وقتی مردم آمادگی پذیرش حکومت دارند بر فقیه واجب است که به میدان بیاید و حکومت تشکیل بدهد

اولین نکته این است انقلابی که مردم ایران و امام بزرگوار انجام دادند احيای دين بود، که من گاهی اوقات فکر می‌کنم اسم انقلاب هم بر این کار کم است، چون واقع این انقلاب، احیای جدید اسلام بود، قبل از انقلاب در طول هزار و چندصد سال برای دین یک تفسیری می‌کردند اما امام نگاه جدیدی به دین کرد، البته نه آن نگاهی که بخواهد فکر خودش را بر دین تحمیل کند.

چون گاهی یک نظریه‌پرداز در همین رشته‌های مختلف علوم انسانی، روانشناسی، جامعه شناسی، حتی فلسفه، در گوشه ذهن و تعقل خودش یک نظریه‌ای دارد و می‌آید آن نظریه را بر آن علم تحمیل می‌کند و ممکن است چند صد سال هم آن نظریه مثل نظریه بطلمیوس حدود هزار سال حاکم باشد اما این تحمیل یک نظریه است و این نگرانی وجود دارد که پس از مدتی بطلان آن ثابت شود همان‌طور که ثابت شد زمین کروی است و در حال حرکت ولی نظریه بطلمیوس مبتنی بر سکون زمین بوده نه بر حرکت.

امام خمینی(قدس سره) هیچگاه از جانب خود چیزی را به دین نچسباند که بگوید این هم نظریه دین است، با آن عمر علمی خیلی درخشان که تمام لحظات عمرش را از عنفوان جوانی صرف در فهم دین کرد. بارزه اصلی امام قبل از قداست، تقوا، شجاعت، درایت این بود که عمر خود را صرف در فهم دین کرد تا بفهمد حقیقت دین چیست؟ آیا دین اسلام همین است که در طول این هزار و چهارصد سال از نسلی به نسل دیگر منتقل شده، نماز و روزه و یک سری احکام فردی در همین دایره محدود یا اینکه نه، دین حکومت دارد.

امام ابتدا از متن دین بیرون آورد که دین حکومت دارد، این تعبیر «الاسلام هو الحکومة» در کلام هیچ فقیهی نیامده است.شما خود اهل فن هستید به منابع مراجعه کنید اینکه امام در کتاب بیع می‌فرماید «الاسلام هو الحکومة» اسلام یعنی حکومت یا این برداشت نو از غدیر را ما فقط در فرمایش امام داریم و قبل از امام کسی نگفته است حتی علامه امینی با آن همه عظمت و آن همه زحماتی که نسبت به کتاب بی‌نظیر الغدیر کشیده ولی ایشان هم به این نکته اصلی غدیر نرسید که غدیر روز اعلام حکومت امیرالمؤمنین(ع) بود نه اعلام اینکه انسان باید در قلب خود ولایت امیرالمؤمنین(ع) را قبول داشته باشد، چون همه معنا می‌کردند امامت یک ولایت است و انسان باید این ولایت معنوی را در قلب خود بپذیرد البته این مطلب هم خیلی مهم است که انسان ولایت امیرالمؤمنین(ع) را بپذیرد نه ولایت کسی که نه از علم بهره‌ای دارد و نه از ایمان، ولی امام(قدس سره) فرمود غدیر روز اعلام حکومت بود، یعنی بعد از رسول خدا بشر باید تحت حکومت امیرالمؤمنین(عليه السلام) و اولاد امیرالمؤمنین(عليهم السلام) قرار بگیرد، در زمان غیبت هم تحت حکومت کسانی که آنها مشخص فرموده‌اند که همان ولایت فقیه است. امام این برداشت را از متن دین بدست آورد. وقتی در دین عمیق وارد شویم، آنچه بدست آوریم از خود دین و قرآن خواهد بود.

اینکه گفته شده «الناس علی دین ملوکهم» ریشه‌اش در همین آیه سوره مائده است، هر کسی مسیحی یا یهودی را حاکم خودش قرار داد همانند آنها می‌شود ولو نماز شب هم بخواند. «اولیاء» در این آیه به معنای محبت و علاقه نیست، در همان زمان پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) و ائمه دیگر، ارتباط بین مسلمین و سایر ادیان تنظیم شده است. فقه شیعه قوی‌ترین نظریات را در مورد روابط بین مسلمین و سایر ادیان دارد.

در فقه قاعده‌ای به نام قاعده الزام وجود دارد که قاعده‌ای محکم در روابط مسلمانان با پیروان ادیان دیگر در معاملات، در نکاح، قراردادها و ارتباطات است که بحث آن را مفصل کرده و در کتابی تحت همین عنوان چاپ شده است. لذا این آیه خیلی روشن است خدا نمی‌گوید، اگر یک همسایه مسیحی داشتید با او رفت و آمد نکنید، الآن در تهران و خیلی از نقاط دنیا، در یک محلی هم مسلمان‌ها هستند و هم یهودی‌ها و مسیحیان، اسلام هرگز نمی‌گوید شما با آنها  ارتباط نداشته باشید بلکه می‌گوید نباید ‌آنها را ولی خودت قرار دهی، مسلمان  تحت امر غیر مسلمان نباید باشد.

امام حکومت را از متن قرآن درآورد و فرمود اسلام حکومت دارد، ‌اسلام فقط یک احکام فردی نماز و روزه و زکات و خمس و امر به معروف نیست، باید اسلام حاکم بشود، حکومت دینی یعنی چه؟ یعنی جمیع شئون بشر باید صبغه‌ی الهی داشته باشد. حوزه ما، دانشگاه، کشاورزی، بازار و صنعت ما، همه باید رنگ و روی اسلام داشته باشد. یک صنعتگر و تولید کننده که می‌خواهد چیزی را تولید کند محصول کار او اگر موجب تقویت کفر بشود یک حکمی دارد اگر موجب تقویت اسلام بشود حکمی دیگر.

ما نمی‌گوییم چیزی به نام فیزیک و شیمی و طب اسلامی داریم، من با این نظریه صددرصد مخالفم. ولی همه این علوم تحت حکومت اسلام که درآید صبغه اسلامی پیدا می‌کند، یعنی آن فیزیکدان باید بداند این فرمول را برای تسلیحات هسته‌ای و کشتار جمعی می‌خواهد به کار ببرد یا اموری که در خدمت بشر است. اینکه رهبری معظم انقلاب می‌فرماید تولید سلاح‌های کشتار جمعی در فقه شیعه حرام است، معنایش صبغه پیدا کردن فرمول تولید سلاح است. اگر سلاحی بخواهد تولید شود که دایره نابود کردن و فسادش گاهی به نسل‌های بعد هم می‌رسد نه آن مجرمی که جرم و جنایتی مرتکب شده است اسلام می‌گوید تولید این سلاح حرام است.

برداشت من این است ان شاء الله که این برداشت درست نباشد، روی این نظریه اصلی امام کار نشده است مخصوصاً برای نسل امروز. نسل امروز می‌گویند شما 40 سال پیش یک نظامی و یک قانون اساسی را خواستید آن را تحقق بخشیدید ما هم امروز باید خودمان نظر بدهیم، این حرف ناشی از این است که نمی‌دانند اسلام چیست؟ می‌پرسیم بالأخره شما مسلمان هستید یا نه؟ اگر می‌گوئید مسلمان نیستیم که باید یک جور با شما حرف بزنیم و اگر می‌گوئید مسلمانیم دین اسلام این است، اگر پدران ما هم به میدان آمدند و گفتند ما جمهوری اسلامی می‌خواهیم بر اساس دین بوده است. شما هم اگر دین را می‌خواهید دین می‌گوید حکومت اسلامی باید باشد و حاکم بر مسلمانان هم امام معصوم(علیه السلام) است و در زمان غیبت فقیه جامع الشرایط. اینها همه باید بیان بشود.

متأسفانه خلط بین عملکرد مسئولین در نظام جمهوری با متن دین یک مقداری ضربه زده است، دیدند مسئولی یک خطای بزرگی کرده، خیانت یا اختلاسی کرده و به اصل نظام و دین ضربه زده ولی وقتی ما برای آنها متن دین را کاملاً تبیین کنیم موضوع خیلی فرق می‌کند. بنابراین تمام هدف و انگیزه امام از انقلاب احیای اسلام بود و استفاده از لفظ انقلاب هم در مورد حرکت امام از روی ناچاری است که کلمه‌ی دیگری جایگزین آن نداریم.

این نکته را از مرحوم والد ما آیت الله العظمی فاضل لنکرانی(رضوان الله تعالی علیه) عرض کنم. آقایانی که با ایشان محشور بودند می‌دانند که اهل هیچ مبالغه و اینکه بخواهد یک کلمه راجع به افراد کم یا زیاد بگوید نبود، مخصوصاً حالا که ایام انتخابات است و افرادی برای اخذ تائیدیه مراجعه می‌کنند. زمانی برای یکی از شاگردان پر سابقه امام که درس ایشان هم می‌آمد قرار شد مرحوم والد ما یک تائیدیه بنویسند. نوشتند که ایشان ده سال در درس من شرکت کرده و از هر جهت هم صلاحیت دارند ولی در آن کلمه اجتهاد را برای او ننوشته بود، آن آقای بزرگوار گفتند اگر می‌شود این کلمه را هم بنویسند چون برای انتخابات خبرگان می‌خواست. ایشان فرمود من برای نوشتن این کلمه جواب خدا را ندارم بدهم! اینهایی که نوشتم مطابق عقیده‌ام بود، اما این کلمه خیلی بار دارد و من نمی‌توانم جواب خدا را بدهم، این را مثال زدم برای این قضیه؛

این همان چیزی است که خداوند در قیامت از انسان‌ها سؤال می‌کند «فَلَنَسْئَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَ لَنَسْئَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ»، هم از امت‌ها و هم از پیامبران سؤال می‌شود. آیاتی از قرآن دلالت دارد که از گناه مجرمین در قیامت سؤال نمی‌شود، چون یعرف المجرمون بسیماهم، سیمای هر مجرمی در قیامت مشهود است و دست و پا و چشم و همه اعضا بدن او شهادت می‌دهد لذا جای سوال ندارد.

این آیه می‌فرماید از رسولان الهی سؤال می‌شود که مردم در مقابل دعوت شما چه گفتند و چه کردند؟ از مردم هم می‌پرسند در مقابل دعوت پیامبرتان چه جوابی دادید؟ یعنی خداوند می‌فرماید منت بر شما گذاشتم پیامبر و دین، برای شما فرستادم حال بگویید شما با دین خدا چه کردید؟ این هزاران مرتبه بالاتر از آن است که بگوید تو فلان روز فلان دروغ را گفتی، آن گناه مشخص و بر جای خودش محفوظ است، اما مهم این است که انسان برای دین خدا چه کرده و چه قدمی برداشته است؟ یکی از محاسبات ما در زندگی همین باید باشد که از عمر ما، شصت، هفتاد سال گذشت، در این مدت من چه سهمی در حفظ دین خدا داشتم؟ هرچه هستم بنّا باشم یا یک کارگر یا یک دانشگاهی و حوزوی، زن باشم یا مرد.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

این فکر و این اندیشه را امام در وجود ملت ایران نهادینه کرد که برای اسلام بجنگید و برای اسلام استقامت و پایداری کنید.