علی بن موسی الرضا(ع) عالم آل محمد(علیهم صلوات الله)
۲۱ خرداد ۱۴۰۱
۱۴:۰۶
۱,۱۱۹
خلاصه خبر :
آخرین رویداد ها
بسم الله الرحمن الرحيم
ولادت با سعادت امام هشتم علی بن موسی الرضا(علیه آلاف التحیة و الثناء) را محضر مبارک امام زمان(عج) و همه مسلمانان، شیعیان و شما فضلای بزرگوار تبریک و تهنیت عرض می‌کنم.
امیدوارم خداوند ما را از برکات این میلاد موفور السرور هر چه بیشتر بهره‌مند فرماید.
بر اساس یک نقلی که در کتب اهل سنت هم آمده، از امام کاظم(علیه السلام) رؤيايي نقل شده که مي‌فرمايد «رأیت رسول الله(صلی الله علیه و آله) و أمیرالمؤمنین علی(علیه السلام) معه فقال»، پیامبر(صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین(علیه السلام) را در خواب دیدم. پیامبر خطاب فرمود: «یا موسی ابنک ینظر بنور الله عزوجل و ينطق بالحكمة يصيب ولا يخطي»، از مجموع بسياری از روایات استفاده می‌شود که خود پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نسبت به امام هشتم یک تأکید خاص و ويژه‌اي داشته‌اند و در مناسبت‌هاي مختلف هم این را مطرح می‌کردند، در این رؤیا نيز به امام کاظم(ع) می‌فرمایند فرزندت که اشاره به امام هشتم(علیه السلام) دارد با نور خداوند عزوجل نظر مي‌كند، مصداق اتم حديث «المؤمن ینظر بنور الله» ائمه اطهار(علیهم السلام) هستند که همه‌ی عالم و موجودات را با نور خدا می‌بینند.
«وینطق بالحکمة»، وقت حرف زدن بر اساس حکمت سخن مي‌گويد و حرف لغو و باطل و بي‌فايده نمی‌زند، حرف بر مبنای حکمت یعنی سخن محکم که تردید در آن وجود ندارد، «یصیب و لا یخطئ» در كلامش خطا نمی‌کند، اینها تعابیری است که در اين رؤياي امام كاظم(علیه السلام)، پیامبر(صلی الله علیه و آله) در مورد امام رضا(علیه السلام) بيان فرموده‌اند که در حقيقت بيان مقام عصمت ائمه(علیهم السلام) است كه جهل در آن راه ندارد، «يعلم و لا يجهل قد ملا علماً و حكماً»[1] مقام عصمت مختص ائمه ماست كه عالم صرف هستند، یعنی ذره‌ای جهل در وجودشان راه ندارد، وجود مباركشان آكنده از علم و حکمت و دانش است.
بیان این روایت برای این است که اولاً معرفت ما به ائمه معصومین(علیهم السلام) خصوصاً امام رضا(علیه السلام) بيشتر شود. بحمدلله ما مفتخریم كه مضجع نوراني امام هشتم(علیه السلام) در كشور ايران است و به تعبير امام خميني(رضوان الله عليه) مركز ايران مي‌باشد. لذا توجه‌مان بايد به امام هشتم(ع) بيشتر باشد.
همه شيعيان عالم نسبت به امام هشتم توجه خاصي دارند. در ايام حج يكي از خواسته‌هاي جدي شيعيان مكه و مدينه از ما اين بود كه چنانچه به حرم حضرت رضا(علیه السلام) مشرف شدید از جانب ما هم دعا و زیارت کنید، همه مسلمانان و شيعيان به امام هشتم توجه خاص دارند و باید داشته باشند.
تاریخ علمای اهل‌سنت را ببینید، در تمام قرون نه فقط در قرن‌های اخیر، از همان قرن دوم گرفته تا امروز بزرگان اهل‌سنت توجه خاصی به این قبر مطهر داشته‌اند و از راه‌های بسیار دور، پياده و با پاي برهنه به زیارت این قبر مطهر می‌آمدند. کتاب‌ها پر است از تشرف‌های بزرگان اهل‌سنت و توسل آنها به این قبر مطهر.
بعضی از تعابیر خیلی عجیب است، حاکم نیشابوری نقل می‌کند می‌گوید «سمعتُ ابالحسن محمد بن علی بن سهل الفقیه يقول» از محمد بن علی بن سهل الفقیه که از علماي شافعي مذهب قرن چهارم و از فقهای بزرگ زمان خودش بوده شنيدم كه مي‌گفت «ما عرض لی مهمٌ من امر الدین و الدنیا، فقصدت قبر الرضا(علیه السلام) لتلك الحاجة ودعوت عند القبر الّا قضيت لي تلك الحاجة» اين يك تعبیر خيلي عجیبی است كه یک عالم شافعی می‌گوید هيچ امر مهمي از امور دین و دنیا بر من عارض نشد الا اینکه رفتم در نزد این قبر مطهر زانوي ادب زدم و دعا کردم و حاجتم برآورده شد «و فرّج الله عنی ذلک المهم و قد صارت هذه العادة إلی أن أخرج إلی ذلک المشهد فی جمیع ما یعرض لی، فانه عندي مجرب»[2] در ادامه می‌گوید اكنون این مسئله به صورت يك عادت براي من درآمده که تا حاجتی پیدا می‌کنم به مشهد مشرف می‌شوم. همین حاکم نیشابوری از محمد بن علی بن سهل فقیه نقل می‌کند هر حاجتی خواستم برایم محقق شد حتی من از حضرت فرزند خواستم در حالی که سنّم بالا بود و یا مأیوس از اولاد‌دار شدن بودم اما خدا فرزندی روزی من کرد.
همواره این قبر مطهر مورد توجه تمام علما و بزرگان اهل‌سنت از شافعی، حنبلی و سایر مذاهب بوده و متوسل به حضرت می‌شدند، این حرفها که این روزها بعضی از وهابی‌ها نقل می‌کنند که زيارت یعنی چه؟ اینها قبرپرستند، از روی جهل و عناد و خبث ذاتشان است. بر پايه دشمنی‌ای است که با امیرالمؤمنین دارند و الّا ببینند منابع قرآن و روایات و هم عمل علمای اهل‌سنت را که این چنین مقید بودند.
خود حاکم نیشابوری که از معاریف درجه اول اهل‌سنت و از علمای قرن پنجم است می‌گوید: «وقد عرفنی الله من کرامات التربة خیر کرامة»، از این تربت، خداوند بهترین کرامت‌ها را به من رسانده. «منها انی کنت متقرساً لا اتحرک إلا بجهد فخرجت وزرت و انصرفت إلی نوقان بخفین من کرابیس فأصبحت من الغد بنوقان(همین محلی که حضرت مدفون هستند) و قد ذهب ذلک الوجع وانصرفت سالماً إلی نیسابور».[3] من مبتلا به خشکی مفاصل بودم و نمی‌توانستم راه بروم مگر با زحمت. به زیارت حضرت رفتم، آن درد برطرف شد و به سلامت به نیشابور برگشتم.
این مسائل اعتقاد می‌خواهد، اگر کوچک‌ترین تردیدی در ذهن کسی باشد محال است به نتیجه برسد. در آن ایامی که موفق به حضور در جبهه بودم این قضیه را در کتابی دیدم اما اکنون یادم نمی‌آید کدام کتاب بود. در جنگی یکی از سربازان امیرالمؤمنین(علیه السلام) انگشت دستش قطع شد، حضرت صدایش زدند نزدیک بیا، آن‌گاه انگشت او را به دستش چسباند و یک چیزی را زمزمه فرمودند، انگشت به حالت اولیه درآمد، آن سرباز پرسید شما چیزی خواندید؟ حضرت فرمودند: بله سوره مبارکه حمد را خواندم، سرباز گفت مگر حمد این اثر را دارد؟ تا تردید کرد انگشت او مجدداً جدا شد.
اینکه در مورد زیارت حضرت رضا(علیه السلام) آمده: «من زاره عارفاً بحقّه»، فقط نسبت به مسئله امامت نیست که ما معتقد بشویم اینها حجّت خدا هستند بلکه یکی از شئون معرفت به حق ائمه این است که ما اینها را واسطه‌ی فیض الهی ببینیم، نزدیکترین وسیله و واسطه‌ای قوی در استجابت دعا بدانیم.
حالا اگر انسان باور درست نداشته باشد، بگوید این بیماری را که هیچ دکتری شفا نداده، آیا امام رضا می‌تواند شفا بدهد؟ این تردیدها نفی معرفت به حق امام(علیه السلام) است، ما باید عارف به حق آنها باشیم، این شفا دادن و زدودن جهل‌ها که چیزی نیست. انسان می‌تواند در یک لحظه در حرم امام رضا(علیه السلام) با عنایت امام تمام قرآن را حفظ کند، آنچه که مهم است تحقق توحید در نفس انسان است و این زیارتها مقدمه‌ای برای تقویت توحید انسان است. وقتی می‌گوییم «اللهم إنی اتقرب إلیک بهم» با این زیارتها تقرب به خدا پیدا می‌کنیم، انسان در هر زیارتی باید ببیند آیا توحیدش قوی‌تر شد یا نه؟ اعتقادش به خود امام بیشتر شد یا نه؟
در زیارت وارث که در همه مشاهد شریفه خوانده می‌شود، می‌بینیم هر امامی وارث همه انبیاست، زیارت امام رضا(علیه السلام) یعنی زیارت حضرت آدم، ابراهیم، عیسی، زیارت پیامبر(صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین(علیه السلام)، معنای تعابیر زیارت وارث همین است. یعنی در همان لحظه‌ای که امام هشتم را زیارت می‌کنیم، همه‌ی انبیاء الهی و ائمه معصومین را هم زیارت می‌کنیم، انسان باید توجه داشته باشد که این یک امر خیلی معمولی و کمی نیست. علمای بزرگ ما، مرحوم والد ما رضوان الله علیه نسبت به زیارت امام هشتم(علیه السلام) عشق بسیار داشتند، عجیب بود در ایامی که حال ایشان مساعد بود و ما در خدمت ایشان به مشهد مشرف می‌شدیم در شبانه‌روز سه نوبت به حرم مشرف می‌شد و در هر نوبت زیارتشان دو ساعت طول می‌کشید، این سیره‌ی همه مراجع و بزرگان ما بوده و هست.
ما طلبه‌ها باید توجه‌مان را زیاد کنیم. نقل است مرحوم آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری هرگاه حوزه ولو دو روز تعطیل می‌شد با همین اتوبوس‌ها و هر وسیله‌ای که پیدا می‌شد با زحمت می‌رفتند زیارت کرده و برمی‌گشتند، بعضی از علما از قم به مشهد می‌روند نیم ساعت زیارت کرده و برمی‌گردند.
اینها مهم است، این فرصتها را از دست ندهیم. وقتی آن عالم بزرگ سنی می‌گوید هر امری از امور دین و دنیا بر من پیش می‌آمد خدمت حضرت رضا(علیه السلام) رفته و حاجت می‌گرفتم، ما هم باید استفاده کنیم.
مطلب دوم اظهار تنفر شدید از کسانی است که در این ایام با ساخت فیلم عنکبوت مقدس به ساحت مقدس این امام همام اهانت کردند.
انسان چه تعبیری درباره اینها کند؟ اینها حضرت را نمی‌شناسند، پشت پرده‌ی این قضایا دنبال هستند که این مقدسات را در نظر متدینین و شیعیان از بین ببرند، به خیال خام خودشان فکر می‌کنند اعتقاد به مرقدی را که هزاران سال محل اعتکاف مردم بوده، می‌توانند با یک فیلم موهن بگیرند. در بعضی از کتابهای اهل‌سنت نوشته شده در همان قرن سوم و چهارم که این تشکیلات امروزی هم نبوده، در کنار قبر هارون الرشید یک سقفی نصب شده و عده‌ای دائماً در آنجا معتکفند، آیا چنین اعتقادی را با این سابقه می‌توان از مردم گرفت؟ هرگز نمی‌شود.
سازندگان این فیلم و کسانی که برنده جایزه آن شدند افراد بدبخت و اسیر دنیا و آلوده به هوس‌های دنیا و دنیاطلبی و مادیات هستند، لذا حاضر می‌شوند خود را به هر نحوی نابود کنند، اینها بی‌خود دست و پا می‌زنند، آیا به شهادت رساندن چند طلبه عزیز ما در حرم امام رضا(علیه السلام) سبب شد مردم نگاهشان به امام رضا(علیه السلام) یا روحانیت تغییر کند؟ دنبال چه هستند؟ با این کار طلاب را در ادامه کار منسجم‌تر و قوی‌تر کردند تا وظیفه‌ی خود را در مورد امام هشتم(علیه السلام) و مکتب شیعه بهتر انجام بدهند.
امیدوارم در این روز مبارک خداوند بزرگ همه ما را از زائرین واقعی آن حضرت قرار دهد.
والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
[1] . اثبات الهداة، ج 4، ص 305.
[2]. فرائد السمطين، ج2، ص220، به نقل از تاريخ نيشابوري.
[3] . همان. ج2، ص 202.