خانمي هستم کثيرالشک در تمام زمينه‌‌ها و همينطور دچار وسواس فوق العاده شديد هستم. مثلا شک مي‌‌کنم با دست نجس چيزي را لمس کردم يا نه؟ شک مي‌‌کنم نمازم را خواندم يا خير؟ و... در ضمن بخاطر اين شکها مدام حوادث گذشته را مرور مي‌‌کنم و در بيشتر موارد نمازم را دوباره مي‌‌خوانم و يا لباسي را مجدد مي‌‌شويم. مي‌‌خواستم بدانم 1. آيا بايد به اين همه شک اعتنا نمود يا خير(چه در مورد نماز و روزه و چه در موارد ديگر مربوط به نجس و پاکي)؟ 2. آيا همانند نماز که در آن به شک بعد از محل نبايد اعتنا کرد، مي‌‌توان از اين حکم براي مسائل نجس و پاکي نيز استفاده کنم و ديگر مجددا وسيله يا لباسي را نشويم و به نجس بودن آن بعد از گذشت چند روز شک نکنم؟ 3. من با اينکه مدام در حال شستشو هستم، چه با دست و چه با ماشين لباسشويي، ولي از پاک بودن لباسها مطمئن نمي‌‌شوم، که با توجه به رساله بايستي دوباره آنها را شست. ولي من از بس در حال شستشو هستم خسته شدم و اين احساس نجس بودن أشيا، هميشه با من است. فکر نکنيد آب کم مي‌‌ريزم، بخدا همسرم از اسراف آبي که مي‌‌کنم مدام شاکي است. آيا بايد به اين احساس توجه کنم و يا اينکه اين حکم در رساله شامل من نمي‌‌شود؟ 4. بخاطر نجاستي که برطرف نمي‌‌شود، خداوند چه گناهي براي انسان مي‌‌نويسد کبيره يا صغيره؟

بنده در غسل ترتيبي وسواس دارم. گاهي يک ساعت تا دو ساعت غسلم طول مي‌‌کشد. به دليل فتواي مراجع محترم مبني بر بطلان غسل در صورت شسته نشدن ذره اي از بدن، در حين غسل، يقين به رسيدن آب به اعضاي بدن، برايم بسيار سخت مي‌‌باشد. لذا گاهي اوقات بعضي از اعضاي بدنم را چندين وچند بار دست مي‌‌کشم ومي‌‌شويم ولي باز شک مي‌‌کنم آيا آب رسيده يا نه؟ با توجه به اينکه مي‌‌دانم برابر فتواي مراجع محترم، دست کشيدن هم نياز نيست، خواهشمندم تعداد دفعات براي دست کشيدن در غسل را براي بنده مشخص بفرماييد که پس از آن عليرغم هرگونه ظن و شک، بنا را بر رسيدن آب و انجام تکليف و وظيفه شرعي بگذارم، و بيشتر از آن اسراف وحرام باشد.