از روایات استفاده می شود که روح انسان نمی میرد بلکه از یک بدن به بدن دیگر منتقل می شود، و در دنیا همراه با این بدن یک بدن دیگر که بدن مثالی نامیده میشود به وجود می آید که بعد از مرگ به آن بدن مثالی منتقل می شود و در عالم برزخ با آن بدن مثالی زندگی میکند و در آنجا یا در نعمت است یا در عذاب و در هنگام رستاخیر و قیامت، ذرات بدن دنیوی او جمع می شود و بدن اصلی به وجود می آید و روح به بدن اصلی بر می گردد

دلیل این مسئله روایات است از جمله:

 ابو ولاد روایت می کند: «قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَرْوُونَ أَنَّ أَرْوَاحَ الْمُؤْمِنِینَ فِی حَوَاصِلِ طُیُورٍ خُضْرٍ حَوْلَ الْعَرْشِ فَقَالَ لَا الْمُؤْمِنُ أَکْرَمُ عَلَی اللَّهِ مِنْ أَنْ یَجْعَلَ رُوحَهُ فِی حَوْصَلَةِ طَیْرٍ وَ لَکِنْ فِی أَبْدَانٍ کَأَبْدَانِهِمْ» ؛ ابو ولاد می‌گوید: «خدمت حضرت صادق علیه السلام عرض کردم: فدایت شوم. روایت شده که ارواح مؤمنین بعداز مرگ در سنگ‌دانِ پرندگان سبز قرار می‌گیرند و دور عرش الهی می‌چرخند؟ فرمود: نه، مؤمن گرامی‌تر از این است که روحش در سنگ‌دانِ مرغ جای بگیرد، بلکه ارواح مؤمنین در بدن‌هایی همانند بدن‌های دنیوی خواهند بود".

روایت دیگری از یونس از امام صادق علیه السلام که فرمود: «کُنْتُ عِنْدَ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه‌السلام) فَقَالَ مَا یَقُولُ النَّاسُ فِی أَرْوَاحِ الْمُؤْمِنِینَ فَقُلْتُ یَقُولُونَ تَکُونُ فِی حَوَاصِلِ طُیُورٍ خُضْرٍ فِی قَنَادِیلَ تَحْتَ الْعَرْشِ فَقَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (علیه‌السلام) سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُؤْمِنُ أَکْرَمُ عَلَی اللَّهِ مِنْ أَنْ یَجْعَلَ رُوحَهُ فِی حَوْصَلَةِ طَیْرٍ یَا یُونُسُ إِذَا کَانَ ذَلِکَ أَتَاهُ مُحَمَّدٌ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) وَ عَلِیٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ (علیهم‌السلام) وَ الْمَلَائِکَةُ الْمُقَرَّبُونَ (علیهم‌السلام) فَإِذَا قَبَضَهُ اللَّهُ (عَزَّوَجلَّ) صَیَّرَ تِلْکَ الرُّوحَ فِی قَالَبٍ کَقَالَبِهِ فِی الدُّنْیَا فَیَأْکُلُونَ وَ یَشْرَبُونَ فَإِذَا قَدِمَ عَلَیْهِمُ الْقَادِمُ عَرَفُوهُ بِتِلْکَ الصُّورَةِ الَّتِی کَانَتْ فِی الدُّنْیَ» . "یونس می‌گوید: «نزد حضرت صادق علیه السلام بودم فرمود: مردم درباره ارواح مؤمنان چه می‌گویند؟ عرض کردم می‌گویند: آنها در چینه دان پرندگان سبز، در قندیل‌هایی زیر عرش جای دارند. فرمود: سبحان الله! مؤمن نزد خدا گرامی‌تر از این است که روح او در چینه دان مرغ‌ها نهاده شود. ای یونس! هنگامی که مرگ مؤمن فرا رسید پیامبر اکرم و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام و فرشتگان مقرب الهی نزد او حضور می‌یابند، وقتی خدا او را قبض روح کرد روح در قالبی همانند قالب دنیوی قرار می‌گیرد پس می‌خورند و می‌آشامند. وقتی روح تازه‌ای بر آنها وارد شد او را به همان صورتی که در دنیا داشته می‌شناسند"

از این قبیل احادیث و احادیثی که در بحث قبر به برخی از آنها اشاره شد استفاده می‌شود که روح انسان پس از مرگ به جهان دیگری به نام «برزخ» منتقل می‌شود و در آن جهان دارای بدنی جسمانی است و از جهت شکل و صورت و رنگ و قیافه کاملًا شبیه بدن دنیوی است؛ به گونه‌ای که آشنایان او را می‌شناسند و با او گفت‌گو می‌کنند. ونیز روایاتی که بعد روح به بدن اصلی در قیامت منتقل می شود استفاده می شود که روح نمی میرد.