بانکهای دولتی برحسب احتیاجات مردم، قوانینی را تنظیم نموده‌‌اند. بدلیل نياز روزمره مراجعه‌‌کنندگان، اجباراً چنین وامی بدون مطالعه‌‌ی اوراق، با تمرکز نسبت به گرفتاریهایشان دریافت مي‌‌گردد. از نظر شرعی آيا اين قوانين، تحمیل محسوب می‌‌شود؟

پولي كه به سبب قرعه‌‌كشي از بانک به انسان مي‌‌رسد چه حکمي دارد؟

بعضي افراد که از بانک مسکن وام دريافت کرده‌‌اند از طريق بنگاهها اقدام به واگذاري وام و در واقع فروش آن نموده‌‌اند. مثلا وامهاي 18 ميليوني را به مبلغ حدود 3 تا چهار ميليون مي‌‌فروشند و خريدار وام، اقساط آن را شخصا پرداخت مي‌‌کند. آيا خريد اينگونه وامها اشکال شرعي خواهد داشت؟

بنده در بانك كار مي‌‌كنم وكارم دريافت و پرداخت پول است. برخي روزها در پايان كار، بعد از بستن حسابها متوجه مي‌‌شويم كه مقداري پول در صندوق اضافه مانده، به عبارت ديگر پول اضافي دريافت شده و مشخص نيست كه از چه كسي دريافت شده است و يا به فرد دسترسي نداريم و معلوم نيست كه دوباره او را ببينيم يا دسترسي به او داشته باشيم. حال سؤال اين است كه با اين پولها كه معمولا مبالغ آن كمتر از 1000تومان است چه كنيم؟ حكم شرع در اين مورد چيست ؟

خودرويي خريدم اما پولم کم بود، ناچاراً مقداري پول از آشنايي قرض کردم اما آن موقع آشناي من يک عدد چک 2 ماهه داشت و آن چک را به صورت درصدي تبديل به پول نقد کرد، سپس به من قرض داد. آیا از لحاظ شرعي اين مقدار پول براي بنده مشکلي دارد يا خیر؟

چنانچه فردي با هدف اخذ وام به بانک مراجعه و تحت عنوان يکي از عقود اسلامي تسهيلات دريافت نمايد و آن را صرف پرداخت بدهي خود نمايد، 1. درصورتي که بانک تا آخر از نيت و عملکرد گيرنده تسهيلات اطلاع نيابد، آيا مي توان گفت سود دريافتي بانک شرعا صحيح بوده اما براي فرد با توجه به اينکه از همان اول قصد قرض ربوي را داشته است، حکم ربا را دارد؟ 2. اگر بانک متوجه شود که فرد از اول قصد صوري داشته است، آيا بانک بايد فرد را ملزم به پرداخت اصل پول و احيانا خسارات ناشي از تصرف غير مجاز فرد نمايد و يا مي تواند سود مندرج در قرارداد را اخذ کند؟ 3. در صورتي که بانک از تخلف گيرنده تسهيلات مطلع شد ولي همان سود مندرج را درخواست نمود، حکم ربا ندارد؟