آيا دختر بنده كه 11 سال بيشتر ندارد و جثه كوچكي نيز دارد، روزه براي ايشان واجب است يا خير؟

شخصي يک واحد آپارتمان متعلق به خود را که يکسال اجاره بوده، به موجب مبايعه نامه مورخ 18 /8 /1390 به فردي واگذار نموده. خريدار هم با علم و آگاهي کامل به موضوع، مبادرت به انعقاد قرارداد مي‌نمايد. خريدار متعهد مي‌شود در مورخه 12 /9 /1390 همزمان با تحويل آپارتمان، مبلغ 130 ميليون تومان به فروشنده(مالک) پرداخت نمايد، ليکن خريدار پس از چندين روز تعلل و تأخير، قادر به پرداخت کامل وجه نمي‌باشد. با عدم ايفاي تعهد از سوي خريدار، در مقابل، امکان ايفاي تعهد براي فروشنده نيز فراهم نمي‌گردد، مقرر مي‌شود در تاريخ معين، در دفترخانه با پرداخت کامل وجه، مراحل قانوني آن اجرا شود. لذا فروشنده با تمام مدارک قانوني در دفترخانه حاضر و اعلام آمادگي جهت اجراي مفاد مبايعه نامه را مي‌کند، اما خريدار به جهت عدم تمکن مالي و عدم تهيه وجه کامل حضور پيدا نمي‌کند. در مبايعه نامه مقرر مي‌گردد که در صورت عدم ايفاي تعهدات از سوي هر کدام از متقابلين، طرف خاطي به إزاي هر روز تأخير در انجام تعهد، روزانه مبلغ يکصد و پنجاه هزار تومان به طرف مقابل بپردازد. سؤال: آيا مطالبه وجه التزام از سوي خريدار، شرعا جايز است يا خير؟ چنانچه فروشنده مدعي مطالبه وجه التزام باشد، حکم شرعي آن چيست؟

ازدواج افراد مبتلا به ویروس HIV (همان بیماری ایدز) با افراد سالم جامعه که فاقد این بیماری و ویروس هستند، چه حکمی دارد و آیا فرد مبتلا مجاز است اشخاص سالم را در معرض خطر قرار دهد یا نه؟ حکم آن چگونه است؟

در مجموعه آثار شهيد مطهّري(ج2، ص519) نوشته است که ممكن است فرزندانى در زمان حيات پدر و مادر، خدایی ناخواسته ‏آنها را ناراضى كرده باشند، ولى بعد از درگذشت آنها طورى عمل كنند كه رضايت آنها را به دست آورند، همچنانكه عكس آن نيز ممكن است. البتّه اين مطلبي بديهي و منطقي است. امّا سؤال من اين است که چگونه مي‌‌شود که شخصي موقع حيات والدينش، پدر و مادر از او راضي باشند، ولي بعد از وفات آنها طوري شود که ديگر از او راضي نباشند؟ به طور کلّي، آيا دستوراتي که پدر و مادر در زندگي به ما مي‌‌دهند را بايد بعد از وفاتشان هم عمل کنيم؟ مثلاً اگر دوست ندارند که ما روزه مستحبي بگيريم، و ما هم به همين سبب در طول حياتشان به روزه واجب اکتفا کنيم(و چون نهي از مستحب، مصداق امر به شرک که در قرآن آمده نيست، بايد از والدين اطاعت کرد و مستحب را ترک کرد)، آيا بعد از وفاتشان هم بايد همانگونه عمل کنيم؟ آيا اينکه از آنها بپرسيم که اين دستورات براي بعد از وفات هم هست يا نه، براي روشن شدن تکليف، فکر خوبي است؟ و آيا اين قضيه باعث نوعي اسارت و عدم آزادي فرزند نمي‌‌شود؟ مثلاً ممکن است والدينش بخواهند که در سن و شرايط خاصي ازدواج کند، در حالي که او مايل نباشد و احساس آمادگي نکند، يا فرزند بخواهد در شهري زندگي کند(که زندگي در آنجا خلاف شرع نيست، بلکه مباح است) ولي والدين بگويند نه؛ و اگر بنا باشد بعد از وفات والدين همچنان بر رأي آنان عمل کند، آيا اين نوعي ظلم و بي انصافي نيست؟ و بعد چگونه مي‌‌توان توقّع داشت که انسان جوابگوي اعمال خود باشد؟ در حالي که برخي امور را(با اين که خلاف شرع نيست ولي) خلاف نظر و سليقه و علاقه خود انجام داده، فقط براي اين که مطابق دستور والدين باشد؟

با توجه به اين که حضرتعالي يک استاد گرانقدر حوزه علميه هستيد، مي‌خواستم بدانم كه انسان چگونه مي‌تواند به كمالات معنوی دست یابد؟

اکنون در بیشتر اوقات، صحن مسجدالحرام شلوغ است و ازدحام زیادی وجود دارد تا آنجا که پیش بینی می‌شود با این کثرت جمعیت، طواف حج تمتع و طواف نساء در صحن مسجد حتی بسیار دورتر از پشت مقام ابراهیم بسهولت امکان پذیر نباشد. در عین حال در طبقه‌‌ی اول مسجدالحرام که به نیم طبقه شهرت یافته است (همانجا که ویلچری‌ها طواف می‌کنند) انجام طواف بدون ازدحام و مشقت امکان پذیر می‌باشد. حال سؤال این است که آیا هنگام ازدحام شدید، طواف در صحن مسجدالحرام واجب است ولو با مشقت و خوف از حرکت‌های غیر اختیاری، یا آنکه می‌توان در نیم طبقه بدون مشقت و بدون نگرانی از بهم خوردن طواف بدین امر مبادرت نمود؟ در فرض سؤال اگر کسی بیماری اش یا سابقه‌ی عمل جراحی سنگینی که در گذشته داشته بحدی نیست که بخواهد با ویلچر طواف کند، اما از طواف در صحن نگرانی شدید دارد، آیا می‌تواند در نیم طبقه طواف نماید و خود را در ازدحام صحن قرار ندهد؟