ارزش والای شناخت دین

نکته دیگر اینکه قبل از انقلاب مفهوم دین در سطح جامعه و حتی در حوزه‌های علمیه یک مفهوم محدود و بسیط بود، دین در نماز و روزه و حج و زکات خلاصه ‌شده و بیشتر از زاویه فردی به آن نگاه می‌شد، دشمنان دین هم از این سوء استفاده می‌کردند و می‌گفتند دین یک امر فردی است، هر کسی دلش خواست دین داشته باشد و اگر نخواست نداشته باشد، به کسی هم ربط ندارد! اما امام خمینی(رضوان الله تعالی علیه) به برکت این انقلاب به ما فهماند، به حوزه‌ها تذکر داد، به مردم و دانشگاهی‌ها فهماند که مطالب و معارف اجتماعی دین به مراتب از معارف فردی بالاتر است و قابل مقایسه نیست. 

امام فرمود دین حکومت دارد، امام فرمود غیر مسلمان و کافر حق ندارد مقدّرات مسلمین را مدیریت کند، همه اینها در متن قرآن ما هم بود ولی به عنوان دین مطرح نمی‌شد. امام مسئله‌ی «الاسلام یعلو و لا یعلی علیه»، «وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ» را احیاء وفعلیت بخشید، فرمود عزت مسلمان‌ها باید حفظ شود، منابع مسلمین باید مال خودشان باشد، کفار نباید در سرنوشت مسلمین دخالت کنند، اینها به برکت دین شناسی امام بود.

متأسفانه هنوز امام برای حوزوی‌ها هم شناخته شده نیست که چطور شد امام به این مرحله رسید، به مرحله‌ای که موفق شد ابعاد جدیدی از دین را  مطرح کند. امروز از هر کسی بپرسیم که امام برای ما چه آورد؟ می‌گویند ولایت فقیه را آورد. بله امام ولایت مطلقه فقیه را مطرح کرد ولی بالاتر از این را بیان کرد. امام گفت دین دستورات اجتماعی دارد، دین به جامعه، اجتماع، حکومت و حاکم نظر دارد. 

رسیدن امام به این مرحله معلول انس با قرآن است. من این را قبلاً هم گفته‌ام امام در کتاب اسرار نماز یک جایی راجع به آیه‌ای دو سه صفحه بحث می‌کند و انصافاً در همان چند صفحه نکات خیلی جدید و بدیعی را بیان می‌کند که شما در تفاسیر پیدا نمی‌کنید، در آخرش می‌فرماید من در مورد این آیه اینقدر مطلب در ذهنم وجود دارد که اگر بنویسم یک کتاب می‌شود، این می‌شود عمر مبارک، این می‌شود انسانی که خدا به عمرش برکت داد.