لواط از زشت‌ترين گناهان است و مورد مذمت تمام عقلاء عالم است و اگر کسي مرتکب لواط شود، اسلام شديدترين مجازات را براي آن‌ها در نظر گرفته است.
اين روايات نيز شدت حرمت گناه لواط را بيان مي کنند، که عمل لواط نزديک به کفر است.
ليکن معناي روايات اين نيست که اگر کسي لواط کند يا لواط بدهد، اصل طينتش با طينت أهل بيت فرق مي‌کند، بلکه اين نوع گناهان در اثر گرفتار شدن به دام نفس اماره و غلبه نفس اماره بر عقل و خرد است و اگر کسي مرتکب لواط شود و توبه کند، خداوند توبه‌اش را قبول مي‌کند و مي‌تواند از پيروان راستين اهل بيت(عليهم السلام) شود.
سوالی در مورد گناه شنيع لواط
۲۳ تیر ۱۳۹۸ ساعت ۱۹:۵۴
دو روايت براي شما از کتاب «ثواب الاعمال و عقاب الاعمال» نقل مي‌کنم؛ سؤالم در رابطه‌ي با اين روايات است. 1ـ «وقال عليه السلام قال اميرالمؤمنين اللواط ما دون الدبر فهو لواط؛ والدبر هو الکفر». 2ـ «حدثني محمد بن الحسن رضي الله عنه عن محمد بن الحسن الصفار عن محمد بن الحسين بن ابي الخطاب عن علي بن اسباط عن بعض اصحابه عن ابي عبدالله عليه السلام قال ان الله عزوجلّ لم يبتل شيعتنا بأربع أن يسألوا الناس في أکفهم و أن يؤتوا في أنفسهم و أن يبتليهم بولايه سوء ولا يولد لهم أزرق أخضر». سؤالم اين است با توجه به اين دو روايت، آيا کساني که مورد لواط واقع مي‌شوند، نشان‌دهنده‌ي اين است که آن‌ها از «أزل» طينت ولايي نداشته‌اند و از اضافه‌ي گل أهل بيت(عليهم السلام) نبوده‌اند؟
پاسخ :
کلمات کلیدی :
۱,۷۵۰