یکی از نقاط افتخارآمیز نظام جمهوری اسلامی، کمیته امداد است

نکته دیگردر متون دینی ما به حفظ کرامت و شئون بندگان خدا تأکید فراوان شده . کسی که می‌خواهد صدقه‌ای بدهد مواظب باشد آنرا همراه منّت نکند، دو واژه منّ و اذی را که قرآن مطرح کرده معیارش این است که هنگام کمک رسانی، آن فرد مددجو واقعا احساس کرامت کند. در مواردی ممکن است گفته شود ما که اهانت نمی‌کنیم به آنها می گوییم بیا سهم‌ خود را بگیر و برو، معنای این حرف انجام یک کار اداری صِرف است که با موازین دینی ما سازگاری ندارد.

آنچه اسلام بر آن تاکید دارد انفاق مقرون با تکریم است. مددجو باید احساس کرامت کند، احساس کند که ما این کاررا به جهت وظیفه‌ انجام می دهیم. گاهی بعضی افراد از حرف کسی که به او کمک کرده اند ناراحت شده ومی‌گویند من حرفی ندارم که به او کمک کنم ولی او فکر می‌کند که این کار وظیفه من است، بله البته که وظیفه توست! رسیدگی به فقرا وظیفه اخلاقی و شرعی کسی است که مال و مکنت دارد. هر چند آن مددجو باید قدردان محبت افراد نیکوکار باشد ولی چون در این کار انسان با خدا معامله‌ می‌کند در آن نباید منت و اذیتی باشد، چون منت و آزار جنبه خدایی بودن و قربی بودن انفاق را از بین می‌برد.