بیانات آیت الله فاضل لنکرانی(دامت برکاته) در دیدار با اعضای شورای شهر ساری 94/8/18
۱۸ آبان ۱۳۹۴
۱۸:۳۹
۱,۸۳۱
خلاصه خبر :
آخرین رویداد ها
-
در نظام اسلامی کسانی که مودت و تبعیت عملی از اهل بیت(ع) ندارند صلاحیت تصدی امور را ندارند / مودّت فی القربی معیار قبولی اعمال است
-
عزاداری و نماز جماعت ظهر عاشورا در حسینیه دفتر مرحوم حضرت آیت الله فاضل لنکرانی(ره)
-
عزاداری شهادت امام حسین(ع) در دفتر آیت‌الله فاضل لنکرانی در لندن
-
حقیقت اشک بر امام حسین(ع) / مقایسه زیارت و عزاداری [کلیپ تصویری]
-
کسانی که دین لقلقه لسان آنهاست، از ریاکاران جامعه هستند / کسانی که عزاداری‌ها را بی‌پایه می‌دانند مورد عذاب خداوند هستند
-
حضور آیت الله فاضل لنکرانی در انتخابات ریاست جمهوری
بسم الله الرحمن الرحیم
از اینکه موفق به زیارت شما شدیم خوشحال هستم. امیدوارم سفرتان به قم دستآوردهای خیلی خوبی داشته باشد و با دست پر از سوغات معنوي و علمي قم إن شاء الله به ساری برگردید.الحمدلله خودتان واقفید که انسان باید به چه چیزهایی توجه داشته باشد، نسبت به مسئولیت شورای شهر، چند نکته‌ای را که در ذهنم هست عرض می‌کنم.
اولاً واقعاً باید قصد اوّلی و اصلی خدمت به مردم باشد یعنی به نظر من شورای شهر یک بخشی از مجموعه‌ی دولت نیست، یک اداره دولتی نیست که حقوقی می‌گیرند تا کاری کنند. بلکه یک مجموعه‌ی منتخب از ناحيه مردم برای خدمت به خودِ مردم هستند، یعنی تقریباً یک نهاد خالص مردمی، بالأخره این هویّت شورای شهر است.
وقتی این چنین است باید ارتباطش با مردم خیلی خوب و شفاف باشد و در رأس همه امور دغدغه‌ی حل مشکلات مردم را داشته باشد و تلاش کنند تا یک سنگی از جلوی پای مردم بردارند، یک کمکی به مردم کنند و یک کار مشکلی را آسان کنند، این کار خیلی ارزش دارد. اولاً ارزش معنوی‌اش بسیار فراوان است.
بر اساس آيات و روایات، اصلاً نمی‌توانیم در مستحبات، معادل خدمت به مردم مستحب دیگری را مطرح کنیم. اینکه انسان گرهی را از یک شخص يا یک گروه باز کند و دستگیری از گرفتاري کند ثوابش در روایات ما از صدها رکعت نماز و صدها روز روزه مستحبي بالاتر است.
بزرگان ما که تمام متن دین در دستشان بوده همين را گفته‌اند که ما مستحبي بالاتر از خدمت به مردم و رفع حوائج آنان نداریم. این در درجه‌ی اول قرار دارد و بسيار باارزش است.
در درجه‌ی دوم اعتمادی است که مردم به شما پیدا می‌کنند، مردم اگر ببينند اعضای شورای شهر دغدغه و همّ و غمّ آنها را دارد، اعتمادشان بیشتر می‌شود اما از آن طرف گاهی اوقات شهرداری یا مراکز دیگر استناد به بعضی از مصوبات شورای شهر مي‌کنند که مثلاً تصويب کرده این پول را از مردم بگیرید، يا مردم باید این کار را بکنند، در نتيجه مردم احساس می‌کنند شورایی که درست کرده‌اند برای آنها مشکلات ایجاد می‌کنند از اين رو به شکل طبيعي کم‌کم بین مردم و شورای شهر فاصله می‌افتد.
من در بعضی از شهرها خبر دارم به جای اینکه شورای شهر مشکل مردم را حل کند دائماً مشکل درست می‌کند و به خیال واهی خودشان کلان فکر کرده و برای آینده فکر می‌کنند.
از اينجا وارد نکته‌ی سوم مي‌شوم که ما باید برای وضع موجود مردم و حل مشکلات موجود کار کنیم، نه اينکه بخواهيم یک قانونی درست کنیم که سی سال دیگر برای نسل بعد به درد بخورد. اول بايد این نسل موجود را حفظ کنید. البته بنده مخالف آینده‌نگری مسئولین نيستم، ولی نه به بهای اینکه نسل فعلی در یک تلاطم و مشکلات عجیبی قرار بگیرند براي آنکه نسل آينده مثلاً این خیابان به دردشان بخورد! باید جمع بین هردو باشد، هم آینده‌نگری باشد و هم بالفعل این افرادی که هستند صدمه و ضربه نخورند، واقعاً باید خیلی مراقبت کرد.
مردم ما که بحمدالله در همه‌ی صحنه‌ها حضور داشته و امتحان خود را داده‌اند و پای اسلام و انقلاب ایستاده‌اند. مسئول موفق کسی است که بتواند دل این مردم را به دست بیاورد، مشکلات این مردم را حل کند تا مردم هر چه بیشتر در آرامش قرار بگیرند.
نکته‌ی دیگر اینکه برخی اصلاً دنبال این هستند که بین مردم ایجاد اضطراب و ناامنی کنند اعم از اقتصادی و غیر اقتصادی. یک مسئولی که در جایی قرار می‌گیرد خصوصاً شورای شهر به منزله‌ی یک نقطه‌ی امید مردم است برای اینکه امور شهرشان در یک سطح خیلی خوبی انجام شود، لذا برادران عزيز باید به فکر این جهت هم باشند که مراقب آرامش مردم باشند.
علی أیِّ حال ما دعا می‌کنیم خداوند این مسئولیتی را که عهده‌دار هستيد یک برگی از دفتر اعمال خوب‌تان قرار بدهد که در قیامت إن شاء الله ببینید خدمت به مردم چقدر اثر دارد.
من این خاطره را عرض کنم جدّ ما در مقبره‌ی شیخان دفن است و از مجتهدین و علمای بزرگ و هم‌بحث با امام خميني(ره) بوده و بعد از فوت آقای بروجردی یک جمعی از مردم لنکران و قفقاز به ایشان رجوع کردند و مرجع تقلید آنها بودند. ایشان که از دنیا رفت بعد از نُه سال در اوايل انقلاب در سال 1359 یک شهیدی را آوردند پای قبر ایشان دفن کنند، این قضیه را پدر و برادران آن شهید برای مرحوم آقا نقل کرده و گفتند، وقتی این قبر را حفر می‌کردیم قسمتي از قبر ايشان فرو ريخت و بین لحد و زمین پاي ايشان بدون کفن پیدا شد. کف پاها به قدری سرخ و سفید بود مثل کسی که تازه از حمام بیرون آمده! ما روی قبر نام صاحب قبر را خواندیم دیدیم پدر شماست و تاریخ فوت را خواندیم دیدیم سال 1350 است و نُه سال از فوت ایشان گذشته بود.
مرحوم پدرم می‌فرمود من فکر کردم چه چیز سبب شده که این جنازه بعد از نُه سال تازه بماند و معلوم است تا قیامت این جنازه تازه خواهد ماند. فرمودند در روایات داریم اگر کسی مرتب غسل جمعه کند، اگر کسی مرتب نماز شب بخواند، بدنش در قبر نمي‌پوسد.
پدر ما اینها را داشت ولی نه به آن مرتبی که همیشه باشد، فرمود من خودم هر چه فکر کردم به این نتیجه رسیدم که ایشان از طلاب و بیچاره‌ها و مستضعفین بسيار دستگيري می‌کرد. در زمان حیات آقای بروجردی ایشان خیلی مورد اعتماد بوده، لذا براي هر کسی پیش آقای بروجردی وساطت مي‌کرد، ایشان هم قبول کرده و هیچ موردی را رد نمی‌کرد. به وسیله‌ی ایشان افراد زیادی احیا شدند خداوند هم جزایش را این قرار داد که جنازه‌اش محترم باشد و از بین نرود.
بنابراين خدمت به مردم خیلی اثر دارد این را از نعمت‌های خدا بدانید که در اين زمان خداوند شما را واسطه در انجام امور مردم قرار داده است.
این توفیق خیلی بزرگی است که بايد قدر آن‌را بدانید، اصلاً مقایسه‌ی با سایر شغل‌های دولتی نکنید، هر روز که کارتان تمام می‌شود در محاسبات آن روزتان این باشد که امروز گره چند نفر را باز کردم، امروز مثلاً درد چند نفر را شنیدم، توانستم کاری برای کسی بکنم یا نه؟ این خودش خیلی مهم است و اگر این باشد خداوند إن شاء الله توفیقاتش را بیشتر می‌کند.
والسلام عليکم و رحمة الله و برکاته