چند سال پيش خواهر بنده فرزندي به دنيا آورد که طبق نظر پزشک متخصص ژنتيک؛ معلول ذهني و جسمي (مونگول) بود. با شنيدن اين خبر در بدو تولد آن کودک و شوک شديد وارد شده بر ما، در آن هنگام ما آن کودک را در خانه رها کرديم و تنها گذارديم تا شايد بميرد. (خدا ما را ببخشد) پس از چند روز هم، من که تنها ملاقات کننده کودک در اين چند روز بودم ديگر نتوانستم زجر او را تحمل کنم و با اقدام به خوراندن دارو به او، او را کشتم. (به خدا پناه مي‌برم) اکنون پس از گذشت سه سال از اين موضوع، همچنان اين مسأله براي من مسأله‌اي تازه باقي مانده است. من از کار خود بسيار نادم و پشيمان هستم. مي‌خواستيم بدانيم براي پذيرش توبه مان (من و پدر و مادرش) باید چکار کنيم و آيا کفاره و راه جبراني براي ما وجود دارد يا خیر؟