حضرت علی(عليه‌‌السلام)؛ معيار ايمان و حقيقت قرآن

روایتی درباره امیرالمؤمنین نقل شده که اگر بتوانیم مقداري از این روایت را تحلیل کرده و معنایش را درست بفهمیم، به بسياري از مطالب در مورد حضرت دست مي‌يابيم.

اگر در اين شب قدر خدای تبارک و تعالی بخشی از رزق ما را معرفت امیرالمؤمنین قرار بدهد خدا می‌داند با دنیا و آسمان‌ها و زمین برابری نمی‌کند. به خدا عرض کنيم شب قدر است و من به درگاهت آمده‌ام تو دعوت کردی، تو دست مرا گرفتی آوردی، پس معرفت خودت، معرفت رسول خودت و معرفت امیرالمؤمنین و اولاد علی را به من عنایت کن، باید اين بزرگ‌ترین خواسته ما در امشب باشد.

همه مشکلات ما در اثر نشناختن خداست، همه مشکلات ما در اثر نشناختن رسول خدا و امیرالمؤمنین و اولیاء الهی است. وقتی اینها را بشناسیم راه هدايت به سوي ما گشوده می‌شود و انسان آنچنان با سرعت حرکت می‌کند که قابل توصیف نیست.

اگر اين روایات بخواهد تک‌تک معنا شود به حقيقتش دست نمي‌يابيم اما وقتي مجموعاً در کنار هم درنظر گرفته شوند به کنه مطلب مي‌رسيم.

با توجّه به اين روايات که يک روايت مي‌گويد «عِنْوَانُ صَحِيفَةِ الْمُؤْمِنِ حُبُّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ»، ديگري می‌گوید «لا یحبّک إلا مؤمنٌ و لا یبغضک إلا منافقٌ» يا «وَلَوْ لا اَنْتَ يا عَلِيُّ لَمْ يُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدي»، يا این روایت که می‌گوید مَثَل تو مِثْل سوره توحید است و مرتبه کامل ايمان با اعتقاد زباني و قلبي و عملي به علي بن ابيطالب(عليه السلام) به‌دست مي‌آيد، رابطه ايمان با حبّ به آن حضرت مشخص مي‌شود.

چقدر این معنا عجیب است که می‌گوید اي انسان اصل ایمان تو با علی رقم می‌خورد!

متأسفانه معنای اين روايت را وهابی‌ها نمي‌فهمند لذا به شیعه تهمت شرک می‌زنند، معنای روایات این نیست که ما علی را می‌‌پرستیم، بلکه به این معناست که پرستش واقعی خداوند بدون ایمان به علی، بدون اعتقاد به علی امکان ندارد، این هم یک شعار و يک امر احساسي و عاطفی نيست که خدا بخواهد در درون ما قرار بدهد و بگوید بشر من دلم می‌خواهد تو علی را قبول داشته باشی تا من هم تو را قبول داشته باشم. خير، این یک حقیقت است.

علی مظهر توحيد و مظهر ایمان به خداست، با علي انسان به خدا مي‌رسد اگر کسي این مظهر را قبول نداشته باشد چطور می‌تواند خدا را قبول داشته باشد. به‌هر‌حال ما بايد دنبال فهم اين مطلب باشيم که چرا خدا معیار ایمان را علی قرار داده است؟ چرا روز قیامت علی قسیم الجنة و النار است؟

عنوان دیگر در روایات که آن هم بسیار عجیب است اینست که «عَلِیٌّ مَعَ القُرآن وَ القُرآنُ مَعَ عَلِیٍّ»، و این امر اختصاص به أمیرالمؤمنین ندارد و ائمه طاهرين را هم دربر مي‌گيرد.

وقتی قضیه غدیر خم واقع شد، اولی و دومی با بخٍ بخٍ گفتن به امیرالمؤمنین تبریک گفتند اما دلشان آرام نگرفت. از پیامبر سؤال کردند این ولایتی که شما می‌فرمائید اختصاص به علی دارد یا دیگران هم از آن برخوردارند؟ پیغمبر فرمود این ولایتی که از طرف خدا به شما ابلاغ کردم برای علی و بعد از او حسن و بعد حسین، و بعد از او نُه فرزند از فرزندان حسین است.

اينکه پیغمبر مي‌‌فرمايد عنوان نامه عمل مؤمن در روز قیامت حبّ علی بن ابیطالب است، براي اين است که علي(عليه‌‌السلام) حقیقت قرآن است و از قرآن جدايي ناپذير؛ «عَلِيٌّ مَعَ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ مَعَ عَلِي». ایمان به او ایمان به قرآن است، ایمان به قرآن، ایمان به علی بن ابیطالب است، پس ايمان کسی که اینها را از هم جدا کند ایمان درستی نیست.