شخصي براي کار خيري، نظير رفتن به زيارت، نيت مي‌کند و قصد شروع دارد، ولي مقدرات باعث عدم انجام مي‌شود. آيا ثواب اين شخص با ثواب شخص دومي که آن‌را تا انتها انجام داده يکي است؟ آيا خود انجام عمل براي شخص دوم باعث ثواب بيشتري نمي‌شود؟ با اينکه شخص اول نيز قبل از نيت به تمام جوانب آن(احياناً نظير سختي‌ها و مشکلات کار) آگاه بوده است.