واکسن یک طریق عقلائی برای پيشگيری از سرايت و حفظ جان انسان است

اين بحث در جای خودش باید از زواياي مختلف مطرح شود که کرونا از کجا آمد؟ آیا عامل انسانی و اهداف سياسي در پيدايش آن دخالت دارد یا نه؟ ولی آنچه مسلم است اين است كه امروز همه یقین دارند کرونا وجود دارد و واقعیتی است که همه بشر گرفتار آن هستند و فرقی بین ایران و غیر ایران، مسلمان و غیر مسلمان وجود ندارد.

در طول اين دو سال سؤالات فقهی فراوانی به وجود آمده که ما تاكنون یکی دو جلسه در همین مرکز راجع به آن بحث کرده‌ایم، این جلسه هم به عنوان واكاوي مسائل مربوط به واکسن کرونا تشكيل شده است.

در ابتدا بايد به اين بحث کلی توجه نمود كه؛ مسئله علاج و معالجه يك امر عقلايي ارتكازي يا امر عقلي و بالاتر يك امر فطري است و لذا هيچ ربطی به شارع ندارد. یعنی بشر همان‌طور که نیاز به خوراك و لباس دارد و براي رفع اين نياز احتياجي به دستور شارع ندارد از جمله نیازهای او هم درمان مرض‌هاي جسم مادی‌اش است.

آيا هنگام بيماري باید ديد شرع گفته است برو خودت را علاج کن؟ خير چون ربطي به شارع ندارد و به همين جهت نيز نیازي به دلیل شرعی ندارد، همان‌طور كه شارع نمی‌تواند بگوید براي رفع گرسنگي غذا بخور. من اگر گرسنه شدم عقل و ارتکاز عقلي مي‌گويد باید غذا بخورم، بله شارع می‌تواند حدّ و حدودي براي خوردن تعيين كرده و يا توصيه‌هايي نمايد که چه نوع غذاهایی را و چگونه بخورید ولی سؤال از اينکه به چه دلیل شرعی غذا خوردن يا واكسن زدن جایز يا واجب است يا رجحان دارد؟ چنين سؤالي غلط است، زيرا علاج یک امر ارتکازی عقلائی و فوق آن يك امر عقلی است، عقل حکم  به حفظ صحت بدن مي‌كند ولو شرعی هم در كار نباشد.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

پاسخهای آیت الله فاضل لنکرانی به سؤالاتی که پس از نشست «واکاوی فقهی تزریق واکسن کرونا» مطرح شده است.