تذکري که در آستانه ماه مبارک رمضان به خودم و به آقايان عرض مي‌کنم اين‌که بايد هميشه در اين فکر بود که اين ماه رمضان، آخرين ماه رمضان عمر ماست. اگر انسان اين فکر را نداشته باشد نمي‌تواند مراحل را طي کند. بايد هميشه دعايمان اين باشد که اين ماه رمضان، آخرين ماه رمضان ما نباشد. اما اگر بناء گذاشتيم که اين‌گونه است و اين آخرين باري است که خداوند ما را به عنوان ميهمان دعوت کرده است و ديگر راهي براي نجات از رذايل نفساني و مشکلات اجتماعي و مالي و غيره وجود ندارد و همه‌ي راه‌‌ها بسته است و تنها راه نجات ماه رمضان و شب قدر است، اگر اين را باور داشته باشيم،آن گاه با لذت خاصي وارد سفره‌ي الهي می شويم و با لذت خاصی روزه خواهيم گرفت .
اگر کسي با حلول ماه مبارک احساس کسالت کند، اين خيلي مشکل دارد .آن که مشکل ندارد، به استقبال ماه رمضان مي‌رود و از آمدن ماه رمضان خوشحال مي‌شود. اگر ما هم چنين نشاط عميق دروني نداريم، بايد آن را ايجاد کنيم. توجه کنيد خداوند هميشه نسبت به بندگان خود عنايت دارد اما در ماه رمضان عنايت خاص دارد گرچه من بر اين عقيده‌ام که خداوند هميشه به بندگانش عنايت خاص دارد، اگر چه بشر با اين غفلت‌ها گناهان و بي‌خبر‌ي‌ها، قابليت اين عنايت را ندارد در ماه رمضان خداوند مي‌فرمايد: من درها را باز مي‌کنم. اين‌که در اين ماه در‌هاي جهنم بسته مي‌شود و همه درهاي بهشت باز مي‌شود، يعني خداوند همه آن عنايتي که متصور است به بشر عنايت مي‌کند لکن ما بي‌خبريم و بيچاره‌ايم! مي‌گويد اگر خودت اصرار نداشته باشي و براي خودت ملکه نشده باشد، راه‌هاي تقرب به او باز است و در هر راه يک باب بي‌نهايت است. بايد توجه کنيم بايد هميشه در حال تدبر و تفکر باشيم. حالت سکوت را براي خود ايجاد کنيم که اين سکوت دريچه‌ايي به سوي ديدن حقايق است.
آن‌که يک ساعت درباره‌ي امور دنيوي سخن مي‌گويد، قابليت ندارد چشم و دل او به حقايق باز شود. بياييم نفسمان و خودمان را قدري به رياضت بيندازيم! خيلي از اين حرف‌هاي بيهوده را نگوييم اين‌که زيد ديروز کجا بود و امروز کجا رفت و امثال آن چه فايده‌ايي دارد؟! ذهن و نفس خود را محل کرامت‌هاي انساني کنيم! اخلاق پسنديده باعث نجات در دنيا و آخرت خواهد شد؛ لذا بايد از خدا استمداد کنيم. بتوانيم در اين ماه با قرآن بيشتر آشنا شويم حقيقت ماه رمضان،حقيقت قرآن است بايد طوري باشد که پس از اين ماه، آدمي يک طهارت و پاکي در خود احساس کند که همه‌ي وجودش را احاطه نموده است. پيش از ماه رمضان به غيبت و تمسخر و غيره علاقه داشتم و پس از اين ماه ديگر ميلي بدان‌ها ندارم. پس از ماه رمضان به ضعف خود پي ببرد و يقينش بيشتر شود. يقين کند که خداوند قادر مطلق است و همه چيز به دست او و در اختيار اوست او قادر مطلق و من ضعيف مطلق هستم به اين‌ها يقين پيدا کند ان شاء الله.

ما طلبه‌ها باید قبل از تعطیلات برنامه تعطیلاتمان را تنظیم کنیم، یا تبلیغ می‌خواهیم برویم یا نوشته‌جات گذشته را تکمیل کنیم، یا مرور کنیم و یا  مطالعات  خاصی انجام دهیم. در زندگی علمی یک انسان چه طلبه و چه غیر طلبه، باید برنامه داشته باشد که این  مدت تعطیلی نوشتنی‌ها را انجام بدهیم، مطالعات را  انجام بدهیم، باید برنامه‌ بریزیم، ممکن است آدم موفق  به انجام همه‌ی برنامه‌اش نباشد اما  اصل بودن برنامه لازم است.

 آقایانی هم  که برای تبلیغ تشریف می‌برید توجه دارید که شرایط یک شرایط بسیار حساسی است و طوری است که اگر  قدیم می‌گفتیم دشمن پشت خاکریزهای ما آمده الآن طوری شده که دشمن در خانه‌های ماست، یعنی خطر از نظر مسائل دینی خانواده‌ها را کاملاً  تهدید می‌کند  و باید بیشتر فعالیت کنیم، البته نظام اسلامی، حکومت اسلامی یک وظایفی دارند که انشاء الله در جای خودش انجام می‌دهند ولو اینکه برخی از مسئولین کمال تقصیر را دارند، غایت تقصیر  را دارند و انسان تعجّب می‌کند که اینها روز قیامت جواب خدا را چه خواهند داد؟ حالا اگر کسی بگوید من امکانات تبلیغی نداشتم، تریبون نداشتم، بودجه نداشتم، بالأخره خودش یک عذر است اما نهادهایی که امروز در این مملکت میلیاردها در اختیارشان بوده، می‌گوئیم در این یک  سال شما چه  قدمی برای دین  برداشتید؟ الآن شخص معیّنی را نمی‌خواهم عرض کنم، هر نهادی که این بودجه‌های کلان فرهنگی  و اجتماعی و دینی در اختیارشان بوده، برای اسلام چه کردید؟ برای حفظ جامعه از فساد چه کردید؟  تمام دولت‌های کفر بیشترین برنامه‌ریزی‌هایشان برای ترویج کفر است، مگر غیر از این است؟ ما بیائیم یک محاسبه‌ای کنیم ببینیم دولت‌های کفر بودجه‌‌هایی که برای ترویج فساد  قرار می‌دهند بیشتر است یا بودجه‌هایی که برای ترویج کفر و  مذاهب باطله دارند بیشتر است؟ به نظر می‌رسد برای ترویج مذاهب باطله خیلی بیشتر خرج می‌کنند، مسیحیّت را چقدر ترویج می‌کنند، بهائیت و  وهابیت را چقدر ترویج می‌کنند.

من یک چیزی راجع به وهابیت عرض کنم: امروز وهابیّت عقاید و مسلک‌شان  همانطوری نیست که 20 سال پیش در این حوزه علمیه ما به عنوان آئین وهابیت نوشته شد  (که البته در آن زمان بسیار خدمت بزرگی بود). حالا اینها دارند کاملاً در عقاید و افکارشان با حفظ همان افکار باطله‌شان کار می کنند. مثلاً اینها تا حالا می‌گفتند عقل کنار برود! حنبلی‌ها جمود عجیبی دارند نسبت به کنار گذاشتن عقل، دیدند در دنیای امروز اینطوری نمی‌توانند پیش بیایند، آمدند برای اعتبار عقل با یک شیوه‌ی دیگر و حفظ این هدفشان، کتاب‌ها نوشتند و تحقیقات کردند، در سایت‌هایشان می‌نویسند اینها که راجع به وهابیت این را می‌گویند دروغ است، اینها دارند کار می‌کنند ولی ما  واقعاً کار نمی‌کنیم، نوع حوزه‌ها  و روحانیّت آن مقداری که باید کار نمی‌کند، از دولت و مسئولین، خیلی بیشتر از اینها انتظار است.

به هر حال آن مقداری که در توانمان است، برای منبر واقعاً مطالعه کنیم، بی مطالعه بالای منبر نرویم، یا یک  ربع  مانده  به منبر  یک حدیث را پیدا کنیم و همان را معنا کنیم برای اینکه منبر پر شده  باشد، ببینیم مردم چه نیاز دارند و چه سؤالاتی دارند؟ به نظر من شب اول که می‌خواهید منبر بروید اعلام کنید جوان‌ها هر سوالی دارند بنویسند و به شما بدهند، هر شب چند تا از این سوالات را روی منبر جواب بدهید، این هم جذابیت پیدا می‌کند و هم خودتان بیشتر مطالعه می‌کنید. امیدوارم که انشاء الله از این دهه آخر  صفر  به احسن وجه استفاده کنید.
 

معلوم مي شود که در حقيقت گوشت، تذکيه و عدم تذکيه اثر مي گذارد، ما نمي فهميم که اين اثرش چيست ؟ مي گويند بين اينکه گوسفند را بسم الله بخواني يا نخواني، و روبه قبله باشد يا نباشد، گوشتش که همان گوشت است چه فرقي مي کند ؟ ما نمي فهميم فرقش چيست . مي گويند بين عقد نکاح و زنا از جهت واقعي که فرقي نمي کند . اموري هست که براي ما مستور است. ارتباطي که مرد و زن به صورت غير شرعي پيدا مي کنند، در روايات داريم که آثار وضعي و عقوبت اخروي و دنيوي بر آن مترتب است. اينها مجرد يک اعتبار نيست، بلکه تاثيري دارد که ما نمي فهميم. گاهي در خواندن يک آيه شفا وجود دارد. گاهي روشنفکرها مسخره مي کنند و مي گويند براي دندان درد اين آيه و دعا را بخوان. بله اين عقل ناچيز من و شما است که نمي فهمد اين ارتباط چگونه است . همين گوشت ميته، در آتش که مي افتد اگر مذکي باشد جمع ميشود و اگر ميته باشد منبسط مي شود .مرحوم  شيخ و ابن حمزه و ابن سعيد در کتاب الجامع لشرايع مانند هم فتوا داده اند.

فردا شهادت امام باقر (عليه السلام) است و به مناسبت شهادت امام باقر(عليه السلام) این روایت را بخوانم برای اینکه خیلی به درد ما طلبه‌ها می‌خورد و برای ما لازم است. حضرت می‌فرمایند:

 «أَدْنَى الشِّرْكِ أَنْ يَبْتَدِعَ الرَّجُلُ رَأْياً- فَيُحِبَّ عَلَيْهِ وَ يُبْغِضَ»؛ کمترین مرتبه‌ی شرک این است که یک انسانی یک رأی ابداع کند و به دنبال این باشد که دیگران نسبت به رأی این حبّ یا بغض پیدا کنند. حالا این «فیحب علیه أو یبغض» شاید قرینه شود که کسی یک بدعتی بگذارد، می‌فرماید این پايينترين مرتبه‌ی شرک است، یک چیزی که در دین و اسلام نیست، انسان بگوید رأی من این است و دنبال شهرت طلبی باشد، - البته ساحت مقدس مجتهدان ما و مراجع ما الحمدلله دور از این قضیه است ولی- یک طلبه‌ی نادان و ضعیف العلم و ضعیف التقوایی، یک کسی که چند روز درس خوانده و چند تا کتاب هم نوشته، امروز بگويد من فتوا می‌دهم به اینکه چیزی به نام حجاب در قرآن نداریم.

واقعاً انسان تعجب می‌کند و خدا نکند آدم یک چنین سوء عاقبتی را پیدا کند که انسان ده ها سال در این حوزه‌ها باشد و کارش به جایی برسد که بگوید در قرآن دلیلی برای اینکه زن باید موی سر خودش و گردن خودش را بپوشاند نداریم آنچه داریم اینست که از سینه به پائین را باید بپوشاند تا زانوها، که واقعاً باید انا لله و إنا إلیه راجعون خواند برای یک چنین بی‌سوادی و دور بودن از حقیقت فقه و قرآن، ولی ریشه‌ی اینها چیست؟

ریشه‌ی اینها این است که انسان می‌خواهد مشهور شود، اینکه انسان یک رأی پیدا کند تا طرفدار پیدا کند، یک فتوا بدهد تا عده‌ای به دنبالش بیفتد، یک روز بگوید حجاب نداریم، یک روز بگوید موسیقی در اسلام حرام نیست، یک روز بگوید حکم ارتداد قتل نیست، هر روزی یک حرف عجیب و غریبی انسان بزند تا بخواهد مشهور شود و شهرت پیدا کند.

امام باقر(عليه السلام) می‌فرماید أدنی مرتبه‌ی شرک این است یعنی فکر نکنیم یک فتوایی دادیم و بعد هم می‌گوئیم «للمجتهد أجران، للمصیبة أجران و للمخطئه أجرٌ واحد» و این هم قاعده‌ای است که مال اهل سنت است و در اصول فقه شیعه ما چنین چیزی نیست، اگر یک مجتهدی درست در استنباطش دقت نکند و خطا برود و من غیر علمٍ فتوا بدهد اینجا در روایات داریم «لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفُتْيَاهُ.»، این حرف ها کشک است که در فقه اهل سنت زدند و ریشه هم ندارد؛ للمصیبة أجران و للمخطئة أجرٌ واحد این حرف درستی نیست. البته ممکن است انسان در اجتهادش خطا بکند ولی مخطئی که از روی هوا و هوس خطا کند مخطئی که بدون تأمل خطا کند.

در همین روایت است که امام باقر(عليه السلام) می‌فرماید «من أفتی الناس بغیر علمٍ لعنته ملائکة الرحمة و ملائکة العذاب»، اگر کسی فتوای به غیر علم بدهد ملائکه‌ی رحمت و ملائکه‌ی عذاب او را لعنت می‌کنند «و لحقه وزر من عمل بفتیا»؛ وزر کسانی که عمل به فتوای او کردند، تمام وزر و وبال هایش بر گردن این است از آن زمانی که تو گفتی حجاب در قرآن نیامده هر دختری، هر زنی به استناد این فتوا حجاب را رعایت نکند بر ذمه‌ی این آدم است و این آدم باید در قیامت پاسخ بدهد، اینها چیزهای مهمی است مسئله‌ی خیلی مهمی است، خیلی مراقب باشیم.

واقعاً در بحث و درسمان، فتوا دادنمان عجله نکنیم، اگر یک چیزی از ما سؤال کردند بلد نبودیم بگوئیم حالا یک چیزی علی القاعده بگوئیم تا بعد ببینیم چه می‌شود، این دستوری است که امام باقر(عليه السلام) فرمودند.



منبع : وسائل الشیعه،‌ ج 16، ص 270

ایام محرم فرا می‌رسد و انشاء الله آقایان به تبلیغ موفق هستند. من عرضم اینست که در محرم سعی کنید علاوه بر اینکه تبلیغ و بیان احکام و معارف و حادثه‌ی کربلا و درسهای عاشورا و ... داریم، خودمان را بیشتر به حادثه‌ی کربلا نزدیک کنیم تا برای خودمان واقعه‌ی کربلا حقیقتش مشهودتر شود. این خیلی مطلب مهمی است.

امام (قدس سره) یک عاشورایی واقعی بود که این انقلاب را ایجاد کرد، یعنی به حدّی بود که فرمود در مقابل تمام تهدیدها و ارعاب‌ها می‌ایستند و از احدی نمی‌ترسند. خیلی محکم بود. چطور شد امام اینطور شد؟ چون خودش را به این واقعه بیشتر نزدیک کرده بود؛ خودش را طوری تربیت کرده بود که واقعاً اگر در سال واقعه‌ی حادثه‌ی عاشورا بود جزء یکی از اصحاب ابی عبدالله الحسین(عليه السلام) بود. ما همیشه می‌گوئیم «یا لیتنی کنت معکم» ولی اینها لفظ است، واقعاً اگر آن زمان بودیم کدام را انتخاب می‌کردیم؟ ما جزء کوفی‌ها می‌شدیم یا جزء اصحاب ابی عبدالله(عليه السلام) ؟ این را بیشتر برای تربیت خودمان کار کنید که اگر در خودمان این تحول ایجاد شود آثار خیلی خوبی دارد إن شاء الله. جلسه بعد إن شاء الله یکشنبه 16 محرم برگزار می گردد.