بیانات حضرت آیت الله حاج شیخ محمد جواد فاضل لنکرانی(دامت برکاته) در جمع علمای کرج

فرا رسیدن ایام ولادت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) را به پیشگاه مقدس ولی الله الأعظم امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و شما و فضلا و بزرگان و علماء این استان، ائمه محترم جمعه و جماعات و روحانیون معظم از بخشهای عقیدتی سیاسی و سایر نهادها تبریک عرض می‌‌کنم.

اجازه می‌‌خواهم چند جمله مختصر عرض کنم. در حدیثی که در کتاب عوالم و همچنین مستدرک سفینه به نقل از حارث بن قدامه آمده؛ «قَالَ حَدَّثَنِي سَلْمَانُ قَالَ حَدَّثَنِي عَمَّارٌ وَ قَالَ أُخْبِرُكَ عَجَباً قُلْتُ حَدِّثْنِي يَا عَمَّارُ»؛ عمار روزی به سلمان می‌‌گوید سلمان می‌‌خواهی یک خبر خیلی عجیبی به تو بدهم که تا به حال نشنیده باشی سلمان می‌‌گوید بگو چه خبری داری؟ چه چیز عجیبی هست؟ «قَالَ نَعَمْ شَهِدْتُ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ(ع) وَ قَدْ وَلَجَ عَلَى فَاطِمَةَ(ع) فَلَمَّا أَبْصَرَتْ بِهِ نَادَتْ ادْنُ لِأُحَدِّثَكَ بِمَا كَانَ وَ بِمَا هُوَ كَائِنٌ وَ بِمَا لَمْ يَكُنْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ حِينَ تَقُومُ السَّاعَةُ»؛ دیدم أمیرالمؤمنین(ع) وارد خانه فاطمه(سلام الله علیها) شد. وقتی که چشمان مبارک فاطمه به أمیرالمؤمنین(ع) افتاد. فاطمه زهرا(سلام الله علیها) به أمیرالمؤمنین(ع) عرض کرد یا علی نزدیک من بیا تا خبر بدهم به شما از «ما کان»، یعنی آنچه که تا به حال در عالم بوده و آنچه که نبوده، یعنی هر چه بود و نبود عالم است؛ تا روز قیامت می‌‌خواهم به تو خبر بدهم.

عمار می‌‌گوید «فَرَأَيْتُ أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ(ع) يَرْجِعُ الْقَهْقَرَى»؛ دیدم امیرالمومنین(ع) از این خبر تکان خورد و عقب عقب برگشت. «فَرَجَعْتُ بِرُجُوعِهِ إِذْ دَخَلَ عَلَى النَّبِيِّ(ص‏)»؛ أمیرالمؤمنین(ع) آمد تا خدمت رسول خدا(ص) رسید.


یعنی خبر آنقدر برای أمیرالمؤمنین(ع) عجیب بود که بلافاصله آمد خدمت رسول خدا(ص). تا وارد شد پیامبر(ص) فرمود: «ادْنُ يَا أَبَا الْحَسَن‏»؛ بیا نزدیک.

معلوم می‌‌شود که زمان رسول خدا(ص) هم تقیه بوده است. همه حرفها و همه اسرار و همه حقایق را نمی‌‌شده بیان کنند. وقتی مجلس خلوت شد و غریبه‌‌ها و منافقین و آنهایی که نمی‌‌توانستند این اسرار را بفهمند و بپذیرند رفتند، پیامبر فرمود «تُحَدِّثُنِي أَمْ أُحَدِّثُكَ»؛ تو به من خبر می‌‌دهی یا من به تو خبر بدهم؟ «قَالَ الْحَدِيثُ مِنْكَ أَحْسَنُ يَا رَسُولَ اللَّه‏»؛ امیرالمومنین(ع) عرض کرد یا رسول الله(ص) صحبت شما نیکوتر است و جایی که شما صحبت می‌‌کنید من نباید حرف بزنم.

چقدر امیرالمومنین(ع) ادب داشته است. واقعاً انسان اگر این تعبیرات را کنار تعبیرات دیگری که خلیفه اول و دوم در محاوراتشان با پیامبر(ص) داشته‌‌اند بگذارد و اصلاً این ادب علی(ع) نسبت به رسول خدا(ص) و آن برخوردهایی که آن دو نفر و دیگران با رسول خدا(ص) داشته‌‌اند پژوهش شود، تفاوت افراد کاملاً مشخص می‌‌شود. خوب شما شنیده‌‌اید در قضیه حج تمتع، خلیفه دوم به رسول خدا(ص) اعتراض کرد که این چه دستوری است که بین عمره و حج، زن و مرد از یکدیگر استمتاع کنند و محرمات احرام برایشان حلال شود؟ پیامبر(ص) در جواب فرمود: «لم تومن بذلک ابدا»؛ این حرفی که من زدم جبرئیل از ناحیه خدا آورد، من که از جانب خودم نگفتم، اما تو به این حکم و دستور خدا تا قیامت هم ایمان نخواهی آورد.

ببینید پیامبر(ص) به أمیرالمومنین(ع) می‌‌فرماید علی جان من برای تو حرف بزنم یا تو می‌‌خواهی حرف بزنی و حضرت فرماید: «الْحَدِيثُ مِنْكَ أَحْسَنُ يَا رَسُولَ اللَّه‏». بعد پیامبر(ص) فرمود یا علی رفته بودی خانه فاطمه و فاطمه(سلام الله علیها) چنین مطلبی را گفت و تو تعجب کردی! فاطمه(سلام الله علیها) گفت یا علی من علم ما کان و ما یکون را دارم.


اینجا داخل پرانتز برای شما که اهل دقت هستید این نکته را بگویم؛ رحمت خدا بر امام بزرگوار(رضوان الله تعالی علیه) که مرحوم والد ما می‌‌فرمودند اگر سؤال کنند مهمترین اثر انقلاب در عالم چه بوده است؟ من می‌‌گویم اینکه امام آمد و مکتب شیعه و امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه(سلام الله علیها) را به دنیا معرفی کرد.

شما ببینید قبل از انقلاب اصلاً شیعه در همین کشورهایی که در اطراف ایران هستند و بیداری اسلامی هم در آنها بوجود آمده چندان مطرح نبود و أصلاً از شیعه خبر نداشتند و شیعه را به عنوان یک مذهب نمی‌‌دانستند و این مذهب مطرود واقعی شده بود. امام(رضوان الله تعالی علیه) آمد شیعه را به دنیا معرفی کرد.

آنوقت این امام بزرگوار یکی از فرمایشات خیلی نابشان در همین ایام ولادت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) این است که فرمود: فاطمه شخصیتی است که بعد از رحلت پیامبر(ص) جبرئیل بر او نازل می‌‌شد و با او سخن می‌‌گفت و همان را فاطمه(سلام الله علیها) به امیرالمومنین(ع) بیان می‌‌کرد و أمیرالمومنین(ع) آن را می‌‌نوشت. الآن بعنوان مصحف فاطمه(سلام الله علیها) در اختیار امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هست. مصحف فاطمه(سلام الله علیها) غیر از مصحف علی(ع) است.

مصحف علی(ع) آن نکات و توضیحات و قیود و خصوصیات و شأن نزولهایی بود که پیامبر(ص) در مورد آیات قرآن بعد از نزول هر آیه‌‌ای به علی(ع) می‌‌فرمود و علی(ع) می‌‌نوشته است. اما مصحف فاطمه(سلام الله علیها) بعد از رحلت پیامبر(ص) بوده و در آن؛ قرآن و احکام حلال و حرام نیست و لیس فیه شئ من القرآن.

خوب ببینید این یک نکته مهم است که در زمان حیات رسول الله(ص) فاطمه(سلام الله علیها) این ادعا را می‌‌کند که یا علی(ع) من علم ما کان و ما یکون را دارم. حالا بعد آن مصحفی که آمده چه شده و چه اضافاتی در آن شده باید بیشتر تأمل کرد.


پیغمبر فرمود یا علی آیا حرف عجیبی از فاطمه شنیدی؟ چرا تعجب کردی؟ امیرالمومنین(ع) عرض کرد یا رسول الله(ص) (سوال خیلی زیبایی کرد، نگفت چه کسی به فاطمه(سلام الله علیها) یاد داده است، یا از کجا آموخته، و حتی نفرمود آیا شما آن را به فاطمه یاد دادی، بلکه پرسید): «نُورُ فَاطِمَةَ مِنْ نُورِنَا؟»؛ خیلی تعبیر لطیفی است؛ عرض کرد یا رسول الله آیا نور خلقت فاطمه(سلام الله علیها) از همان نوری است که من و شما از همان نور خلق شده‌‌ایم؟! پیغمبر فرمود «أَ وَ لَا تَعْلَم؟‏»؛ نمی‌‌دانی؟ بله نوری که فاطمه(سلام الله علیها) از آن خلق شده از همان نوری است که من و تو از آن نور خلق شدیم. «فَسَجَدَ عَلِيٌّ شُكْراً لِلَّهِ تَعَالَى‏»؛ امیرالمومنین(ع) تا این خبر را شنید به سجده افتاد و خدا را شکر کرد که همسرش چنین شخصیتی است که نور او از نور رسول خداست.

بعد عمار می‌‌گوید من دنبال امیرالمومنین(ع) بودم وقتی جواب را از پیامبر(ص)گرفت، پیش فاطمه(سلام الله علیها) برگشت. فاطمه(سلام الله علیها) فرمود: یا علی رفتی مطالب را به پدرم رسول خدا(ص) گفتی، جواب را هم گرفتی. اما چیز دیگری بگویم؛ «اعْلَمْ يَا أَبَا الْحَسَنِ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى خَلَقَ نُورِي وَ كَانَ يُسَبِّحُ اللَّهَ جَلَّ جَلَالُهُ ثُمَّ أَوْدَعَهُ شَجَرَةً مِنْ شَجَرِ الْجَنَّةِ فَأَضَاءَتْ فَلَمَّا دَخَلَ أَبِي الْجَنَّةَ أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَيْهِ إِلْهَاماً أَنِ اقْتَطِفِ الثَّمَرَةَ مِنْ تِلْكَ الشَّجَرَةِ وَ أَدِرْهَا فِي لَهَوَاتِكَ فَفَعَلَ فَأَوْدَعَنِي اللَّهُ سُبْحَانَهُ صُلْبَ أَبِي ص ثُمَّ أَوْدَعَنِي خَدِيجَةَ بِنْتَ خُوَيْلِدٍ فَوَضَعَتْنِي وَ أَنَا مِنْ ذَلِكَ النُّورِ»؛ خدا نور من را از آن وقتی که خلق کرد، نور من تسبیح خدا کرد؛ بعد آن را در درختی از درختان بهشت قرار داد و پیامبر(ص) از میوه همان درخت تناول کرد و من به دنیا آمدم.

این گوشه‌‌ای از حقیقت فاطمه(سلام الله علیها) است. اگر بزرگان و مراجع ما دنبال احیای فاطمه(سلام الله علیها) هستند برای آن است که این حقیقت یک مقدار روشن تر شود.
متأسفانه امروز عده‌‌ای می‌‌گویند بعضی از این مصائب سند ندارد. مگر ما می‌‌خواهیم حضرت زهرا(سلام الله علیها) را برای مصائبش زنده کنیم. مگر فقط ما می‌‌خواهیم حضرت زهرا(سلام الله علیها) را در پهلوی شکسته و درب سوخته و میخ درب خلاصه کنیم؟! این گوشه‌‌ای از قضایا است.
حضرت زهرا(س) یک حقیقت منحصر به فردی است که اگر بشریت معرفت به او پیدا نکند دچار خسارت عظیم است و اگر حوزه‌‌‌ها به او توجه نداشته باشند گرفتار خسران بزرگ‌‌اند.

مرحوم والد ما(رضوان الله علیه) به جمعی از علمای خراسان می‌‌فرمودند، بیش از پنجاه سال است که تدریس کرده و هزاران طلبه را تربیت کرده‌‌ام، پنجاه کتاب استدلالی فقی و اصولی و تفسیری نوشته‌‌ام، اما برای عالم قبر به اینها خیلی امید ندارم، تنها چیزی که امید صد در صد به آن دارم و یقین دارم دست من را می‌‌گیرد این است که پنج سال است در ایام فاطمیه پیام می‌‌دهم و فریاد می‌‌زنم و مردم را دعوت می‌‌کنم که فاطمیه را إحیا کنید. حالا خوب الحمدلله چون ایشان و برخی از مراجع بزرگ دیگر با اخلاص در میدان آمدند، همین که رهبری بزرگوار انقلاب در ایام فاطمیه اول، فاطمیه دوم، در آن حسینیه امام حضور پیدا می‌‌کند و مجلس شهادت فاطمه زهرا(ص) را با شکوه برگزار می‌‌کنند، این إحیای فاطمیه است.

ما کدام مرجع را داریم، کدام عالم را داریم، کدام مجتهد مسلم را داریم که در مورد فاطمه زهرا(سلام الله علیها) بی توجه باشد؟ امروز باید شما نسبت به کیان روحانیت توجه بیشتری داشته باشید. روحانیت امانت دار تمام این مصائب حضرت زهرا(سلام الله علیها) و کربلا و همه و همه است. این امانات پیامبر(ص) بر دوش ما قرار داده شده، چه بخواهیم و چه نخواهیم. اما باید متوجه و مراقب توطئه ها باشیم.

اگر فکر کنیم که امروز می‌‌خواهند روحانیت را فقط از صحنه اجرائی حذف کنند، این ساده انگاری است.

توطئه خیلی وسیعتر از این است. نقشه این است که روحانیت را نه فقط از صحنه اجرایی، بلکه از صحنه معنوی و هدایت جامعه حذف کنند. ببینید عرفان های کاذب را، ببینید چه حرفهای ناصالحی را بعنوان عرفان به خورد جوانهای ما می‌‌دهند و اینها فقط برای آن است که مردم را از اهلبیت و روحانیت دور کنند. از همه بالاتر دنبال این هستند که بگویند روحانیت برای مردم، اسلام را درست بیان نکرده است و ما می‌‌خواهیم آن را درست بیان کنیم.


این خطر خیلی بزرگی است، ما باید مراقبت کنیم. این جلسات برای این است که توجه کنیم نسبت به آنچه که دشمن دور و بر ما و دور و بر کشور ما و در خارج از ایران دنبال می‌‌کند. آنها دنبال این نیستند که بگویند ای روحانی تو برو حوزه علمیه قم درس خود را بخوان، برو مسجد نمازت را بخوان، برو منبر و کاری به اجرا و سیاست و اینها نداشته باش. فقط دنبال این نیستند، آنها می‌‌خواهند بگویند آنچه که تا به حال شما در حوزه‌‌ها خوانده‌‌اید درست نخوانده‌‌اید، ما درست خوانده‌‌ایم.

امروز این نقطه، نقطه محوری اینهاست و اگر روحانیت متوجه این توطئه‌‌ها و این قضایا نباشد مشکلات عظیمی برای اسلام بوجود می‌‌آید. ما باید مراقبت کنیم و امیدوارم که خدای تبارک و تعالی عنایت خودش را همان طور که بر روحانیت و این انقلاب مبذول داشته این عنایت استمرار پیدا کند و دعاهای امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را در حق این مردم در حق روحانیت مستجاب نماید و حوزه های علمیه، مراجع معظم، رهبری بزرگوار انقلاب، آنهایی که خالصانه به این انقلاب خدمت می‌‌کنند را موفق بفرماید و امام بزرگوار و مراجعی که به رحمت رفته‌‌اند غریق رحمت بفرماید.