Həzrət İmam Muhəmməd Təqi əleyhissəlamın təvəllüdü

Bismilləhir-Rahmənir-Rahim

Həzrət İmam Muhəmməd Təqi əleyhissəlamın təvəllüdü

Hicri-qəməri 1446-cı il rəcəb ayının 10-u, miladi 2025-ci il yanvarın 10-u imamət və vilayət səmasının doqquzuncu parlaq günəşi, “Babul-həvaic” həzrət imam Muhəmməd Təqi əleyhissəlamın mübarək təvəllüd günüdür. Bu əziz və bərəkətli gün münasibətilə ilk növbədə ağamız həzrət imam Sahib-Zamana (Allah onun zühurunu tezləşdirsin) və Əhli-Beyt əleyhimussəlama, daha sonra dünya müsəlmanlarına və xüsusən xalqımızın mömin bacı-qardaşlarına təbrik və gözünüz aydın olsun deyirik!

 Doqquzuncu Məsum imamın adı Muhəmməd, künyəsi Əbu Cəfər, ləqəbi Təqi və Cavad olmuşdur.

Məşhur nəzərə əsasən, hicrətin 195-ci ilində Mədinə şəhərində dünyaya gəlmişdir. Bir çox mənbələrdə o Həzrətin doğum gününü mübarək Ramazan ayında qeyd ediblər, lakin mərhum Şeyx Tusi Misbahul-Mutəhəccid kitabında onun viladətini rəcəb ayının 10-da qeydə almışdır.

Əziz atası həzrət imam Rza əleyhissəlam və hörmətli anası Səbikəye Nubiyə olmuşdur.

Həzrət Cavad əleyhissəlam təqribən səkkiz yaşında həzrət imam Rza əleyhissəlamın şəhadətindən (hicri 203-cü il) sonra imamət məqamına çatmışdır. Təqribən 17 il imamət dövrü olmuşdur.

İmam Rza əleyhissəlamın ailəsində, eləcə də şiələr arasında imam Cavad (əleyhissəlam) xeyir-bərəkətli uşaq adlanmışdır. Bu barədə Əbu Yəhya Sənani deyir: “Bir gün İmam Rza əleyhissəlamın yanında idim. Bu vaxt, Həzrətin azyaşlı uşağı Cavad (əleyhissəlam) bizim yanımıza gəldi. İmam Rza (əleyhissəlam) buyurdu ki, şiələrimiz üçün ondan xeyir-bərəkətli bir uşaq dünyaya gəlməmişdir.”

İmam Muhəmməd Təqi əleyhissəlamın imaət dövrü zamanın iki Abbasi xəlifəsinin, Məmun və Mu`təsimin hökmranlıq dövrü ilə müsadifdir.

Həzrət 25 yaşında ikən hicri qəməri 220-ci ildə Mu`təsimin göstərişi ilə zəhərlə şəhadətə yetmişdir. Həzrət imam Cavad əleyhissəlam Əhli-Beyt (əleyhimussəlam) imamlarının arasında ən cavan yaşında şəhid olan Məsum imamdır.

مَن تَکَفَّلَ بِأیتامِ آل محمد المُنقطعین عَن أمامِهِم المَتّحَیرین فی جَهلهم، الاسراء فی أیدی شیاطینهم و فی أیدی النَّواصب منِ أعدائِنا فَاستَنقَذَهم منهم و أخرَجَهُم من حیرَتِهِمَ وَ قَهَرَ الشَّیاطین بِردِّ وَساوِسِهِم و قَهَرَ النّاصِبینَ بِحُجَج ربَّهم و دلیل أئمَّتِهِم لَیُفَضِّلون عندالله تعالی عَلَی العِباد