نمي‌شود اسلام حكومت داشته باشد اما رسانه نداشته باشد

خدمت شما برادران و خواهران، سروران بزرگوار، مسئولين محترم اين دانشكده عرض سلام دارم و مناسبت امروز را كه شهادت امام سجاد زين العابدين(ع) است تسليت عرض می‌‌كنم.

فقه براي حكومت برنامه و دستور دارد، امور مربوط به حاكم و ارتباطات حاكم و مردم، گروه‌ها و احزاب، نحوه نظريه پردازي و حدود آن، تماماً در فقه ما به عنوان يك گنج مخفي بود كه روي آن كار و تلاش نشده بود ولي بحمدالله بعد از انقلاب اين پرده كنار رفت و روشن شد كه واقعاً فقه ما در ميدان حكومت داراي نظريه است و جداي از همه حكومت‌هاي رايجي كه امروز در دنيا مطرح است، فقه شيعه و فقه اهل‌بيت يك ترسيم جديدي از حكومت دارد.

به دنبال اين، ما به زواياي ديگري برخورد كرديم، در بُعد قضايي ديديم كه وقتي حكومت تشكيل مي‌شود ولو چارچوب‌هاي اصلي همان است كه در مباحث كتاب القضاء فقه مطرح است ولي بايد به بسياري از مباحث و سؤالات پرداخته شود و ادله‌اش از نو بررسي شود.

در اصول يك بحثي را آقايان دارند در بحث تمسّك به اطلاقات كه برخي مي‌گويند تمسّك به اطلاقات تا اندازه‌اي است كه مصاديقش در زمان صدور آيه يا روايت موجود و مطرح بوده، مثلاً وقتي مي‌گويند «أحل الله البيع» آن مصاديق بيعي را شامل مي‌شود كه در آن زمان بين مردم شايع و رايج بوده، حالا اگر در زمان ما يك مصداق جديدي پيدا كرد، بعضي از فقها مي‌گويند معلوم نيست كه اين اطلاق شاملش بشود!

يكي از زواياي فكري امام(رضوان الله عليه) همين بحث هست كه ايشان روي جامعيّتي كه براي دين و پاسخگويي فقه نسبت به همه‌ي زمان‌ها قائل بود، مي‌فرمود: هر لفظي و هر اطلاقي، هر مصداق جديدي ولو تا روز قيامت هم پيدا كند در دايره‌ي آن لفظ داخل است، تا حالا اگر مي‌گفتيم كه «من سنّ سنةً سيئة فعليه ورز من عمل بها» سنت سيئه‌ را مي‌گفتيم يك آدمي بيايد يك سنت بدي را پايه‌گذاري كند، عمر آمد نماز طراويح را پايه‌گذاري كرد و اميرالمؤمنين هم فرمود اين بدعت و سنت سئه است! اين عمل روز قيامت هر وِزري داشته باشد بر او هم هست.

حالا اگر بگوئيم اين شامل رسانه هم مي‌شود، فقط بحث در اشخاص نيست، اگر يك فيلمي نشان داده شود و با اين فيلم يك فرهنگ باطلي در جامعه تزريق شود، تا موقعي كه اين فرهنگ در جامعه باشد آن كسي كه فيلمنامه‌نويس بوده، آن كسي كه كارگردان بوده، آن كسي كه بازيگر بوده، آن كسي كه تصويربردار بوده، آن كسي كه صوت را درست مي‌كرده، تمام اينها دخيل هستند، ديگر بحث شخص نيست، مدير اول،‌ مدير دوم، تمام اينها در يك مجموعه مي‌آيند؛ يعني مي‌خواهم اين را عرض كنم كه فقيه آشناي به زمان، در دوران معاصر، يكي از مصاديق اطلاقات ادله را رسانه مي‌داند.

شما ببينيد اگر شخصي به ديگري تهمت زده، چقدر اسلام برخورد كرده؟ حالا اگر رسانه تهمت بزند، قطعاً برخورد اسلام بايد شديدتر باشد، قطعاً بايد آثار بدتري بر او مترتب باشد، هر مقدار دايره‌ي اين رسانه وسيع‌تر باشد برخورد شديدتر مي‌شود، حالا اگر خداي نكرده در رسانه چنين چيزي واقع شود، شخصي به ديگري تهمت بزند حتي اگر شخص سوم نشنود، اين آدم را از عدالت مي‌اندازد، اين گناه كبيره است و آثار ديگري كه دارد.

و صلي الله علي محمد و آله الطاهرين