روحانیت همیشه در صف اول جهاد در راه خدا و دفاع از احكام و ارزشها و احقاق حقوق مردم بوده است

انقلاب ما یک انقلاب ارزشی و یک انقلاب قرآنی و ديني است. میدان‌دار اصلی و پیشگاماني كه در صف مقدم این انقلاب، نهضت را آغاز کردند‌ روحانیت به رهبری امام خميني(رضوان الله تعالی علیه) بود. و خود همین امر اقتضا مي‌كند که روحانيت در همه‌ی صحنه‌ها خصوصاً هنگام بروز مشکلات، بحران‌ها، جنگ‌ها و حوادث گوناگوني که به وجود می‌آید، حضور جدی داشته باشد. در اين مورد موضوعات مختلفی قابل بحث است.

یک موضوع نقش روحانیت در انقلاب است. دوم نقش شهدای روحانیت در دفاع مقدس و این مطلب که در طول تاریخ، روحانیت شیعه با خون خود از مکتب شیعه پاسداري کرده است.

با مراجعه به تاریخ مي‌بينيم كه اینطور نیست روحانیت فقط در اين انقلاب حماسه آفريده و شهید داده باشد، تاریخ تشيع پر است از حضور خونین روحانیت برای دفاع از اسلام و مكتب اهل‌بيت‌‌‌(علیهم السلام). یعنی آن وقتی هم که صحبت تشکیل حکومت و تغییر یک نظام به نظام دیگری نبوده تاریخ می‌گوید روحانیت در زندان‌ها و سیاهچال‌ها محبوس و در دوران حکومت‌های مختلف با ايثار خون خود اسلام و مکتب تشيع را حفظ کرده ‌است. این انقلاب هم بر اساس همان میراث باقي‌مانده از بزرگان ما مثل شهید اول و شهید ثانی، شهدای گرانقدري از روحانیت را تقديم اسلام نمود.

اصلاً فکر نمی‌کردیم چیزی به نام تأسيس حكومت و دفاع از آن تا مرز شهادت قبل از ظهور حضرت حجت (عج) ‌مطرح شود. امام این حقيقت را که در دل متون و منابع ما بود استخراج كرد و به بشریت (نه فقط به مردم ایران) معرفی نمود. امام به مردم گوشزد کرد فقط خداست كه مي‌تواند بر بشر حکومت کند، شما ببینید در دنیای امروز به عنوان دموکراسی و حقوق بشر، رئيس جمهورهایی که سر کار می‌آیند چه كسانی هستند؟ اکثر اینها فاقد شرایط زمامداری هستند.

آن زماني که امام فرمود اسلام حکومت دارد این حرف برای بسیاری یک حرف تازه و تا اندازه‌ای عجیب بود. چون براي ما از اسلام فقط نماز، روزه و یک سری احکام فردی را مطرح کرده بودند، لذا اين سؤال پيش آمد اینکه اسلام حکومت دارد یعنی چه؟ امام فرمود این در متون دین ماست كه اسلام حکومت دارد و بشر حق ندارد زير بار حکومت غیر خدا برود. بشر فقط باید خدا را اطاعت کند و كساني ‌كه خدا تعيين فرموده كه همانا رسول خدا و اوصیای آن حضرت‌اند و در زمان غیبت هم بر حسب متون دینی اطاعت از فقیه جامع الشرایط واجب است، این آن هندسه حکومتی است که اسلام معیّن کرده و هر چه غیر از اين باشد نامشروع است. تنها حکومت مشروع حکومتی است که تحت عنوان حکومت خدا قرار گیرد و مجري قانون خدا باشد.

البته از اول انقلاب تاكنون هیچ کس ادعا ندارد كه حتی ده درصد از دین به میدان آمده باشد، چون يا دشمنان نگذاشتند، يا دوستان نادان و بی‌خرد، افراد طمع‌كار و دنیا پرست، اختلاس‌گران و مسئولین بی‌تدبیر در طول این مدت كه نمی‌گوئیم حالا نیستند، حالا هم هستند! اينها مانع‌تراشي كرده و مي‌كنند. ولی من امروز با قطع نظر از هر آنچه که هست در این محفل که مربوط به شهدای روحانیت است عرض مي‌كنم حوزه‌های ما و مردم متوجه باشند که اندیشه حکومت اسلامی یک ریشه‌ی قرآنی مفصل دارد نه یک آیه و دو آیه.

گاهی اوقات زمزمه‌هایی شنيده مي‌شود كه البته این زمزمه‌ها از اول انقلاب بوده است، یک عده از سر لجاجت و عده‌اي هم با افكار غلط مي‌گويند اسلام كجا حکومت دارد؟ اسلام شامل يك سري دستورات عبادي و فردي است و  به مردم گفته خودتان بروید هر کسی را می‌خواهید رئیس و رهبر کنید. مگر می‌شود خالق انسان او را همین‌طور رها کند؟ شايد بیش از صد آیه در قرآن هست که از راه اجتهاد، فقاهت و با استدلال، می‌توانیم بگوئیم هندسه‌ی حکومتی اسلام را بیان می‌کنند مثل «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ»، خدا می‌فرماید هيچ رسولی را نفرستادیم مگر برای اینکه حکومت کند. لیطاعَ یعنی شخص رسول مورد اطاعت قرار بگیرد، یک وقت رسول می‌گوید خدا فرموده نماز بخوانید، يا روزه بگيريد در اين صورت اگر مردم تبعیت از كلام او کردند این می‌شود اطاعت خدا، اما ليطاع يعني اطاعت از خود رسول.

باید یاد شهدا را در حوزه‌ها گرامی بداریم نباید فقط اکتفا کنیم به برگزاري یک کنگره‌ و ذكر چند خاطره و مسئله تمام شود، در هر مدرسه و هر محفل درسی باید یادی از شهدا بشود. افتخار روحانیت در این است که از مجتهد طراز اول شهید دارد تا طلبه‌ی سال اول، از مجتهد طراز اولش در جبهه حضور يافته تا اساتید و طلابش.

خودِ من آن زمانی که به عنوان تبلیغ موفق به حضور در جبهه شدم مدتي در یکی از جبهه‌های جنوب بودم كه مرحوم والد ما و آیت الله العظمی جوادی و برخی از بزرگان آنجا آمدند. مرحوم والد نزد ما در خط مقدم آمد و یک شب آنجا ماند. در آن شب آنقدر عراق منطقه را  زير آتش گرفت که من گفتم همه‌ی ما از بین خواهیم رفت! در جبهه حضور پیدا مي‌کردند چون به اين راه معتقد بودند و در آن تردید نداشتند. چندین بار ایشان به جبهه آمد، بسياري از مواقع طلبه‌هايي را که می‌خواستند جبهه بروند بدرقه می‌کرد و در درس و سخنراني‌ها طلاب را به حضور درجبهه‌ها توصيه مي‌كرد.