(رض) متوجه اين نكته شد كه آن زماني كه دين در خطر است، آن زماني كه همه هجمه‌ها و توطئه‌ها متوجه ريشه‌كن كردن دين است، انسان بايد آمادگي براي همه مصائب پيدا كند. لذا در زندگي امام(رض) مي‌بينيم كه كاملاً از همان اول كه فرياد برآورد، خودش را براي شهادت در راه خدا آماده كرده بود و اگر آن آمادگي نبود، ايستادگي امام محقق نمي‌شد و اگر ايستادگي و مقاومت امام نبود انقلاب ما به پيروزي نمي‌رسيد.
اين الگو پذيري بايد براي ما باشد، يعني روحانيت واقعاً هميشه بايد در جلوي چشم خودش اباعبدالله را به عنوان يك الگو، آن هم الگوي هميشگي قرار دهد. در جايي كه نياز به حضور در ميدان است، در جايي كه نياز به اين است كه ما براي دين، وجود خودمان را هم فدا كنيم، واقعاً بايد آمادگي داشته باشيم.
تمام اين زحماتي كه ما مي‌كشيم و اين دقت‌هايي كه در اين بحثهاي فقهي و اصولي داريم، اين إن قلت و قلت‌هايي كه داريم، براي اين است كه بتوانيم يك قدمي براي شناخت دين برداريم. بعد از آن چه كنيم؟ دين را حفظ كنيم، تقويت كنيم، دين را نگه داريم و به يك اندازه‌اي امانتدار اين رسالت پيامبر(ص) و ائمه طاهرين(ع) باشيم. پس بايد واقعاً اين روحيه هميشه در ما زنده باشد.
در دهه محرم، روحانيّت قبل از اينكه توجّهش به جامعه باشد و قبل از ارائه‌ي الگو به جامعه، به دنبال اين باشد كه خودش متأثر و پذيراي اين الگو باشد. بنابراين؛ بايد در حركت امام حسين(ع) دقت بيشتري شود، بايد نسبت به حقيقت اين حركت، انسان آگاهي بيشتري پيدا كند.
گاهي اوقات در تاريخ حوزه‌هاي ما افرادي پيدا شده‌اند كه وسوسه‌هاي غير صحيح در ذهنشان ايجاد شده، گاهي اوقات تعبير كردند به اينكه مثلاً امام حسين(ع) فقط براي تشكيل حكومت قيام كرد. بعد با اين سؤال مواجه شدند كه امام حسين(ع) كه مي‌دانست با يك عده كمي نمي‌تواند حكومت تشكيل دهد، چطور آمد اين حركت را آغاز كرد. آن روح اصلي حماسه حسيني كه روح مبارزه‌ي با دشمنان دين بوده، آنهايي كه دنبال بدعت گذاري در دين، دنبال تحريف در دين، از بين بردن معالم و آثار پيامبر(ص) بودند، امام حسين(ع) در مقابل اينها قيام كرد.
هدف اصلي امام حسين(ع)؛ از بين بردن ظلم بود، از بين بردن كساني كه قصد داشتند دين را از بين ببرند.
اين نكات، نكاتي است كه بايد خيلي مدّ نظر قرار گيرد. يعني اگر همين مطلب را شما در دو كفّه‌ي ترازو بگذاريد، يكي اين است كه بگوئيم امام حسين(ع) براي ايجاد حكومت اسلامي حركت كرد، كفه ديگرش اين است كه امام حسين(ع) ديد شرايط، شرايطي است كه از دين هيچ چيز باقي نمانده، نه از حقيقت قرآن چيزي باقي مانده و نه از آثار پيامبر(ص) چيزي باقي مانده و از اسلام فقط يك اسم باقي مانده. ظلم به نحو وفور و جامع در جامعه وجود دارد، از حاكم گرفته تا غير حاكم. اينها را ملاحظه كرد و تنها راه براي از بين بردن و نشان دادن رسوايي اينها به مردم، اين بود كه در اين راه خون اولاد و اصحاب خودش را بدهد، اسارت اهلبيت خودش را بپذيرد، دين را در كفه‌ي ديگر بگذارد.
أصلاً نياز به اين همه بحثهاي علمي و تاريخي نيست. گاهي اوقات روي بعضي از تعابير امام حسين(ع) تكيه مي‌كنند كه امام(ع) فرمود: «أريد أن آمر بالمعروف و أنهي عن المنكر و أسير بسيرة جدي رسول الله(ص)»؛ اين تعبير چه بسا ايهام در اين دارد كه حضرت براي اقامه‌ي حكومت اسلامي حركت كرد. اما اين معنا هم در آن وجود دارد كه نه براي حكومت اسلامي، بلكه براي رفع ظلم قيام کرد.
نياز به اين نيست كه روي تعابير دقت كنيم، خود اينكه اين دو مطلب را در دو كفه‌ي ترازو قرار دهيم؛ يكي اينكه حضرت ديد بايد ظلم از بين برود و لو حكومت اسلامي ايجاد نشود، دوم اينكه حركت كند براي حكومت اسلامي، آن هم نه خود حضرت. ديگران هم مي‌دانستند كه حضرت موفق نمي‌شود، افراد عادي هم مي‌دانستند كه حضرت در اين مطلب موفق نمي‌شود، بعد هم وارد اين مسأله علم امام(ع) شوند.
ملاحظه كرده‌ايد گاهي اوقات افراد در اثر ضعف علمي كه داشتند به اين مرحله رسيدند كه علم امام را هم در اين حادثه انكار كنند، با اين همه قرائن فراواني كه تمام جزئيات حادثه را قبلاً بيان كرده بودند، از زمان و زبان پيامبر(ص) و اميرالمؤمنين(ع) اينها گفته شده بود، در شرايط مختلف.
حالا مي‌خواهم عرض كنم كه خود اين قضيه به ما درس مي‌دهد كه امام حسين(ع) آن زماني كه ديد دين جدّش در خطر است و اگر يك حركت خونين و شهادت گونه آغاز نشود و انجام نشود، ديگر چيزي از اسلام و آن اسلام حقيقي باقي نمي‌ماند، قيام کرد. اين روح حركت امام حسين(ع) بود. اين را ما بايد هميشه براي خودمان به عنوان الگو و سرمشق قرار دهيم، در زمان‌هاي مختلف، شرايط مختلف براي دين بوجود مي‌آيد، ما نبايد فكر كنيم، اين هم يك فكر باطل است، نبايد فكر كنيم كه دين در يك زمان فقط در خطر قرار گرفت، آن هم در زمان اباعبدالله الحسين(ع) بود، و ديگر تا قيام آخرين حجت خدا(ع) چنين خطري احساس نمي‌شود و پيشوايان ديني و مردم و روحانيت بايد مشغول كارهاي معمولي خودشان باشند و كاري به اين امور نداشته باشند. نه! انسان هر زماني كه ديد واقعاً دين در خطر است، بايد آمادگي براي همه ميدان‌ها داشته باشد.
دقت کنيد! در زمان ما دشمن به اين نتيجه رسيده كه بايد ريشه‌ي اسلام را بزند، دشمن به اين نتيجه رسيده كه بايد ريشه مذهب شيعه را بزند، بحث اينكه حالا در يك نقطه‌اي از نقاط دنيا يك جمعي و يك جمعيتي، يك حكومتي به نام حكومت اسلامي دارند، انقلاب اسلامي بوده، فقط بخواهند در اين حكومت تأثيرگذار باشند و خدايي نكرده بخواهند در اين منطقه به اهداف خودشان برسند، فقط اين نيست. اگر فكر كنيم كه دشمني در همين اندازه است، بسيار ساده نگري است، گروههاي فكري اينها بيش از سي سال است -سي سالش يقيني است- ديگر بعد از انقلاب اسلامي خطر وجود اسلام را اينها توجه پيدا كردند.
شما ببينيد امروز در مهد آزادي؛ در سوئيس حاضر نيستند براي مسجد، يك مناره ساخته شود. چرا؟ مگر مناره مسجد چه قدرتي در مقابل قدرتهاي آنها دارد؟ حاضر نيستند اين اثر را از اسلام ببينند. اينها كشف از اين مي‌كند كه آن نقشه‌اي كه دارند كه من همينجا عرض كنم كه واقعاً دشمن در حال طراحي نقشه‌هاي عظيم براي مسلمين است. قضيه‌اي كه امروز در يمن واقع شده در پرتو همين است.
شما فكر مي‌كنيد يمن كه همسايه‌ي عربستان است، هر دو هم گروه عربي هستند و بحث عرب و عجم هم مطرح نيست، هر دو هم مسلمان هستند، اما اين حمله‌هاي عجيب و غريب وحشتناك و بسيار درنده‌اي كه عربستان نسبت به مردم يمن دارد، اينها تحت چه برنامه‌اي طراحي شده است؟
قضاياي افغانستان، قضاياي عراق، قضاياي پاكستان، همه اينها كشف از يك طراحي مي‌كند كه بايد اسلام را از بين برد. نقشه اينها هم اينطور نيست كه اسلام را براي امروز و فردا از بين ببرند، از الان اين نقشه را تهيه مي‌كنند و اسلام را و لو خدايي نكرده به زعم باطل خودشان؛ در 50 يا 100 سال آينده از بين ببرند.
پس درس اول از حرکت عاشورا اين بود كه خودمان واقعاً آماده هر ميداني باشيم مخصوصاً روحانيت.
مطلب و درس دومي كه ما از حركت عاشورا مي‌گيريم اين است كه دشمن و توطئه‌هايش را درست بشناسيم و باورمان باشد كه دشمن دنبال ريشه كن كردن اساس اسلام است.
مطلب سوّم و نكته‌ي بسيار مهمي كه در ادامه‌ي اين درس اول و دوم هست این است كه جامعه‌مان را درست آگاه كنيم، واقعاً حقايق نهضت حسيني را براي مردم صحيح بيان كنيم. مخصوصاً آنهايي كه منبر مي‌روند، آنهايي كه براي مردم صحبت مي‌كنند، قضيه‌ي اباعبدالله‌الحسين را به صورت محرّف ذكر نكنيم. يكي از تحريفات عاشورا اين است كه بگوئيم عاشورا اختصاص به آن زمان داشت و تمام شد. اين هم يكي از تحريفاتش است.
يكي از خيانتها و ظلمها به حركت اباعبدالها الحسين(ع) اين است كه بگوئيم آن حركت، مخصوص آن زمان بود و انجام شد و تمام شد و بايد در بايگاني تاريخ ثبت شود.
خير؛ حركت اباعبدالله(ع) امروز براي زمان ما مسئوليت ساز است، آن كسي كه امروز از آن حركت درس نگيرد، او هم به اباعبدالله الحسين(ع) ظلم كرده است.
اميدواريم إن شاء الله در اين دهه محرم، همه ما به وظيفه ديني و انقلابي خودمان به نحو أحسن عمل كنيم و دعاي همه ما و مردم اين بايد باشد كه انقلاب‌مان از توطئه‌ها و هجمه‌هايي که به سويش هجوم آورده مصون بماند و ما براي مقابله با آن توطئه‌ها و هجمه‌ها همه گونه فداكاري را داشته باشيم.