چرا با وجود اينکه هيچ ديني غیر از اسلام پذيرفته نيست، ولي در آيه 62 سوره بقره خداوند مي‌فرمايد که «يهودى‌ها و نصرانى‌ها و صابئى‌ها هر كدامشان به خدا و روز قيامت ايمان آورند و كار شايسته انجام دهند، براى آنان نزد پروردگارشان پاداشى شايسته و مناسب است، و نه بيمي بر آنان است و نه اندوهگين شوند». يعني فقط ایمان داشتن به خدا و روز قيامت و انجام کار شايسته، کافي است؟ و آيا از آنها و اهل تسنن، سؤالات ديگري مثلا ولايت اميرالمومنين علي(ع) و... خواسته نميشود و از آنها دين اسلام خواسته نميشود؟
پاسخ :
در اينجا دو تفسير از همه روشنتر و مناسبتر به نظر مىرسد:
الف) اگر يهود و نصارى و مانند آنها به محتواى كتب خود عمل كنند، مسلما به پيامبر اسلام(ص) ايمان مىآورند، چرا كه بشارت ظهور او با ذكر صفات و علائم مختلف در اين كتب آسمانى آمده است، كه شرح آن در ذيل آيه 146سوره بقره خواهد آمد.
مثلا قرآن در آيه 68 سوره مائده مىگويد: «قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ لَسْتُمْ عَلى شَيْءٍ حَتَّى تُقِيمُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِيلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ»؛ اى اهل كتاب شما ارزشى نخواهيد داشت، مگر آن زمانى كه تورات و انجيل و آنچه را از سوى پروردگارتان بر شما نازل شده بر پا داريد (و از جمله به پيامبر اسلام(ص) كه بشارت ظهورش در كتب شما آمده است ايمان بياوريد).
ب) اين آيه ناظر به سؤالى است كه براى بسيارى از مسلمانان در آغاز اسلام مطرح بوده، آنها در فكر بودند كه اگر راه حق و نجات، تنها اسلام است، پس تكليف نياكان و پدران ما چه مىشود؟ آيا آنها به خاطر عدم درك زمان پيامبر اسلام و ايمان نياوردن به او، مجازات خواهند شد؟
در اينجا آيه فوق نازل گرديد و اعلام داشت هر كسى كه در عصر خود به پيامبر بر حق و كتاب آسمانى زمان خويش ايمان آورده و عمل صالح انجام داده است اهل نجات است، و جاى هيچگونه نگرانى نيست.
بنابراين يهوديان مؤمن و صالح العمل قبل از ظهور مسيح، اهل نجاتند، همانگونه که مسيحيان مؤمن قبل از ظهور پيامبر اسلام. (اما بعد از ظهور اسلام و نسخ آئين مسيح و يهود، مؤمن بودن به دين مسخ شده‌‌ی آنها، بي معناست و در صورتي که نام اسلام و پيامبر خاتم را شنيده باشند و با دين اسلام مخالفت کنند و به پيروي از آئين نسخ و باطل شده خود ادامه دهند، اهل نجات نمي‌‌باشند).
دلیل امید دادن خدا به یهود و نصارا
۱۸ اسفند ۱۳۹۰ ساعت ۱۵:۱۵
چرا با وجود اينکه هيچ ديني غیر از اسلام پذيرفته نيست، ولي در آيه 62 سوره بقره خداوند مي‌فرمايد که «يهودى‌ها و نصرانى‌ها و صابئى‌ها هر كدامشان به خدا و روز قيامت ايمان آورند و كار شايسته انجام دهند، براى آنان نزد پروردگارشان پاداشى شايسته و مناسب است، و نه بيمي بر آنان است و نه اندوهگين شوند». يعني فقط ایمان داشتن به خدا و روز قيامت و انجام کار شايسته، کافي است؟ و آيا از آنها و اهل تسنن، سؤالات ديگري مثلا ولايت اميرالمومنين علي(ع) و... خواسته نميشود و از آنها دين اسلام خواسته نميشود؟
پاسخ :
الف) اگر يهود و نصارى و مانند آنها به محتواى كتب خود عمل كنند، مسلما به پيامبر اسلام(ص) ايمان مىآورند، چرا كه بشارت ظهور او با ذكر صفات و علائم مختلف در اين كتب آسمانى آمده است، كه شرح آن در ذيل آيه 146سوره بقره خواهد آمد.
مثلا قرآن در آيه 68 سوره مائده مىگويد: «قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ لَسْتُمْ عَلى شَيْءٍ حَتَّى تُقِيمُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِيلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ»؛ اى اهل كتاب شما ارزشى نخواهيد داشت، مگر آن زمانى كه تورات و انجيل و آنچه را از سوى پروردگارتان بر شما نازل شده بر پا داريد (و از جمله به پيامبر اسلام(ص) كه بشارت ظهورش در كتب شما آمده است ايمان بياوريد).
ب) اين آيه ناظر به سؤالى است كه براى بسيارى از مسلمانان در آغاز اسلام مطرح بوده، آنها در فكر بودند كه اگر راه حق و نجات، تنها اسلام است، پس تكليف نياكان و پدران ما چه مىشود؟ آيا آنها به خاطر عدم درك زمان پيامبر اسلام و ايمان نياوردن به او، مجازات خواهند شد؟
در اينجا آيه فوق نازل گرديد و اعلام داشت هر كسى كه در عصر خود به پيامبر بر حق و كتاب آسمانى زمان خويش ايمان آورده و عمل صالح انجام داده است اهل نجات است، و جاى هيچگونه نگرانى نيست.
بنابراين يهوديان مؤمن و صالح العمل قبل از ظهور مسيح، اهل نجاتند، همانگونه که مسيحيان مؤمن قبل از ظهور پيامبر اسلام. (اما بعد از ظهور اسلام و نسخ آئين مسيح و يهود، مؤمن بودن به دين مسخ شده‌‌ی آنها، بي معناست و در صورتي که نام اسلام و پيامبر خاتم را شنيده باشند و با دين اسلام مخالفت کنند و به پيروي از آئين نسخ و باطل شده خود ادامه دهند، اهل نجات نمي‌‌باشند).
کلمات کلیدی :
۲,۹۳۳