سؤالی در رابطه با سند دعای تحویل سال نو(يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ...)
۲۹ اسفند ۱۳۹۰
۲۱:۴۳
۷,۹۱۳
خلاصه خبر :
آیا در این مورد میتوان از بحث معروف «تسامح در ادلهی سنن» استفاده نمود؟
آخرین رویداد ها
-
دروس استاد معظم حضرت آيت الله فاضل لنکرانی در سال تحصيلی 1404-1403
-
شهادت جانسوز ثامن الحجج؛ حضرت علی بن موسی الرضا(ع) تسلیت و تعزیت باد
-
شهادت رسول خدا(ص) و سبط اکبرش امام حسن مجتبی(ع) تسلیت و تعزیت باد
-
برگزاری مجلس عزاداری امام حسن مجتبی(ع) در مرکز فقهی ائمه اطهار(ع)
-
در نظام اسلامی کسانی که مودت و تبعیت عملی از اهل بیت(ع) ندارند صلاحیت تصدی امور را ندارند / مودّت فی القربی معیار قبولی اعمال است
-
عزاداری و نماز جماعت ظهر عاشورا در حسینیه دفتر مرحوم حضرت آیت الله فاضل لنکرانی(ره)
حضرت مستطاب آیت الله حاج شیخ محمد جواد فاضل لنکرانی (دامت برکاته)
با عرض سلام و تبریک سال جدید
سوال : آیا دعای مشهوری که در اوایل تحویل سال خوانده می شود (يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ يَا مُدَبِّرَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ يَا مُحَوِّل َ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَى أَحْسَنِ الْحَال) از نظر سندی اعتبار دارد یا خیر؟
آیا در این مورد میتوان از بحث معروف تسامح در ادلهی سنن استفاده نمود؟ أعزکم الله انشاالله.
-----------------------------------------------------------------------
جواب : بسم الله الرحمن الرحیمبا سلام و تبریک سال جدید خدمت جنابعالی و همهی مومنین أیدهم الله تعالی
در جواب سوال فوق آنچه به نظر میرسد آن است که از جهت صناعت علم حدیث و درایه، برای این دعا مستندی در کتب روایی و یا ادعیه ذکر نشده است.
مرحوم حاج شیخ عباس قمی(قدس سره) در کتاب مفاتیح الجنان آن را ذکر نکرده و همینطور سید ابن طاووس در اقبال و شیخ طوسی در مصباح المتهجد به آن اشاره ای ننمودهاند و فقط مرحوم مجلسی در زاد المعاد آورده است که در کتب غیر مشهوره این دعا را برای تحویل سال ذکر نمودهاند و ظاهر آن است که در همان کتب هم به معصوم(علیهالسلام) نسبت داده نشده است.
در هر صورت نميتوان آن را معتبر دانست و نیز نميتوان به معصومین نسبت داد.
اما اساساً در دعا نیازی نیست که از معصوم(علیهالسلام) وارد شود و لو اينکه دعاهای وارده از اهلبیت عصمت و طهارت ویژگیهای خاص و مضامین بسیار بلندی دارد. چنانچه مضامین دعا مطابق با سایر منابع حدیثی و روایی باشد و یا لااقل مخالف نباشد، ميتوان از آن استفاده نمود و به عبارت دیگر این تعابیر از مصادیق آیهی شریفه «أدعونی أستجب لکم» ميباشد و دلیل خاصی بر اینکه مصادیق این آيه شریفه باید از ناحیه وحی و یا معصومین باشد؛ نداریم و هر تعبیر و الفاظی که عنوان دعا داشته باشد کفایت ميکند.
طبیعی است الفاظ دعا باید مطابق با شرایط زمان و خصوصیات مکان و انسانها باشد که در این تعابیر وجود دارد.
بنابراین مومنین مناسب است از این دعا استفاده نمایند و مانند گذشتگان بر خواندن آن استمرار داشته باشند.
اما مسئله تسامح در ادله سنن؛ اولا نیازی به استناد به این قاعده نیست. ثانیا مورد قاعده جایی است که ثواب خاصی بر عمل خاصی به یکی از معصومین(علیهمالسلام) نسبت داده شود و موضوع خاصی را دارای ثواب خاصی بداند. که این دو خصوصیت هیچکدام در این دعا نیست.
إن شاء الله موفق و مؤید باشید.
محمد جواد فاضل لنکراني