در بعضي مناطق کشور برخي از مردم هنگامي که کسي يکباره مريض مي‌‌شود، تخم مرغي را آورده و آن را ميان پارچه‌‌اي مي‌‌پيچند و آن را فشار مي‌‌دهند و در حين هر فشردن نام يکي از کساني را که اين مريض را در آن روز ديده‌‌اند آهسته بر زبان جاري مي‌‌کنند و اين عمل را آنقدر ادامه مي‌‌دهند تا بالاخره اين تخم مرغ بشکند. در اين هنگام متوجه مي‌‌شوند که چه کسي اين مريض را چشم و نظر کرده و اعتقاد دارند نبايد نام کسي که مريض را چشم زده را به کسي بگويند و إلا اثرش از بين مي‌‌رود و مريض خوب نمي‌‌شود. اين اعتقاد در بين ايشان بسيار رواج دارد. آيا اين باور صحيح است و از نظر شرع مقدس پايه و اساسي دارد؟