عشق به امام حسين(عليهالسلام) انسان را نجات می‌دهد
۱۶ مهر ۱۳۹۵
۱۸:۲۷
۴,۵۴۹
خلاصه خبر :
آخرین رویداد ها
«اهميت برگزاري و شرکت در مجالس عزاداري اباعبدالله الحسين(عليهالسلام)»
بسم الله الرّحمن الرّحیم الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین
و لعنة الله أعدائهم أجمعیمن الآن إلی قیام یوم الدّین
قال الله تبارک و تعالی: «وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَى اللهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّني مِنَ الْمُسْلِمين»(فصلت:33).
و لعنة الله أعدائهم أجمعیمن الآن إلی قیام یوم الدّین
قال الله تبارک و تعالی: «وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَى اللهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّني مِنَ الْمُسْلِمين»(فصلت:33).
یکی از منت‌های بزرگ خدا که حتّی با منت اصل رسالت خدا برابری می‌کند قضیه‌ی عاشورا و کربلا است. من گاهی فکر می‌کنم اگر بحث ظلم و ظالم و یزید و ابن زیاد و ... نبود، آیا براي تقريب به خدا بهتر از خیمه‌ی امام حسین(عليهالسلام) جای دیگری می‌توانستیم جمع شویم؟ البته خدا برای تقرب به خود نماز، روزه، حج، جهاد و... قرار داده ولی این روایت که مي‌فرمايد «احبّ الله من احبّ حسینا»(کامل الزيارات:52)، به این معناست که اگر کسی مي‌خواهد محبوب خدا شود بايد حسيني شود و درِ خانه‌ی امام حسین برود، زیر خیمه‌ی امام حسین(ع) قرار گيرد.
خدا چه عنایاتی به امام حسین و حادثه‌ی عاشورا نموده است؟ اصلاً همانطوری که ماه رمضان به یک نحوی انسان را تصفیه می‌کند، من معتقدم محرم و صفر و این عزاداری‌ها هم یک تصفیه برای ماست.
در طول سال هر کسي مشغول خود و کسب مال دنیا و مقام است اما وقتی به محرم می‌رسد خیلی از این چیزها را تصفیه می‌کند، واقعاً محرم را باید از این دريچه نگاه کنیم.
شما ببینید افرادي از قدیم مخصوصاً در زمان طاغوت مي‌گفتند که یک عده‌ای از اعراب در هزار و اندی سال پیش کشته شدند به ما چه ارتباط دارد که براي آنها عزاداری کنیم؟ اولاً نمی‌فهمند که ما در واقع خودمان را رشد می‌دهیم، اين عزاداری مثل عزاداري براي کسی که از دنیا رفته و آدم در غم فوت او گریه مي‌کند نیست، فوق اینهاست. ما در اين عزاداري اصلاح و تصفیه می‌کنیم.
متأسفانه ما غالباً از این جهت نهضت عاشورا غافل هستيم، گریه می‌کنیم، اما فقط به فکر ثواب و شفاعتش هستیم. همه اینها سر جای خودش. من معتقدم اگر با معرفت به مجلس یا هر چه که مربوط به امام حسین بشود وارد شويم، مسجد و حسينيه و ایستگاه صلواتی باشد، چای درست کردن باشد، نصب یک پرچم باشد، دستگاه امام حسین(ع) چنان است که انسان هر چه بیشتر به آن وارد شود می‌بیند به یک معدن عظیم‌تر و یک خزانه بزرگتری می‌رسد. علم، عزت، قدرت، عاقبت‌بخیری، مال، سلامتی و خلاصه دنیا و آخرت اینجاست، اگر بخواهيم این را در یک تعبیر ذکر کنيم دنیا و آخرت در همین خیمه‌ی امام حسین(عليهالسلام) خلاصه می‌شود.
متأسفانه ما محدود فکر می‌کنیم، مي‌گويند به جای صرف پول در اين مراسم بیايید جهیزیه بدهید، این اصلاً قابل مقایسه نیست. گاهی اوقات یک قطره اشک برای امام حسین(ع) از صدقه‌ای که به اندازه‌ی کوه ابو قبیس باشد بیشتر ارزش دارد، ولی چه اشکی؟ با چه معرفتی و با چه دیدی؟ در زمان ائمه(ع) هم یک عده‌ای به ائمه عرض می‌کردند ما می‌خواهیم حج مستحبی برویم، افرادي می‌گویند به جای حج مستحبی به فقرا صدقه بدهید، حضرت فرمودند این کار را نکنید، چون اینها نمی‌فهمند حج یک آثاری براي انسان دارد که آن صدقات ندارد هرکدام سر جای خودش، آدم باید صدقه‌اش را بدهد و حج هم برود. لذا در راویات آمده اگر می‌توانید هرسال حج مستحبی بروید و صدقه هم بدهید.
این روایاتی که مربوط به آثار اشک بر امام حسین هست که خدا گناهان را محو می‌کند، و درجات را بالا مي‌برد به چه معناست؟ اگر ثواب خیلی از اين صدقات را جمع کنید به اندازه یک قطره اشک برای امام حسین نمی‌شود، درجه می‌دهد، حسنه می‌دهد، محو سیئه می‌کند، لذا باید از این زاويه به مجالس عزاداري نگاه کنيم و تقاضا مي‌کنم به اين بُعد از حادثه کربلا و عاشورا که فصلي براي تصفيه و تقرب به خداست توجه نماييد.
آنها که دنبال این هستند خدا دوستشان داشته باشد ببینند چطور می‌توانند خود را به امام حسین نزدیک کنند، هر مقدار به امام حسین نزدیک شوند به خدا نزدیک‌تر مي‌شوند و خدا دوستشان مي‌دارد، رمز محبت خدا این است، لذا کسی که حب امام حسین را نداشته باشد امکان ندارد محبوب خدا واقع شود، هر چند شبانه روز نماز بخواند، روزه بگیرد، حج برود و صدقه بدهد.
هر سال ما باید از اين فرصت استفاده کنيم و درجات خود را بالا ببریم. هميشه گفته‌ايم در اين برنامه اصلا تکرار وجود ندارد. اينکه بگوييم پارسال ده شب مراسم بوده و امسال هم ده شب؟ ما غافل هستيم از اينکه در اين امر تکرار نيست، هر لحظه‌اش يک رتبه براي عزادار است، هر لحظه‌اش يک ولادت و يک تحول براي انسان است. آنها که اهلش هستند مي‌گويند در هر لحظه دريچه‌اي از معرفت بر قلبشان گشوده مي‌شود.
کل الخیر فی باب الحسین؛ تمام خیر و خوبیها در خانه امام حسین(ع) است. کل الخیر؛ یعنی علم، عزت، قدرت، عظمت، عاقبت‌بخیری و همه چیز. اگر خیر اولادتان را می‌خواهید باید دستشان را بگیرید و به خیمه امام حسین بياوريد. من به سهم خود از زحمات تمام کساني که در برپايي خيمه عزاي حسيني تلاش مي‌کنند تشکر می‌کنم.
اما در مورد آيه‌اي که ابتداء سخن قرائت کردم، وقتی امام حسین از مدینه به مکه آمده بود، حاکم مکه نامه‌ای به حضرت نوشت که برای چه بين مسلمین تفرقه ايجاد کرده و با یزید بیعت نمی‌کنی؟ بیا من به تو امان می‌دهم و در شام نزد یزید وساطتت را می‌کنم تا مسئله تمام شود.
حضرت در دو خط با ذکر همین آیه جوابش را نوشتند «وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَى اللهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّني مِنَ الْمُسْلِمين»، تو می‌گويی من اختلاف انگیزی می‌کنم؟ من مردم را دعوت به خدا می‌کنم، حرف از این بالاتر است؟ قرآن می‌گوید «وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَى اللهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّني مِنَ الْمُسْلِمين»، طبق این آیه و طبق بیان خود امام حسین(ع)، حضرت همه جهان را تا روز قیامت به‌سوي خدا دعوت می‌کند، این عزاداری‌ها پاسخ به این دعوت است یعنی ما با حضور در اين مراسم و خدمت به عزاداران پاسخ به نداي حضرت داده و می‌خواهیم رنگ خدایی پیدا کنیم، لذا اين مسئله خيلي مهم است.
بنابراين هر چه ایستگاه‌هاي صلواتی و مجالس عزاداری بیشتر باشد بهتر است، هر کاری در این رابطه کنیم کم است، بايد به اين نکته که امسال یکی از مراجع بزرگ فرمودند توجه کنيم این تعبیر که گفته شود در عزاداری‌ها افراط مي‌شود، ضرر جاني نبايد به خود وارد کنند، دلیل بر این است که گوينده آن ارزش عزاداري و عظمت امام حسین(عليهالسلام) را نشناخته است. هر چه بر سر و سینه بزنیم و هرچه فداکاری کنیم برای امام حسین، باز کم است. اينکه بزرگان دين فرموده‌اند قمه نزنید، چون الآن قمه زدن وهن برای اسلام شده، ولی اگر این قضایا نبود و اینکه یک عده‌ای همین‌ها را علیه اسلام و شیعه تبلیغ کنند نبود برای امام حسین هر کاری کنیم کم است.
اينکه سینه‌زن سینه‌اش کبود شده، این براي او توفیق است. فکر می‌کنید اینها جایی ثبت نمی‌شود؟ بايد برای امام حسین هر کاری می‌توانیم انجام دهيم، اين توفيق بسيار بزرگي است، نگوييم بس است. البته ملاک‌ها هم باید سر جای خودش باشد.
اگر کسی در روایات مربوط به امام حسین(عليهالسلام) دقت کند، به اعتقاد بنده بدون اراده‌ی امام حسین(ع) احدی در این مجموعه حضور نمي‌يابد. ما معتقدیم که ائمه ما محبّین و مبغضین خود را چه در زمانی که زنده بودند و چه بعد از شهادتشان می‌شناسند و توفيق عزاداران به عنایت و اراده‌ی خود آنها است. لذا قدر اینکه ما در این مجموعه قرار داریم و هر کسی به یک نحوی عزاداری می‌کند را بدانيم و هر سال بهتر از سال گذشته، نگذاریم مجموعه‌مان گرفتار تشتت و اختلاف گردد.
خود امام حسین(عليهالسلام) هم به این راضی نیست، اگر منِ طلبه می‌خواهم برای امام حسین حرف بزنم دنبال این نباشم که به خودم دعوت کنم، و برای خودم از این نمد کلاهی درست کنم، فقط برای خدا و امام حسین باشد و ان شاء الله خودشان کمک می‌کنند.
مجموعه شما و ديگر هيئات با سابقه از افتخارات قم هستند و اين در تاریخ قم باید ثبت شود. علاوه بر اینکه در ملکوت ثبت می‌شود اینجا هم باید ثبت شود تا نسل‌هاي آينده ببینند گذشتگان‌شان برای امام حسین(عليهالسلام) چه می‌کردند.
امروز راه نجات از این مشکلاتی که دامن‌گیر همه شده، این فساد عمومی که در هر خانه‌ای رخنه کرده، این است که جوانها را پای خیمه امام حسین(ع) بیاورید و به آنها بگويیم در خلوت خود فکر کنيد که آيا به این عکس، این فیلم و این ارتباط با نامحرم، امام حسین راضی هست یا نه؟
عشق به امام حسين(عليهالسلام) انسان را نجات می‌دهد و هر کسی در این راه قرار گيرد امام حسین دستگیر و کشتی نجات اوست. عنايت حضرت نه فقط در آخرت که ما امید به شفاعت ايشان در قیامت داريم، ولی «إِنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ... مِصْبَاحُ هُدًى وَ سَفِينَةُ نَجَاةٍ»(عيون أخبار الرضا(ع)1: 60)، کشتی نجات در همین دنیاست، باید بفهمیم راهش چیست و چطور مي‌توان از این کشتی نجات برای نجات خود و جوانها و جامعه‌مان استفاده کنيم؟
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته