انسان منتظر کسي است که گناه نمی‌‌کند، کسی که گناه کند از دايره انتظار خارج می‌‌شود
۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۷
۱۹:۵۲
۳,۰۷۰
خلاصه خبر :
آخرین رویداد ها
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله رب العالمين و صلی الله علی سيدنا محمد و آله الطاهرين
و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین من الآن إلی قیام یوم الدین
به مناسبت ولادت با سعادت حضرت ولي الله الأعظم امام زمان(عج) اين روايت را که در كتاب احتجاج از امام سجاد(عليه السلام) در مورد منتظران حضرت نقل شده مطرح مي‌کنم.
حضرت مي‌فرمايد: «إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ»، اين نكته‌ي بسيار مهمي است، درست است كه زمان زمانِ غيبت است و ما از حضور ظاهري و دسترسي به آن حضرت محروم هستيم اما اين عنوان قابل تأمل و دقّت است كه به چه دليل منتظران حضرت افضل مردمان همه‌ي زمان‌ها هستند؟
امام سجاد(عليه السلام) مي‌فرمايد: «لِأَنَّ اللهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ»، خداي تبارك و تعالي به اين مردم منتظر حد بالايي از عقل و فهم و معرفت اعطا كرده، به‌طوري که «مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ»، حضرت دو ملاک و شاخص براي معرفت بالا ذکر مي‌فرمايند، اوّل آنکه غيبت براي اينها به منزله‌ي مشاهده است. يعني با اينكه امام(عليه السلام) را به حسب ظاهر نمي‌بينند اما گويا خدمت امام مي‌رسند و از حضرت استمداد مي‌جويند خود و اعمال‌شان را حاضر در نزد امام مي‌دانند و اين مسئله خيلي مهمي است.
ملاک دوم را مي‌فرمايد: «وَ جَعَلَهُمْ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللهِ(ص) بِالسَّيْفِ»، خداي تبارك و تعالي منتظران را به منزله‌ي مجاهدين در ركاب رسول خدا قرار داده است. استفاده من از اين روايت در همين تعبير است. در فقه و اصول مي‌خوانيم تنزيل ملاك لازم دارد، اگر خداي تبارك و تعالي مردم اين زمان را به منزله‌ي مجاهد در راه خدا آن هم در ركاب پيامبر قرار مي‌دهد. آيا اين تنزيل بدون ملاك است؟
آيا مي‌شود در زمان غيبت دست روي دست بگذاريم و كاري به ظلم و فساد نداشته باشيم بعد هم بگوئيم خدا ما را به منزله‌ي مجاهد در راه خودش قرار داده؟ اين حرف سخيفي است که بگوييم خدا افراد بي‌مسئوليتي را که اصلاً احساس تكليف براي حفظ اسلام، تقويت اسلام، عمل به اسلام ندارند و دست روي دست گذاشته و مي‌گويند ما منتظر هستيم، نازل منزله‌ي مجاهدين در راه خود آن هم در كنار پيامبر قرار دهد؟ آيا هيچ عاقلي اين مطلب را قبول مي‌كند؟ اگر بدانيم يهود دارد بر مسلمان‌ها سلطه پيدا مي‌کند و هيچ عکس العملي نشان ندهيم و بعد هم بگوييم ما در زمان غيبت هستيم و حکم مجاهد در راه خدا را داريم، بطلان چنين حرفي از واضحات است.
به نظر من اين تعبير امام سجاد(عليه السلام) در بردارنده‌ي بسياري از مطالب است. يعني وظيفه‌ي شيعه در زمان حضور آسان‌تر از وظيفه‌ي شيعه در زمان غيبت است، در زمان حضور خود امام معصوم به حسب ظاهر امور را تدبير کرده و احکام را بيان نموده و در موارد لازم موضع گيري مي‌كنند ولي در زمان غيبت وظيفه شيعه نسبت به اين امور بايد حساس‌تر باشد.
بعضي افراد، هم در گذشته، هم در حال و هم در آينده مي‌گويند كه در زمان غيبت ما چيزي به نام حكومت اسلامي نداريم در حالي که اساس فرمايش امام در باب ولايت فقيه و روح حركت امام و جوهر انقلاب ما به اين است كه در زمان غيبت بر فقيه جامع الشرايط اگر امكان باشد تشکيل حکومت واجب است. از جمله موارد امكان اين است كه مردم آمادگي تبعيت داشته باشند، كما اينكه مردم ما با تمام وجود در خدمت امام و روحانيت در آمدند. در زمان غيبت مسئوليت شيعيان مضاعف است. در زمان غيبت انسان بايد با همه وجودش اسلام را حفظ كند، براي پياده شدن احكام اسلام قدم بردارد، اين چيزي است كه ما از اين روايت مي‌فهميم.
بعد در ادامه روايت مي‌فرمايد: «أُولَئِكَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِيعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللهِ سِرّاً وَ جَهْراً» مردمي که زمان غيبت به وظيفه‌‌شان عمل مي‌كنند، شيعيان صادق ما هستند. امروز که قضاياي سوريه و عراق و داعش به وجود آمده نياييم با يكي دو كلمه ساده بگوئيم آنها كه به ما حمله نكرده‌اند، پس ما وظيفه‌اي نداريم چرا در امور داخلي آنها دخالت كنيم؟ اين ناشي از ضعف است، ناشي از عدم فهم وظايف در زمان غيبت است كه به نظر من يكي از دوران حساس انقلاب همين دوران حضور مدافعين حرم در مبارزه با داعش در سوريه و عراق است كه هنوز هم ادامه دارد.
تشخيص وظيفه در اين دوره غیبت بسيار مهم است. عجيب‌تر از همه، اين تعبير «وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللهِ» است که در زيارتنامه‌هاي ما يکي از اوصاف ائمه بيان شده است، نظير «أنتم الدعاة إلي الله»، ظاهر کلام اين است كه بايد ديد در زمان غيبت، چه کساني وظيفه دعوت مردم به سوي خدا بر عهده‌شان است.
قدر متيقن اين است که ما طلبه‌ها و حوزه و روحانيت بايد داعي إلي دين الله باشيم و اين با دست روي دست گذاشتن و اينکه بگوييم دشمن هر كاري مي‌خواهد بكند ما بايد مراقب خودمان باشيم و به حسب ظاهر دنياي خودمان را حفظ كنيم ميسّر نمي‌شود.
انسان منتظر، چه طلبه و چه غير طلبه، كسي است كه گناه نمي‌كند، كسي كه گناه كند از دايره‌ي انتظار خارج مي‌شود چه رسد به كسي كه بخواهد به فساد مفسدين و ظلم ظالمين و گناه ديگران كمك كند. در كتاب خرائج و جرائح از ابي بصير نقل مي‌کند كه من در کوفه به يك زني قرآن ياد مي‌دادم در حين درس گاهي اوقات يك مزاح مختصر زباني با او مي‌كردم.
وقتي بر امام باقر(عليه السلام) وارد شدم، حضرت من را مورد عتاب قرار داد و مؤاخذه كرد و فرمود: «مَنِ ارْتَكَبَ الذَّنْبَ فِي الْخَلَاءِ لَمْ يَعْبَأِ اللهُ بِهِ»، اگر كسي در خلوت گناهي كند خدا به او توجه نمي‌كند، در جلوت و آشکار آدم از حيوانات هم حيا مي‌كند چه برسد به هم نوع خودش. لذا انسان بايد مراقب خلوت‌هاي خود باشد. حضرت به ابو بصير فرمود: «أَيَّ شَيْء قُلْتَ لِلْمَرْأَةِ؟» اين حرف چه بود كه در حين ياد دادن قرآن به آن زن زدي؟ ابوبصير مي‌گويد: با خجالت دستم را گذاشتم روي صورتم، و توبه كردم. بعد حضرت فرمود ديگر اين مطلب را تكرار نكن.
اين مسئله بايد الآن باورمان باشد، ما افتخارمان اين است كه سرباز امام زمان(عليه السلام) هستيم گفتار ما، اخلاق ما، رفتار ما تمام مورد توجه امام زمان(عليه السلام) است، مبادا يك وقت كاري كنيم كه قلب حضرت از ما رنجيده شود كه ديگر فاتحه‌ي ما خوانده مي‌شود، بايد هميشه تلاش كنيم كه رضايت آن حضرت را كسب نموده و با ايشان ارتباط پيدا كنيم.
البته اکثر اين حرف‌هاي ملاقات‌ها كه در اين چند دهه اخير رايج شده دروغ است و اگر حمل بر صحت كنيم خيال است، ما در زمان غيبت به هيچ وجه ملاقات اختياري نداريم كه يك انسان بگويد من امروز مي‌خواهم خدمت حضرت مشرف شوم و براي هيچ كسي هم واقع نشده است. ملاقات اختياري بر حسب آن توقيع شريف ممكن نيست. اگر هم ملاقاتي بوده، غير اختياري و اضطراري بوده، امّا آنچه كه مهم است، اين است كه ما بايد ارتباط قلبي داشته باشيم.
واقعاً وقتي از خواب برمي‌خيزيم خود را در محضر امام زمان(ع) بدانيم. با سلام بر آن حضرت برخيزيم و با سلام بر آن حضرت بخوابيم، وجودمان را مهدوي كنيم اينها ارزش دارد، ببينيم امروز آن حضرت از ما چه مي‌خواهد؟ براي حفظ اين نظام حضرت از ما چه مي‌خواهد؟ براي خدمت به اسلام چه مي‌خواهد؟ اينها مسائلي است كه بايد به آن توجه داشته باشيم و ان شاء‌الله همه آقايان توجه خواهند داشت.
و صلي الله علي محمد و آله الطاهرين