نمی‌داند، اما از نظر فهم عرفی، کلمه رجل خصوصیتی ندارد و حکم شامل زنان نیز می‌شود. این نمونه‌ای از الغای خصوصیت است، جایی که عرف بدون نیاز به درک ملاک واقعی، یک لفظ را به موارد مشابه تعمیم می‌دهد.

در مقابل، تنقیح مناط به تحلیل عقلی و فقهی بستگی دارد. در اینجا فقیه بدون رجوع به عرف، با استناد به قرائن و دلایل شرعی، ملاک واقعی حکم را کشف می‌کند.در تنقیح مناط، وقتی فقیه با اطمینان به ملاک یک حکم پی می‌برد، آن را به سایر مواردی که همان ملاک را دارند، تعمیم می‌دهد. بنابراین، تنقیح مناط نیازی به عرف ندارد، بلکه مبتنی بر استدلال و تحلیل فقهی است.

ذکر این نکته ضروری است که هرجا که ملاک واقعی حکم به‌طور قطع کشف شود، الغای خصوصیت نیز قابل انجام است. اما در برخی موارد، عرف الغای خصوصیت می‌کند، در حالی که ملاک واقعی روشن نیست.

ما نیز بر این باوریم که حطابه و مجتلبه خصوصیتی ندارند و یا از باب الغای خصوصیت و یا از باب تنقیح مناط می‌توان حکم را به موارد مشابه تعمیم داد. اما اینکه این تعمیم شامل هر نوع تکراری شود، محل بحث است. برخی از فقها از جمله مرحوم آقای حکیم، مرحوم آقای خوئی و مرحوم والد ما معتقدند که این حکم مخصوص افرادی است که تکرار ورود و خروج بخشی از شغل آنها باشد، نه کسانی که صرفاً به دلایل شخصی این تکرار را دارند.