1ـ فوايد امام غايب(ع) منحصر به امور ظاهري و منافعي که مربوط به رفع مشکلات شيعيان و حفظ دين در دوران ظهور مي‌باشد، نيست؛ بلکه در زمان غيبت نيز بسياري از مشکلات را برطرف مي‌کند و فوايد باطني کثيري نيز بر امام غايب مترتب است که به مراتب، عظيم‌تر از فوايد ظاهري است.

بلکه بعضي از اين منافع، عمومي است، يعني مسلمان و کافر، شيعه و سني از آن بهره‌مند مي‌شوند. همانطور که منافع آفتاب از پشت ابر نيز براي عموم است و منفعت مي‌رساند و برخي از اين منافع اختصاص به شيعيان دارد.

به بعضي از منافع زمان غيبت امام(ع) توجه کنيد:

پيامبر خدا(ص) در روايت شريفي فرمود: «أهل بيتي أمان لأهل الأرض فإذا ذهب أهل بيتي ذهب أهل الأرض» و امام زمان(ع) قطعاً يکي از اهل بيت پيامبر(ص) است.

هم‌چنين رسول الله(صلّي الله عليه وآله) فرمود: «لا يزال هذا الدين قائما إلى اثنى عشر أميرا من قريش فإذا مضوا ساخت الأرض بأهلها».

امام(ع) فرمود: قال الإمام اميرالمؤمنين(ع): «اللَّهُمَّ بَلَى لَا تَخْلُو الْأَرْضُ مِنْ قَائِمٍ لِلَّهِ بِحُجَّةٍ».

از خود امام زمان(عج) نيز نقل شده که فرمود: «و اني لأمان لأهل الأرض کما أن النجوم أمان لأهل السّماء».

حال دفع بلا، اختصاص و بستگي به زمان حضور ندارد، چون دفع بلا چه امام، حاضر باشد يا غائب، انجام مي‌شود چون او وجود دارد. پس اين حرف که امام غائب چه فايده‌‌ای دارد، بي‌اساس است.

وجود امام معصوم در ميان جامعه بشري از جهات گوناگون موجب آرامش و امنيت براي ساکنان زمين است:

دو: احساس آرامش در سايه امام: وجود امام، نقطه اتکايي است براي بندگان خدا که در هنگام مواجهه با حوادث هولناک، به وي پناه برند و به عنوان پناهگاهي چاره‌ساز و آرام‌بخش از وجود امام منتفع گردند و به تلاش و کوشش خويش در راستاي نيل به اهداف الهي و اسلامي ادامه دهند.

ايمان و اعتقاد به امام غايب(ع) سبب اميدواري مسلمانان نسبت به آينده بر مهر و صفاي خويش در عصر ظهور امامشان مي‌گردد. اين اميدواري از بزرگ‌ترين اسباب موفقيت و پيشرفت است. جامعه شيعي، طبق اعتقاد خويش به وجود امام شاهد و زنده، همواره انتظار بازگشت آن سفر کرده را که صد قافله دل همره اوست مي‌کشد. هر چند او را در ميان خود نمي‌بيند، اما خود را تنها و جدا از او نمي‌داند.

و چون، اما غايب(ع) همواره مراقب حال و وضع شيعيان‌اند و همين مسئله باعث مي‌گردد که پيروانشان به اميد لطف و عنايت حضرتش، براي رسيدن به يک وضع مطلوب جهاني تلاش کرده و در انتظار آن منتظر به سر برند. چنان که خود فرموده‌اند.

از ديدگاه شيعه، پيامبر(ص) و ائمه واسطه در فيض الهي هستند يعني هر فيض و کمالي که به مخلوقات مي‌رسد از مجرايي است و وسيله لازم دارد بر حسب روايات و اخبار، وسيله رسيدن به فيض و کمالات وجود افراد مؤمن و کامل در بين مردم است که دچار لغزش و گناه نمي‌شوند و منشأ خير و برکت و موجب نزول باران و جلب منافع و دفع بسياري از بلاها از جامعه هستند. و کامل‌ترين انسان‌ها از نظر ايمان و ارتباط سالم با خدا، پيامبر(ص) و ائمه(ع) هستند و لذا در فقراتي از زيارت جامعه کبيره آمده است: «بِكُمْ فَتَحَ اللهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ وَ بِكُمْ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ، وَ بِكُمْ يُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِهِ وَ بِكُمْ يُنَفِّسُ الْهَمَّ وَ يَكْشِفُ الضُّرَّ...».

در روايتي از امام صادق(ع) چنين تعبير شده که: «و بنا ينزل الغيث و ينشر الرحمة و يخرج برکات الارض».

از امام صادق(ع) و آن حضرت از پدر بزرگوارش امام باقر(ع) و آن حضرت از امام زين العابدين(ع) نقل مي‌کند که حضرتش فرمودند: ما اهل بيت پيامبر(ص) پيشوايان امت اسلام، حجت‌هاي خدا بر جهانيان، آقاي اهل ايمان، پيشواي روسفيدان و سرپرست مؤمنانيم. ما امان براي اهل زمين هستيم، همچنان که ستارگان امان براي اهل آسمانند. ما کساني هستيم که خدا به واسطه ما آسمان را بر فراز زمين نگه داشت و اهل زمين را از هلاکت نجات بخشيده است. به واسطه ما باران مي‌بارد و رحمت خدا منتشر مي‌شود و زمين برکاتش را بيرون مي‌آورد و اگر نبود در هر عصر و زماني امامي از ما اهل بيت در زمين، زمين و اهلش را فرو مي‌برد و هلاک مي‌کرد. سپس فرمودند: از هنگام خلقت آدم تا قيامت، زمين از حجت خدا خالي نبوده و نخواهد بود؛ خواه حجتش در ميان مردم آشکار و معروف باشد يا غايب و ناپيدا. خدا در زمين عبادت نمي‌گرديد.

بنابراين؛ واسطه بودن ائمه در فيض رساني خداوند، منحصر به زمان حضور نيست و اين واسطه‌گري با غيبت قطع نمي‌شود؛ چون وقتي امام در زمين وجود دارد، اين واسطه‌گري انجام مي‌شود، نهايت اين که او را مردم با چشم نمي‌بينند که ديدن انسان‌ها تأثيري در اين کار ندارد.

امام غايب(ع) همواره مراقب حال و وضع شيعيان‌اند و براي نجات شيعيان از بلاها دعا مي‌کند و به واسطه امام، بلاها از شيعيان دفع مي‌شود.

در توقيعي که از ناحيه مقدّسه حضرت حجت براي شيخ مفيد(ره) صادر گشته، آمده است: «ما در رسيدگي و سرپرستي شما کوتاهي و اهمال نکرده و ياد شما را از خاطر نبرده‌ايم که اگر جز اين بود، دشواري‌ها و مصيبت‌ها بر شما فرو مي‌آمد و دشمنان، شما را ريشه‌کن مي‌نمودند.

يک. عاقبت و سلامتي از همه خطرات دينيّه و دنيويّه؛

دو. حاصل شدن سلامتي و نجات يافتن از بلايا و گرفتاري‌هاي بسيار سخت و مشکلات عظيم در امر دين و دنيا.

با گذشت زمان و اعمال سليقه‌ها و افکار شخصي به مسائل مذهبي و گرايش‌هاي مختلف به سوي برنامه‌هاي ظاهر فريب مکتب‌هاي انحرافي، و سوء استفاده مفسده جويان و قدرت پرستان از آئين اللهي، پاره‌اي از قوانين الهي دستخوش تغييرات زيانبخش مي‌گردد. جلوگيري از اين کار جز با امام معصوم ممکن نيست و حاضر نبودن امام به معناي عدم تصرف او در امور نيست؛ بلکه امام(ع) با اين که غائب است اما در امور تصرف مي‌کند.

چنانچه در بيان نکات آن را بيان داشتيم، پس اگر انحرافي در دين ايجاد شود امام مي‌تواند مستقيماً يا غير مستقيم دخالت کند و جلو انحراف را بگيرد، پس يکي از فوايد امام جلوگيري از انحراف در راه راست است که انجام هم شده است.

2ـ اينکه امام زمان(عج) چند سال حکومت مي‌کند روشن نيست ولي در نهايت امام به شهادت مي‌رسد ليکن زمين از حجت خالي نمي‌ماند و يکي از اعتقادات مسلم شيعه مسئله رجعت است و بعد از ظهور حضرت مهدي(عج) تمام ائمه معصومين(عليهم السلام) به دنيا برمي‌گردند و تمام ائمه به ترتيب و نوبت بعد از امام زمان(عج) حکومت مي‌کنند.

همچنين عده‌‌ي زيادي از مؤمنين خاص به دنيا برمي‌گردند، و نيز عدّه‌اي خاص از کفار براي پس دادن انتقام در همين دنيا احضار مي‌گردند. در اين زمينه اخبار فراواني وارد شده است که مرحوم مجلسي(ره) روايات مربوط به رجعت را در جلد 53 بحار الانوار آورده است. مراجعه فرماييد.

3ـ اينکه ياران امام 313 نفر هستند، منظور ياران اولي امام زمان(ع) هستند که با خود امام زمان(ع) زندگي مي‌کنند و بعد از ظهور ياران ديگر به امام مي‌پيوندند و امام با لشکر زياد از ياران مؤمنش با امکانات و اسلحه روز با دشمنان مقابله مي‌کند و جنگ‌هاي بسيار شديد بين لشکريان امام زمان(ع) و دشمنان رخ مي‌دهد و در نتيجه امام بر دشمنان غلبه مي‌کند.