بیانات استاد معظم در اهميت و جايگاه علم فقه و اصول

انسان هر چه بيشتر در فقه و اصول تلاش کند، اثر بيشتري دارد. رهبري معظم انقلاب(دام ظله العالي) فتواي شريف‌شان را در بحث «حِرمان زوجه از عقار» در باب ارث داده بودند؛ به مجلس هم ابلاغ شده بود، مجلس هم قانونگذاري کرد و شوراي نگهبان هم تأييد کرد و در مرحله‌ي اجرا آمد و الآن هم اجرا مي‌شود. نظر ايشان برخلاف نظر مشهور فقها شده است. 

بعدا بعضي از دوستان درخواست کردند در يک ماه رمضان اين بحث را مطرح کنيم، که با عنايت خدا اين بحث را در يک ماه رمضان مفصل مطرح کردم، که هم فارسي و هم عربي چاپ شد به نام «نخبة الانظار في حرمان الزوجة من العقار و بررسی آخرین آراء و نظريه‌ها پیرامون ارث زوجه از زمین».

اين خاطره را عرض کنم که يک شبي در همان ماه رمضان که مشغول نوشتن «نخبة الانظار» بودم يک وسوسه‌اي بر من غلبه پيدا کرد که چه داعي بر نوشتن اين مطالب است؟ من که اينقدر بايد بنويسم و از طرف ديگر قيامت بايد براي کلمه کلمه آن جواب بدهم.

من قبلاً زياد مطلب نوشته بودم و هيچ وقت اين وسوسه عارضم نشده بود، اما آن شب اين وسوسه عارض شد و نوشتن را کنار گذاشتم. - اين را عرض مي‌کنم تا ببينيد چقدر دنبال کردن يک حکم شرعي مهم است. اينها براي اين نيست که ما قدرت فکر و قدرت علمي‌ خودمان را نشان بدهيم، که اگر اين باشد واقعاً بيچارگي است، بلکه مي‌خواهيم به حکم خدا برسيم- در این قضيه دو اتفاق افتاد.

يکي اينکه؛ همان شب من مرحوم والد(رضوان الله عليه) را خواب ديدم و ايشان فرمودند محمدجواد جزوه‌ي ارث‌ات را به من بده. 

به ايشان عرض کردم که پيش من نيست و ناقص است. مجددا فرمودند جزوه را به من بده. بار سوم با تندي بيشتري فرمودند اين جزوه را به من بده. 

از خواب که بيدار شدم فهميدم که بايد حتماً نوشتن اين کتاب را دنبال کنم.

بحمدالله آن را نوشتم و چاپ هم شد، سه نسخه از آن را براي مراجع نجف فرستادم، يک وقتي هم که خدمت آيت الله العظمي سيستاني(دام ظله) رسيدم، ايشان فرمودند آن را از اول تا آخر خواندم و خيلي هم دعا کردم.

قضيه دوم اينکه؛ در شب همان روز که این کتاب در نجف اشرف به دست آقایان رسید يک خواب عجيبي ديدم. خواب ديدم آيت الله بهجت و دو نفر ديگر از طرف اميرالمؤمنين(عليه السلام) به ديدن من آمدند وآقاي بهجت روبرو نشسته بود و دو نفر ديگر را  نشناختم.
آقاي بهجت فرمودند ما شنيديم شما جزوه‌ي فقهي داريد آمديم آن را ببينيم. واقعاً به قدري در همان عالم رؤيا تعجب کردم. اول به ايشان عرض کردم که جزوه اينجا نيست تا نشان شما بدهم. بعد بلند شدم براي پذيرايي از کمدی که کنارم بود چیزی بیاروم؛ ديدم سه نسخه از جزوه آنجاست. خدمت ايشان دادم وقتي ايشان جزوه را باز کرد، - در عالم رؤيا ايشان بين 60 تا 70 سالش بود، يعني محاسنش کاملا سفيد نشده بود- ديدم عکس خود ايشان در کتاب من خورده، منتهي عکس روزهاي آخر ايشان بود. من در عالم خواب گفتم چه کسي اين عکس را در کتاب من گذاشته است؟ ولي ايشان دائماً ان جزوه را ورق زد و دعا کرد.

این قضیه را گفتم تا بدانیم فقه و اصول اينقدر مهم است. حالا ما يک طلبه‌ي ناچيزِ ناچيز، يک حکم را خواستيم بررسي کنيم ببينيد برای تشویق چطور عنايت اميرالمؤمنين(ع) انجام مي‌شود.

مي‌خواهم بگويم هيچ وقت وسوسه نشويد، اين وساوس سراغ‌تان نيايد، ما مي‌خواهيم شما در مراحل اجتهادي قوي شويد و إلا عبور کردن از بحث براي من خيلي راحت است، که نظرم را راجع به کلام آخوند بگويم و سراغ بحثهاي ديگر برويم. ولي با اين بحث‌ها و دقت نظرهاست که پخته مي‌شويد و این براي مراحل اجتهادي‌تان خوب است.