فقه؛ اساس حيات دينی جامعه

در رأس دعاها تقويت اسلام و شيعه و حفظ اين نظام مقدس جمهوري اسلامي و حوزه‌هاي علميه باشد.

اين روز‌ها شاهد آن هستيم که حملات زيادي به حوزه‌هاي علميه مخصوصاً فقه و فقاهت و فقهاء مي شود حتي در يکي از اين صحبت‌ها حرف از مرگ فقه را مطرح کرده اند که من نمي‌خواهم وارد اين بحث بشوم.

اما چرا اين حملات صورت مي گيرد؟ چون فقه اساس حيات ديني جامعه است و با وجود فقه جامعه مي‌تواند به آن هدف مورد نظر اسلام برسد، بدون فقه امکان ندارد به آن هدف رسيد.

اين نسبت ناروا که فقه امروز حوزه‌هاي علميه همان فقه قبل از انقلاب و چند صد سال قبل است ، ناشي از بي‌اطلاعي و از غرض‌ورزي است. در همين مدت کوتاه بعد از انقلاب فقه خيلي رشد کرده است و امروز در همه ابعاد جامعه جاري شده و يکي از علل مخالفت همين است.

همين قضيه کرونا که به وجود آمد برخي از مدرسين بزرگوار حوزه‌ي علميه مسئله فقه بيماري‌هاي مسري را مطرح کردند و الآن هم دنبال مي‌شود. اين يک بيماري جهاني است که کل دنيا گرفتار آن است اما از جهت فقهي احکام خاصّ خودش را دارد، اين قدرت فقه ماست که در هنگام رخداد هر مسأله جديدي به ميدان مي‌آيد و پاسخ آن را مي دهد.

ملاحظه کرديد چقدر مسئله مطرح شده است، از حيث تکليفي و وضعي و در ابعاد فردي، اجتماعي، حکومتي و مسئوليتي که مسئولين نظام در مقابل چنين بيماري‌هايي دارند، يا در فقه اجتماعي، مسوليتي که جامعه در مقابل چنين حوادثي دارد، فقه ما به خوبي مي‌تواند از عهده‌ همه اين مسائل بر آيد و بزرگان هم بحمدالله اين ها را بيان کرده و مشغول تحقيق در اين مباحث هم هستند. حال چطور مي‌توان گفت فقه مُرده است؟ مگر مرگ فقاهت امکان دارد؟

 وقتي اصحاب خدمت ائمه مي‌رسند و سؤال مي‌کنند که ثواب زيارت امام حسين(عليه السلام) چقدر است؟ ‌حضرت اول مي‌فرمايد ثواب هر قدم آن يک حج و عمره،‌ بعد مي‌فرمايد ده حج و عمره، بعد مي‌فرمايد صد حج و عمره، (من نقل به معنا مي‌کنم) تا به هزار حج و هزار عمره مي‌‌‌رساند.

تحقيق اين است که اين فرمايش حضرت اخبار نيست بلکه انشاء است آنچه که مي‌گويند خداي تبارک و تعالي بر همان اساس تقدير مي‌کند يعني انشاء اينها انشاء و جعل خداوند است.

إن شاء الله بعد از ليالي قدر نماز ما عوض شده باشد عبادات و بندگي ما يک روح ديگري پيدا کرده باشد، برخي از نمازها مثل نماز شب تا آخر عمر بر پيامبر عظيم الشأن واجب بود، ائمه ما تا لحظه‌ي آخر حيات شريفشان اهل نماز بودند ، امام حسين(عليه السلام) روز عاشورا چند ساعت مانده به شهادتش نماز ‌خواند ، ما که از جهت معرفت به خدا به قدر ناخن ائمه هم نيستيم.

چطور مي توانيم بگوئيم نماز بس است. تا نماز، روزه، حج و اين همه مسائل اجتماعي که امروز به وجود مي آيد هست فقه هم زنده است، فقه هميشه زنده است حالا در هر زماني مخالف و مدافع دارد.